ทดลองอ่าน OOC I พลิกรักสลับบท บทที่ 2-บทที่ 3

“ช่วงนี้ไม่มีถ่ายละคร นีซก็ต้องอยู่บ้านสิคะ”

“หึ แปลกที่ไม่ไปเฝ้าแฟนเราเอาไว้”

มาดามแห่งอัศมาลย์เอ่ยแซวพลางเหลือบตาขึ้นมองหลานสาว จึงได้เห็นสีหน้าที่ผิดแผกไปแวบหนึ่ง

นิสรีนขยับปาก ลังเลว่าจะบอกป้าสะใภ้ไปตามตรงดีไหมว่าเธอเลิกรากับอัตรคุปต์แล้ว และเป็นอีกครั้งที่อดีตคนรักก้าวเข้ามาได้ตรงจังหวะราวกับถูกจับวาง

“นีซไม่จำเป็นต้องไปหรอกครับ เพราะผมจะเป็นฝ่ายตามมาเฝ้าเอง” มือแข็งแรงโอบรอบเอวคอดซึ่งเป็นผลมาจากการควบคุมอาหารและออกกำลังกายอย่างหนักของนิสรีน หลังจากหอมแก้มขาวซีดของคนที่ยืนเหวอไปฟอดใหญ่ ชายหนุ่มก็หันไปทักทายคุณกมลมาศ “คุณป้าสวัสดีครับ”

“จ้ะ ลมอะไรหอบมาถึงนี่ล่ะ” คุณกมลมาศหรี่ตามองพฤติกรรมที่แปลกไปของว่าที่หลานเขยอย่างประหลาดใจ

“ลมคิดถึงมั้งครับ” อัตรคุปต์กระตุกยิ้มตอบ “ก็นีซเล่นหายหน้าหายตาไม่ไปหาผมเลยนี่” วงหน้าหล่อเหลาคมสันหันกลับไปมองคนในอ้อมกอด “ไง กลับบ้านเราไม่ถูกแล้วหรือไง”

ชายหนุ่มเอ่ยถึงเพนต์เฮ้าส์สุดหรูบนยอดตึกคอนโดมิเนียมโครงการใจกลางเมืองของ MA Property ซึ่งเป็นที่อยู่ประจำของเขา แต่นิสรีนมักดื้อรั้นเข้าไปพักจนคล้ายจะกลายเป็นเจ้าของร่วม ทว่าหลังกลับจากฉลองครบรอบเจ็ดปีหญิงสาวก็ไม่เคยเหยียบย่างกลับไปอีกเลย ขนาดจะเอาของยังใช้ให้พี่เลี้ยงคนสนิทเข้าไปเอามาให้

“บ้านนีซอยู่ที่นี่” แม้จะใจสั่นไปกับคำว่า ‘บ้านเรา’ ของเขา ทว่าหญิงสาวก็เลือกที่จะเมินเฉยและดึงมือหนาออกจากเอว ร่างระหงยกแขนขึ้นกอดอก ถอยห่างจากร่างสูงใหญ่เพื่อเว้นระยะห่างระหว่างกัน นัยน์ตาสวยเฉี่ยวช้อนขึ้นมองอีกฝ่าย “พี่คุปต์มาทำไมอีก นีซว่าเราคุยกันรู้เรื่องไปแล้วนะ”

“รู้เรื่องของเธอกับพี่อาจจะต่างกัน” ชายหนุ่มยักไหล่ “จะไปทำหน้าใช่มั้ย รีบไปเถอะ ป่านนี้หมอคงรอแย่แล้ว”

“อ๊ะ เดี๋ยวสิ…”

ร่างระหงแทบไถลไปกับแรงจับจูงของคนที่อยู่ดีๆ ก็หันมาคว้าแขนไปจับไว้ อัตรคุปต์ผงกศีรษะแทนการบอกลาคุณกมลมาศก่อนจะจูงนิสรีนไปยังห้องสปาที่ปีกซ้ายของคฤหาสน์

“พี่คุปต์! ปล่อยนีซนะ จะทำอะไรเนี่ย”

“ทำไมต้องปล่อยล่ะ พี่ก็ไม่ได้จับแรงหรือเดินเร็วจนนีซตามไม่ทันซะหน่อย” เมื่อเหลือบมองจนแน่ใจว่าคนรักยังอยู่ในสภาพดีพร้อม ไม่ได้เจ็บเพราะแรงจับหรือสับขาตามเขาไม่ทัน ชายหนุ่มก็ตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจนัก

“เอ้า เข้าไปเร็ว หมอรอแย่แล้วมั้ง”

พอถึงห้องสปาซึ่งมีแพทย์ผิวหนังประจำตัวนางเอกสาวรออยู่ก่อนแล้ว ท่านรองฯ แห่ง MA Property ก็ยอมปล่อยมืออย่างง่ายดาย ตอนนั้นเองนิสรีนจึงเห็นว่านอกจากพราวฟ้ายังมีช่างทำเล็บเจ้าประจำและคนไม่คุ้นหน้าอีกสองสามคนอยู่ด้วย

“นี่…”

“เล็บเราจะลอกแล้วไม่ใช่หรือไง”

ชายหนุ่มพึมพำ ร่างสูงถอดเบลเซอร์สีครีมตัวใหญ่ พับแขนเสื้อเชิ้ตสีดำขึ้นไปถึงข้อศอก เตรียมตัวขึ้นไปนอนบนเตียงสำหรับทำหน้าอย่างไม่สนใจกับท่าทีงุนงงของหญิงสาว

