ทดลองอ่าน ปรารถนา… ให้เป็นคุณ ชุด Wishing You ด้วยรัก… และปรารถนา บทที่ 3

“สวัสดีค่ะ ดิฉันมาจากร้านคริสตัลบนชั้นสามของห้างสรรพสินค้านะคะ ต้องการพบคุณจิรัศยาค่ะ”

ประชาสัมพันธ์สาวลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ “ฉันเองค่ะ”

“อ้อ พอดีเลย นี่เป็นของขวัญของคุณค่ะ”

“ของขวัญอะไรกันคะ แล้วใครส่งมา”

“มีนามบัตรอยู่บนกล่องแล้วค่ะ ดิฉันหมดหน้าที่แล้ว ลากลับเลยนะคะ”

พูดจบเธอก็หมุนตัวออกไปทันที จิรัศยายังงงอยู่จึงไม่ทันห้าม เมื่อประตูปิดลงอีกครั้งกวิตาจึงลุกขึ้นจากที่กำบังกายของเธอ

“ของขวัญอะไรเหรอ หูย…จากร้านคริสตัลเหรอ หรือว่าคุณคนนั้นส่งมาให้ จิดูที่นามบัตรสิ”

จิรัศยาดึงกล่องขนาดมหึมาออกมาจากถุงกระดาษ บนกล่องมีโบสีขาวขนาดใหญ่ผูกไว้ และนามบัตรใบหนึ่งก็เสียบอยู่ตรงกึ่งกลางของโบพอดี หญิงสาวหยิบนามบัตรมาอ่านในใจก่อนที่จะตอบ

“ไม่ใช่ คนนั้นชื่อพารณ ไม่ใช่กัณฑ์อเนก”

“หืม กัณฑ์อเนก ชื่อคุ้นๆ นะ เหมือนเราจะเคยได้ยินมาจากที่ไหน” กวิตาทำท่าครุ่นคิดก่อนหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมาเปิดหาข้อมูลบางอย่าง “ใช่เลย! คนนี้ไง ผู้บริหารหนุ่มไฟแรง MC เก่าอย่างฉันก็ยังติดตามความเป็นไปในโลกธุรกิจอยู่นะ”

กวิตายื่นหน้าจอมาให้จิรัศยาเห็น หญิงสาวอุทานขึ้นมาทันที

“พ่อเทพบุตร!”

“ใช่มั้ยๆ คนนี้ใช่มั้ยที่มีเรื่องกับจิเมื่อเช้า”

“ใช่!”

แล้วทั้งคู่ก็หันไปมองเจ้ากล่องใบเขื่องที่วางนิ่งอยู่บนเคาน์เตอร์พร้อมกัน

“จากร้านคริสตัล…หรือว่าเป็นเพราะจิไม่ได้ไปเลือกเสื้อผ้าใหม่ตามที่เขาสั่ง เขาก็เลยส่งชุดใหม่มาให้เอง”

“ต้องทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอ”

“เปิดดูสิ เราก็อยากรู้เหมือนกัน”

จิรัศยาเอื้อมมือไปแตะโบสีขาวนั้นด้วยความรู้สึกกล้าๆ กลัวๆ เธอไม่ได้คิดเลยว่าสิ่งที่อยู่ในนั้นเป็นของเธอ แม้คนที่เอามาส่งจะระบุชัดเจนแล้วก็ตาม เนื้อผ้าของโบลื่นและเป็นมันวาวให้ความรู้สึกดีเมื่อสัมผัส หญิงสาวค่อยๆ ดึงมันออก กิริยาเชื่องช้าอย่างคนที่ไม่มั่นใจจนกวิตาชักจะทนไม่ไหว

“เราแกะให้มั้ยจิ”

จิรัศยาดึงมือออกแล้วพยักหน้าอนุญาต ในใจของเธอกำลังคิดและทบทวนว่าทำไมเขาต้องพยายามทำสิ่งเหล่านี้ พยายามที่จะให้เธอยอมรับสิ่งของจากเขา พยายามที่จะขอโทษ ชดใช้ หรืออะไรก็ตามที่เขาคิดอยู่ แต่สิ่งนั้นมันกลับยิ่งทำให้เธอรู้สึกอึดอัด

กวิตาแกะโบได้เร็วกว่า เธอตื่นเต้นเกินหน้าเกินตาเจ้าของกล่องตัวจริงไปมากโข และตอนนี้หญิงสาวก็หันมาขออนุญาตจิรัศยาอีกครั้ง

“ให้เราเปิดกล่องเลยมั้ย”

“อื้ม”

ความหรูหราของมันทำให้รู้สึกเหมือนกล่องนั้นมีแสงสว่างจ้าออกมาได้ด้วยตัวของมันเอง บนฝากล่องสีฟ้าอ่อนมีโลโก้ของร้านคริสตัลติดอยู่ด้วย กวิตาค่อยๆ ดึงฝารูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าขึ้นช้าๆ ด้วยความตื่นเต้น เมื่อเปิดออกแล้วยังมีกระดาษไขสีขาวห่อสิ่งของในนั้นไว้อีกชั้นหนึ่ง หัวใจของจิรัศยาเต้นไม่เป็นส่ำ เธอไม่เคยได้สัมผัสความตื่นเต้นจากการได้รับของขวัญบ่อยนัก โดยเฉพาะข้าวของที่มีราคาแพงมากๆ เช่นนี้ นิ้วมือยาวเรียวของกวิตากำลังคลี่กระดาษไขนั้นออก แล้วมันก็เผยให้เห็นเสื้อสีโอลด์โรสซึ่งถูกพับไว้อย่างเรียบร้อย

“โห…สีสวยมากเลย เอาออกมาดูได้ไหมจิ”

“ตามสบาย”