ฮั่วสุยเฟิงกดร่างคุณหนูใหญ่ฉู่ที่ดิ้นไม่หยุดพลางชะโงกหน้าออกไปข้างนอกหน้าต่างรถม้า ทันใดนั้นก็เห็นเซิ่งเซวียนที่ถูกฝนสาดจนเปียกปอนกำลังวิ่งตามมา
เดิมทีหลังจากที่เกิดเรื่องปี้หวนใส่ร้ายโม่เซี่ยวเหนียง เซิ่งเซวียนก็สับสนอย่างยิ่ง หลายวันมานี้วนเวียนอยู่หน้าคฤหาสน์สกุลฉู่ หวังว่าจะได้พบหน้าโม่เซี่ยวเหนียงอีกสักครั้งเพื่ออธิบายว่าตนเองไม่รู้เรื่องนี้
แต่นึกไม่ถึงว่าคืนนี้เขานอนไม่หลับจนทนไม่ไหว ตอนที่มาวนเวียนอยู่หน้าคฤหาสน์สกุลฉู่อีกครั้งกลับเห็นภาพโม่เซี่ยวเหนียงถูกฮั่วสุยเฟิงที่เติบโตเป็นหนุ่มเต็มตัวอุ้มพาดบ่าและถูกจับยัดใส่รถม้า…
เหตุการณ์นี้ช่วยยืนยันอีกครั้งว่าโม่เซี่ยวเหนียงไม่ได้เต็มใจแต่งงานกับฮั่วสุยเฟิง!
คุณหนูใหญ่สกุลฉู่ เด็กสาวที่เรียบร้อยสง่างามเช่นนั้น เวลานี้กลับได้รับการปฏิบัติอย่างหยาบคายเช่นนี้ ฮั่วสุยเฟิง…ทำเช่นนี้ได้อย่างไรกัน
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้เขาก็โยนร่มในมือทิ้ง ไม่สนใจบ่าวรับใช้ที่ตะโกนเรียกตนอยู่ข้างหลัง วิ่งไล่ตามรถม้าคันนั้นอย่างเอาเป็นเอาตาย
แต่ม้าที่เทียมรถม้าล้วนเป็นม้าพันธุ์ดีจากนอกด่าน พวกมันวิ่งตะบึงไปตลอดทาง เซิ่งเซวียนจะตามทันได้อย่างไร เพียงถูกน้ำโคลนสาดกระเซ็นใส่เต็มร่าง ก่อนจะล้มลงบนพื้น
ท่ามกลางลมหนาวในสายฝนฤดูใบไม้ร่วง เซิ่งเซวียนขยุ้มผมตนเองแน่น ร้องไห้โฮด้วยความเจ็บปวด…
ทางด้านจวิ้นอ๋องน้อยที่ชะโงกหน้าไปมอง พอหันกลับมาก็รู้สึกหงุดหงิดเช่นกัน เขากดร่างโม่เซี่ยวเหนียงที่พยายามจะสั่งให้คนขับรถม้าหยุดแล้วถามนางตรงๆ
“เหตุใดเซิ่งเซวียนถึงมาอยู่หน้าคฤหาสน์สกุลฉู่”
หากเขาไม่พูด โม่เซี่ยวเหนียงเองก็ยังไม่รู้ว่าเซิ่งเซวียนไล่ตามมา พอได้ยินดังนั้นก็อยากชะโงกหน้าออกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่กลับถูกฮั่วสุยเฟิงกดคอไว้ไม่ยอมให้ทำเช่นนั้น
อันที่จริงโม่เซี่ยวเหนียงอารมณ์ไม่ดีเลยสักนิด โดยเฉพาะตอนที่เผชิญหน้ากับคนที่ไม่เกรงกลัวอะไรทั้งสิ้นอย่างฮั่วสุยเฟิง เวลานี้นางสุดจะทนแล้วจริงๆ จึงดึงแขนเขาแล้วกัดแรงๆ ที่หลังมือ จากนั้นก็ก่นด่า
“ท่านพ่อให้เจ้ามารับข้าเช่นนี้หรือ ไม่ต่างอะไรจากโจรร้ายที่ซีเป่ยสักนิด! หากข้ามีทหารอยู่ในมือ ข้าจะกำจัดเจ้าเดี๋ยวนี้!”
ฮั่วสุยเฟิงเห็นว่านางไม่ได้รู้สึกสงสารเซิ่งเซวียนที่นอนแช่โคลนอยู่ จึงค่อยโล่งใจขึ้น เขาเอนกายพิงผนังรถม้า กางแขนกางขาแล้วพูดกับนาง
“เอาเถิด กำจัดข้าได้เลย ข้าจะไม่ขัดขืนคุณหนูใหญ่ฉู่…”
เพียงแต่ขณะที่เขาพูด ดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย ขายาวงอขึ้นเล็กน้อย สาบเสื้อคลายออก ท่าทางเกียจคร้านเฉื่อยชา เสียงทุ้มต่ำแหบพร่า ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็เป็นท่าทางที่ดูเย้ายวน
หากกระโจนเข้าไปกำจัดเขาจริงก็อาจเป็นการขว้างซาลาเปาเนื้อใส่สุนัข เป็นการเลี้ยงสุนัขไปเสียเปล่า!
ติดตามตอนต่อไปวันที่ 1 ส.ค. 68