“พี่คุปต์! ทำอะไรเนี่ย” พอตั้งสติได้นิสรีนก็รีบเดินไปดึงแขนคนที่ทิ้งร่างลงบนเตียงให้ลุกขึ้นมา วงหน้างดงามปรากฏความไม่พอใจอย่างที่เธอไม่เคยทำใส่อัตรคุปต์มาก่อน

“ก็จะทำหน้าไง นี่…” ปลายนิ้วชี้ตรงแถวคาง “เห็นมั้ยว่าพี่สิวขึ้นเหมือนกัน เลยให้พาหมอมาเพิ่มอีกคน จะได้กดสิวสปาหน้าเติมวิตามินอะไรไปพร้อมกันเลย”

“…”

นับวันนิสรีนยิ่งไม่เข้าใจการกระทำของอัตรคุปต์

ผู้ชายที่เคยทำสีหน้าเบื่อหน่ายและปฏิเสธทุกครั้งเวลาที่เธอออดอ้อนชวนให้ไปนั่งทำเล็บเป็นเพื่อน ผู้ชายที่เคยกล่าวหาว่าการเรียกแพทย์ผิวหนังมาดูแลผิวหน้าถึงบ้านเป็นการกระทำอันไร้สาระ เพราะเขาเกิดมามีเบ้าหน้าและสุขภาพผิวดีจนแม้แต่แอลกอฮอล์หรือการอดนอนก็ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาหม่นหมองไม่ได้ มาวันนี้เขาคนนั้นกลับมายึดเตียงประจำของคุณกมลมาศนอนให้แพทย์ผิวหนังจิ้มเข็มลงบนใบหน้า แถมหลังจากนั้นยังนั่งเล่นเกมรอเธอทำเล็บอย่างใจเย็นโดยไม่ปริปากบ่นเลยสักคำ

แปลก

พฤติกรรมของอัตรคุปต์แปลกไปมากจนน่ากลัว

แม้ภายนอกจะดูนิ่งเฉย ทว่าในหัวนิสรีนกลับเอาแต่ครุ่นคิดหาเหตุผลของการกระทำแปลกๆ ของอัตรคุปต์อยู่ตลอด และเวลาเธอเผลอไผลเมื่อไร…ก็มักจะหวนกลับไปนึกถึงประโยคนั้นของเขา

‘ถ้าไม่ใช่เพราะรัก…พี่จะไม่มีวันยื้อนีซไว้เด็ดขาด’

รัก? รักเหรอ ที่เขาทำตัวแปลกๆ แบบนี้เพราะว่า…รักเธอ?

“เฮอะ” หญิงสาวเผลอแค่นหัวเราะออกมา ดวงตาคู่สวยอาบไล้ด้วยความเย็นชาระคนเจ็บร้าว

ถ้าอัตรคุปต์รักเธอจริงๆ มันก็คงเป็นตลกร้ายที่สุดในโลก

ตอนเธอรักเขาแทบตาย ชายหนุ่มกลับไม่เห็นค่า ทำตัวเย็นชาใส่ราวกับว่าการคบหากันนั้นเกิดขึ้นและตั้งอยู่บนผลประโยชน์ระหว่างสองตระกูลเพียงอย่างเดียว แต่มาตอนนี้ที่นิสรีนรู้แล้วว่าเขาไม่รักเธอ เพราะเธอไม่ใช่คนที่ถูกกำหนดมาให้เขารัก อีกฝ่ายกลับมาบอกว่ารักเธอเนี่ยนะ? เรื่องที่พวกเธอรับรู้มามันควรจะเป็นเหตุผลที่สนับสนุนให้อัตรคุปต์ไปจากเธอเร็วกว่าเดิมสิ ไม่ใช่มาทำตัวเหมือน ‘คลั่งรัก’ เธอมากแบบนี้

ก็พอจำได้อยู่ว่าเขาถูกวางคาแร็กเตอร์มาให้เป็นผู้ชายคลั่งรัก แต่คนที่เขาจะแสดงความคลั่งรักใส่มันต้องเป็นยายนางเอกที่ยังไม่โผล่หัวมาสิ ไม่ใช่นางร้ายอย่างเธอคนนี้

“เสร็จแล้วค่ะ”

ช่างทำเล็บคนโปรดที่รับรู้ได้ถึงสภาพอารมณ์อันไม่ปกตินักของนางเอกสาวลอบระบายลมหายใจอย่างโล่งอก ในที่สุดงานในวันนี้ก็จบลงโดยที่หล่อนไม่ต้องเป็นที่รองรับอารมณ์ของอีกฝ่าย

“อ้อ” เมื่อเจ้าหญิงกุหลาบขาวรู้สึกตัวก็ชักมือกลับมาแล้วมองสำรวจลวดลายบนเล็บเรียวสวย ก่อนพยักหน้าหงึกหงักด้วยท่าทางพึงพอใจ

“ถ้าคุณนีซไม่มีอะไรที่อยากให้แก้แล้ว พี่กลับเลยนะคะ”

พอแน่ใจแล้วว่าลูกค้าวีไอพีกระเป๋าหนักพอใจกับผลงาน สาวข้ามเพศร่างใหญ่ก็รีบกระวีกระวาดเก็บอุปกรณ์อย่างรวดเร็วโดยไม่กล้าแม้แต่จะเหลือบมอง ‘อาหารตา’ ชั้นเลิศซึ่งนั่งรออยู่บนโซฟาตัวใหญ่