ทดลองอ่าน ยอดสตรีเป็นยากยิ่ง ภาค 2 บทที่ 1-บทที่ 2

เพื่อหน้าตาของเฟิงเจ๋อ บวกกับมิตรภาพนับสิบๆ ปีของคนทั้งสอง เซียวชินจึงยังคงกลืนสองคำนั้นกลับลงไป เปลี่ยนไปใช้คำอื่นแทน

“กว่าจะจัดการงานเสร็จ อาเหยี่ยนก็คงกลับมาแล้ว” เฟิงเจ๋อพูดอย่างไม่พอใจ เช่นนั้นเขาจะยังไปร่วมวงหาความสนุกที่ใดได้อีก

“เพราะฉะนั้นท่านยิ่งควรช่วยงานให้เต็มที่ หยุดบ่นได้แล้ว” เซียวชินแนะนำอย่างมีจิตสำนึก

แม้การพร่ำบ่นพรรค์นี้จะไม่มีอะไร แต่ได้ยินนานเข้าก็ชวนให้คนประสาทได้

อีกทั้งมิใช่มีเพียงเฟิงเจ๋อคนเดียวที่อยากออกไปเที่ยวเล่น พวกเขาก็อยากหลุดพ้นโดยเร็วเช่นกัน!

“มีพวกท่านอยู่ก็พอแล้ว ข้าจะสั่งให้หมอโอสถทั้งหมดสนองความต้องการของพวกท่านอย่างเต็มกำลัง” เฟิงเจ๋อกล่าวอย่าง ‘ใจกว้าง’

เขาเป็นหมอโอสถ แน่นอนว่าต้องทำงานตามอาชีพ ก็คือหลอมโอสถให้ทุกคน ถ้าเช่นนี้เขาก็ทำหน้าที่ของตนเต็มที่แล้ว เรื่องอื่นๆ มิใช่งานของเขา! เฟิงเจ๋ออยากจะกล่าวยืนกรานยิ่ง เขารู้สึกว่าตนเองทำดีมากแล้ว

“…” เซียวชินหมดคำจะกล่าว

เป็นไปตามคาด มิใช่เวลาที่เกิดเรื่องใหญ่หน้าสิ่วหน้าขวานอะไร เฟิงเจ๋อก็จะมีท่าทางเยี่ยงนี้ นอกจากคิดเรื่องเที่ยวเล่นหาความสำราญ ก็ยังคงคิดเรื่องเที่ยวเล่นหาความสำราญ คราวนี้รั้งอยู่ที่เมืองฝูเฉิงได้สามเดือน เขาก็รู้สึกว่าเป็นปาฏิหาริย์แล้ว

“เช่นนั้นก็ตกลงตามนี้ ข้าไปก่อนล่ะ”

พอเห็นพวกเขาต่างไม่มีอะไรจะพูดแล้ว เฟิงเจ๋อก็โบกมือลาคนอย่างมีความสุข มิหนำซ้ำยังรวดเร็วยิ่ง เพื่อทำให้พวกเขาไม่ทันห้ามปราม

ทว่าในยามนี้เองบานประตูก็ถูกผลักเปิดเฉียดกระแทกหน้าผากเฟิงเจ๋อไปเพียงนิดเดียว

“ใคร! คิดจะสังหารข้าหรือ” เคราะห์ดีที่เขาหลบได้ไว มิเช่นนั้นหน้าผากคงได้ปูดบวม จะไปเจอหน้าผู้อื่นได้หรือ

“มีประตูบังอยู่ ข้าไม่ทันเห็นและไม่ทราบเช่นกันว่าท่านกำลังจะออกมาขอรับ” เซียวเถิงอวิ๋นกล่าวอย่างบริสุทธิ์ไร้ความผิดยิ่ง

“ช่างเถอะๆ เจ้าเข้าไปเถอะ” เฟิงเจ๋อคิดแต่เพียงเรื่องว่าจะไล่ตามไปร่วมวงกับเฟิงเหยี่ยน

โชคดีที่เฟิงเหยี่ยนมีการติดต่อกับเขาตามกำหนดเวลา เขาจึงรู้ว่ายามนี้พวกเฟิงเหยี่ยนน่าจะไปถึงเมืองอิ้งสุ่ยแล้ว เขานั่งสัตว์พาหนะบินไปน่าจะเร็วยิ่ง…

“ประเดี๋ยวก่อนขอรับ ผู้อาวุโสเหยี่ยนมีจดหมายมาให้ท่าน” พอมองเห็นแผ่นหลังรีบร้อนของเฟิงเจ๋อ เซียวเถิงอวิ๋นก็รีบร้องเรียก

“อาเหยี่ยนส่งมาให้ข้าหรือ” อย่างอื่นไม่ต้องสนใจได้ แต่จดหมายจากเฟิงเหยี่ยนนั้นต้องอ่าน

เฟิงเจ๋อได้แต่วกกลับมาหยิบจดหมายไปเปิดออกอ่าน…