ทดลองอ่าน ยอดสตรีเป็นยากยิ่ง ภาค 2 บทที่ 1-บทที่ 2

โม่อีเหรินคิดเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะเบาๆ “เช่นนั้นถ้าข้าอยากกลับเกาะโม่เสวียนแล้วไม่ออกมาอีกเล่า”

“ข้าก็จะไปกับเจ้า” เขาไม่มีความลังเลใดๆ

“ท่านไม่ต้องกลับเกาะหุนหรือไร”

ไป่หลี่จิงหงชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยตอบ “ไม่ต้อง” มีบิดาของเขาอยู่ เขาไม่อยู่ก็ไม่เป็นไร

“เช่นนี้จะดีหรือ” โม่อีเหรินเอียงศีรษะ สีหน้าวุ่นวายใจอยู่สักหน่อย

ท่านพ่อของจิงหงจะรู้สึกหรือไม่ว่าถูกนางแย่งบุตรชายไป

แม้ว่านับแต่โบราณมาแม่สามีลูกสะใภ้จะเป็นไม้เบื่อไม้เมากัน แต่ก็ไม่เคยมีใครบอกว่าพ่อสามีลูกสะใภ้ไม่ใช่ไม้เบื่อไม้เมากัน เอ่อ…พวกนางยังไม่ได้แต่งงานกัน นางก็ไม่นับเป็นลูกสะใภ้ ทว่าก็ใกล้เคียงแล้ว

“ดีสิ วางใจเถอะ ไม่มีเรื่องอะไรหรอก” ไป่หลี่จิงหงมองสีหน้าท่าทางของนางเข้าใจ จึงโอบนางไว้แล้วตบปลอบเบาๆ

ต่อให้มีเรื่องอะไร เขาจะจัดการเอง

“เป็นบุรุษ ไม่ว่าจะประสบเรื่องอะไรก็ไม่มีเหตุผลที่จะปล่อยให้สตรีแบกรับไว้เอง”

“พรืด…” โม่อีเหรินหัวเราะออกมา ก่อนโอบตอบไป่หลี่จิงหง “ก็ได้ จะไม่มีเรื่องอะไร ต่อให้มี พวกเราก็แบกรับด้วยกัน”

ไป่หลี่จิงหงดูไม่ใคร่พอใจนัก “ข้าแบกรับเอง” นี่เป็นการยืนกรานของบุรุษ แค่ปกป้องสตรีของตน เขาจะต้องทำให้ได้

“ด้วยกัน” นางยืนกราน จากนั้นก็สำทับอีกประโยค “ยกเว้นท่านตา”

หากคนทั้งสองต้องการอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าประสบเรื่องอะไรก็จะต้องเผชิญหน้าด้วยกัน…แน่นอนว่ายกเว้นเรื่องการทดสอบของท่านตานาง

นางเคารพรักท่านตา จึงไม่อยากอกตัญญูต่อเขา ‘กินบนเรือน ขี้รดบนหลังคา’ อะไรนั่น ชวนให้เสียความรู้สึกเหลือเกิน

อีกทั้งนางเองก็เชื่อว่าท่านตาไม่มีทางตัดสินใจทำเรื่องที่ทำให้นางเสียใจออกมาแน่นอน

อย่างมากที่สุดก็แค่ทำให้ลำบากใจเล็กๆ

เรื่องนี้…ไป่หลี่จิงหงก็รับไปแล้วกัน เพราะว่าเขาคือคนที่ต้องการหลอกเอาตัวนาง

คนหนึ่งคือท่านตา อีกคนคือบุรุษที่ตนชมชอบ โม่อีเหรินมีสังหรณ์ว่าวันหน้านางจะมีเกียรติอย่างมาก จะได้ซาบซึ้งอย่างไม่หยุดหย่อนว่าอะไรเรียกว่า ‘ถูกหนีบอยู่ระหว่างความชอบและความระทมใจ’

ทว่าเมื่อคิดจากอีกมุม นี่ก็เป็นความสุขและความโชคดีของนางเช่นกัน

บนโลกนี้มีบุรุษที่ให้ความสำคัญกับนางอยู่ถึงสอง…ไม่สิ สี่คน นี่เป็นบุญวาสนาของนาง จะต้องทะนุถนอมให้ดี