ทดลองอ่าน ผู้ดูแลสอนรัก ชุด คุณชายสกุลเนี่ย

มือของเขาเพิ่งจะแตะถูกผ้าพันแผลของนาง นางพลันเบี่ยงตัวหลบทันที แล้วลูบผ้าพันแผลสีขาวที่พันเฉียงอยู่ที่ศีรษะตนเอง

“เมื่อเช้าข้าตื่นมาก็เป็นเช่นนี้แล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่าผู้ใดทำให้”

ต้าอู่รู้อยู่แก่ใจ ตั้งแต่คุณชายแปดถูกไฟคลอก ก็อารมณ์แปรปรวนอย่างหนัก เขาเองก็ยังไม่กล้าให้คุณชายสี่รู้ว่าคุณชายแปดถูกส่งมาที่เรือนแห่งนี้

“ต้าอู่ เจ้ากำลังคุยกับผู้ใด” เสียงอ่อนแรงของชายหนุ่มดังออกมาจากในเรือน

ต้าอู่รีบวิ่งเข้าไปในเรือนทันทีโดยไม่ไยดีนาง

นางกะพริบตามองการตอบสนองที่ว่องไวของเขาด้วยความเหลือเชื่อครู่หนึ่ง แล้วจึงประคองอุ้มอ่างน้ำออกจากหอหยั่งซินไป

นางเดินออกจากซุ้มประตูมองเห็นเงาร่างเล็กๆ ดูสกปรกอยู่ด้านหลังภูเขาจำลอง ดวงตาสดสวยนั้นมองจ้องนางไม่กะพริบ นางคิดว่าเป็นลูกของบ่าวรับใช้ในเรือนจึงไม่ใส่ใจ เมื่อตักน้ำใหม่อีกครั้งเสร็จก็กลับเรือนดอกท้อ

เมื่อประตูเปิดออก คนบนเตียงยังคงนอนหลับอยู่

“ขี้เซาจริง” นางวางอ่างน้ำลง จามออกมาเบาๆ แล้วบ่นพึมพำ “ไม่ได้ ข้าเพิ่งมาทำงาน ถ้าเป็นหวัดแล้วพวกเขาไล่ข้าไปจะทำอย่างไร”

นางหยิบห่อผ้าตนเองออกมาจากช่องด้านล่างของตู้เสื้อผ้า แล้วเริ่มถอดเสื้อผ้าที่เปียกชื้นออก

“เอาผ้าเปียกตากไว้ด้านบนของตู้ เขามองไม่เห็น คงไม่เป็นอะไร” เสียงพูดกับตนเองของนาง ปลุกให้เนี่ยยวนเสวียนตื่น

กางเกงขายาวตัวน้อยตกลงพื้น เผยให้เห็นสองขาขาวหมดจด แขนผอมบางเกลี้ยงเกลา…เขาคิดว่าตนเองมองผิด จึงขยี้ตาอย่างแรง แล้วลืมตาจ้องดูอีกครั้ง ลูกนัยน์ตาเล็กๆ นั้นแทบจะปูดโปนออกมา…

“เจ้ากำลังทำอะไร!” เขาร้องขึ้น

นางตกใจหันหน้ามาอย่างรวดเร็ว แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“คุณชายแปด ท่านตื่นแล้วหรือ”

เขาจ้องมองด้านหน้าลำตัวเปลือยเปล่าผิวเกลี้ยงเกลาของนาง ชี้นิ้วมือสั่นกล่าวกับนาง

“เจ้า…หน้าไม่อายบ้างหรือ…” ถึงแม้นางยังไม่เป็นสาวเต็มตัว ถึงแม้เขาไม่มีอนาคตแล้ว แต่อย่างน้อยเขาก็ยังเป็นบุรุษ อย่างน้อยเขาก็ยังมีสิทธิ์เลือกนะ!

“เป็นอะไรไป คุณชายแปด ข้าเพิ่งตักน้ำล้างหน้ามา เจ้าต้องการล้างหน้าหรือไม่” นางหยิบเสื้อผ้าฝ้ายสีน้ำเงินตัวเดียวในห่อผ้าออกมาอย่างระมัดระวัง

“ล้างหน้า? ข้าจะล้างอย่างไร เจ้าไม่เห็นหรือว่าข้าบาดเจ็บ!” เขาตวาด “เจ้าคนต่ำต้อย! เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องคุณชายอย่างข้า มีเจตนาอะไรกันแน่”

นางได้ยินก็รีบหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาบังตัวทันที ก่อนจะมองดูเขาอย่างตกใจทำตัวไม่ถูก

“คุณชายแปด…เจ้ามองเห็นหรือ”

“แน่นอน…ไม่เห็นแน่นอน แต่ประสาทหูดีมาก ไม่มีทางฟังเสียงประหลาดของเสื้อผ้าคุณภาพต่ำของเจ้าไม่ออกแน่นอน” เขาพูดติดๆ ขัดๆ มองเห็นนางวางเสื้อผ้าลงอย่างวางใจ เผยให้เห็นหน้าอกแบนราบจนน่าสลดอีกครั้ง