จิรัศยาไม่รู้ว่านายเสาธงขยับตัวมายืนหน้าเธอทำไม แต่เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกหญิงสาวก็เข้าใจ เขาบังเพื่อที่จะไม่ให้ใครเห็นเธอ แล้วตอนนั้นเขาก็เอ่ยทักใครบางคน
“สวัสดีครับ”
“อ้อ สวัสดีค่ะคุณพารณ ดิฉันทราบปัญหาแล้วค่ะ นี่ให้เด็กขึ้นมาแล้ว เดี๋ยวจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยเลยนะคะ เอ้า ทุกคนรีบจัดการเลยเร็วๆ”
พนักงานจากบริษัททำความสะอาดประจำอาคารกรูเข้ามาหาจิรัศยาพร้อมกันสามคน เพราะตำแหน่งที่เธอยืนอยู่นั้นเป็นจุดที่สกปรกที่สุด
“ขอบคุณที่ผู้จัดการมาด้วยตัวเองนะครับ”
“ต้องมาสิคะ เป็นหน้าที่ของดิฉันโดยตรง คุณพารณไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวดิฉันจะยืนควบคุมงานเองค่ะ รับรองว่าทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย”
“ครับ”
จากนั้นเขาก็หันหลังกลับมาทันที จิรัศยาสะดุ้งสุดตัว ตอนนี้เธอรู้จักชื่อเขาแล้ว…นายพารณ ว่าแต่เขาเป็นใคร ทำไมทุกคนจึงดูเกรงอกเกรงใจเขานัก แม้แต่ผู้จัดการอาคารยังต้องมาจัดการปัญหาอาหารเช้าของเธอด้วยตัวเอง ชายหนุ่มก้มหน้าลงมามองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า
“คุณควรปล่อยถุงในมือทั้งหมดให้แม่บ้านจัดการนะ แล้วถ้ามีอะไรติดต่อผม…” เขายื่นนามบัตรอีกใบให้ “ผมต้องไปแล้ว เราเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งหมดนี้เราจะชดใช้ให้ครับ”
พารณก้มศีรษะให้เธอเล็กน้อยแล้วเดินไปทางห้องน้ำ ซึ่งตอนนี้เจ้านายของเขาคงรออยู่ที่นั่น จิรัศยามีนามบัตรในมือสองใบพร้อมกับเนื้อตัวที่มอมแมม เธอจะเข้าไปในบริษัทในสภาพนี้ได้ยังไงกัน แล้วที่เขาบอกว่าให้ไปที่ร้านเสื้อตอนนี้ได้เลยนั้นมันทำได้จริงเหรอ ในเมื่อปกติร้านเสื้อผ้าในฝั่งพลาซ่าจะเปิดพร้อมกันราวสิบนาฬิกา
“ป้าว่าหนูควรจะไปล้างเนื้อตัวก่อนนะ”
“ใช่ค่ะ ไปที่ห้องน้ำเลยค่ะ นะคะ เดี๋ยวทางนี้จะได้เริ่มทำความสะอาด เชิญค่ะ”
จิรัศยาพยักหน้ารับความคิดเหล่านั้นจากพนักงานทำความสะอาดและผู้จัดการของพวกเขา ทุกคนคงอยากทำงานโดยที่ไม่มีเธอยืนขวางอยู่
พารณเดินเข้าไปในห้องน้ำชาย เขาเห็นเจ้านายของตนยืนอยู่หน้ากระจก ตอนนี้กัณฑ์อเนกถอดเสื้อนอกวางพาดขอบอ่างล้างมือแล้ว
“เลอะมากไหมครับ”
ชายหนุ่มคนที่ถูกถามหันมายิ้มให้ก่อนตอบอย่างอารมณ์ดี “นายนี่เหมือนคุณแม่ของฉันเข้าไปทุกวัน เฮ้อ ไม่มาก ระดับสามในสิบ เสื้อกั๊กกับเชิ้ตไม่เปื้อน แต่ถ้าเปลี่ยนแค่สูทมันก็จะไม่เข้ากันอยู่ดี”
“ครับ เปลี่ยนทั้งเสื้อทั้งกางเกงดีกว่า”
เสียงโทรศัพท์มือถือของพารณดังขึ้นเบาๆ เขามองดูหน้าจอแล้วขออนุญาตรับ
“อยู่ในห้องน้ำ เอามาที่นี่เลย”
เมื่อวางสายเขาก็รายงานให้กัณฑ์อเนกทราบ
“คนขับรถเอาชุดใหม่มาให้แล้วครับ”
ไม่กี่อึดใจชุดก็ถูกยื่นมาตรงหน้าเลขานุการหนุ่ม ผู้มีมาตรฐานและประสิทธิภาพการทำงานที่สูงมาก เขายื่นชุดใหม่ให้กัณฑ์อเนกนำไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ส่วนตัวเองก็ยืนรอเพื่อเก็บชุดเดิมคืนให้คนขับรถ ไม่นานกัณฑ์อเนกก็สะอาดสะอ้านและภูมิฐานในชุดสูทสีครีมตัวใหม่ เขาเดินออกจากห้องน้ำอีกครั้งในลุคที่พร้อมทำงานสำคัญ โดยมีเลขานุการส่วนตัวเดินตามมาทางด้านหลัง