ทดลองอ่าน ยอดสตรีเป็นยากยิ่ง ภาค 2 บทที่ 1-บทที่ 2

พวกเขาเพิ่งจะได้พบหน้าน้องสาวอีกครั้งได้ไม่นานเอง มิหนำซ้ำเนื่องจากอุบัติภัยที่เกิดขึ้นติดต่อกันบนแผ่นดินใหญ่ก็ทำให้ได้อยู่ด้วยกันน้อยนัก พวกเขายังไม่ทันได้รักใคร่เอ็นดูน้องสาวสุดที่รักเพียงพอ จะปล่อยให้ถูก ‘ชายชั่ว’ หลอกเอาตัวไปเช่นนี้ได้อย่างไร

โชคดีที่มีท่านตาอยู่ด้วย

และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่สองพี่น้องสกุลฉู่รู้สึกว่าการมีท่านตานั้นดีจริงๆ การมีท่านตาที่หัวแข็งนั้นดีโดยแท้ การมีท่านตาที่มีพลังแก่นแท้เลิศล้ำไม่เกรงกลัวผู้ใดนั้นดีอย่างแท้จริง

“พี่ใหญ่ เอาอย่างนี้แล้วกันเจ้าค่ะ ท่านไปทางหนึ่ง ข้าไปอีกทาง พวกเราซื้อของกินกลับมาโดยใช้เวลาให้สั้นที่สุด จากนั้นก็ไปขึ้นเรือด้วยกัน ส่วนท่านตาเหยี่ยนกับพวกสัตว์วิเศษก็ให้ไปรอที่ท่าเรือก่อนแล้วกัน”

“ก็ได้” ฉู่เซวียนอั๋งคิดแล้วก็ยอมพยักหน้า

“เช่นนั้นข้าไปทางนี้นะเจ้าคะ” โม่อีเหรินเลือกก่อน จากนั้นก็ออกเดินไปทางด้านขวามือ ทว่าก่อนไปก็ยังไม่ลืมจูงภูเขาน้ำแข็งที่ด้านข้างเดินไปด้วย

ฉู่เซวียนอั๋งเห็นแล้วก็ทำได้เพียงส่ายศีรษะอย่างอ่อนใจ

น้องสาวเติบใหญ่แล้วก็รั้งไม่อยู่จริงๆ…ช่างน่าสะทกสะท้อนใจยิ่งนัก

หากแต่ของกินที่น้องสาวต้องการยังคงต้องซื้อ ดังนั้นฉู่เซวียนอั๋งจึงออกเดินไปอีกด้านหนึ่งอย่างโดดเดี่ยวเดียวดาย และควักเงินออกมาซื้อของ

แค่คิดถึงว่าน้องสาวจะได้กินของอร่อย รอยยิ้มเบิกบานใจก็ปรากฏออกมา ความอึดอัดคับข้องใจเมื่อครู่นี้ฉู่เซวียนอั๋งพลันไม่คิดเล็กคิดน้อยอีกแล้ว

“อู” ‘อีเหรินดียิ่ง’

“วู้…” ‘ภูเขาน้ำแข็งก็พอใช้ได้ นับว่าพอจะคู่ควรกับอีเหริน’

“โฮก…” เซิ่นไม่พอใจ อยากจะตามไปกัดใครบางคนเสียเหลือเกิน

“…” เขียวครามมองตัวนี้ก่อนมองตัวนั้น ตัดสินใจว่าในเวลาเช่นนี้ตนเองยังคงเงียบไว้ ยืนอยู่กับเจ้านาย…ดูละครไปก็พอแล้ว

ขณะนี้เองโม่ซั่งเฉินก็กลับมาพอดี “มีอะไรกันหรือ”

“เอ่อ…ไม่มีอะไร” เฟิงเหยี่ยนกลั้นหัวเราะอย่างยากลำบาก แล้วจึงเอ่ยถามว่า “เฟิ่งเชียนลั่งไปแล้ว?”

“อืม”

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ”

คบหาเป็นสหายกันมาหลายปี เฟิงเหยี่ยนย่อมจะมองออกว่ายามนี้โม่ซั่งเฉินอารมณ์ไม่สู้ดี ทว่าก็ไม่ได้เลวร้ายเกินไป

“แค่มีพวกคนแก่ไม่มีงานการทำจำนวนหนึ่งเล่นเล่ห์เพทุบาย ไม่จำเป็นต้องสนใจ” โม่ซั่งเฉินตอบเรียบๆ

ขณะเดียวกันพวกคนแก่ไม่มีงานการทำที่เล่นเล่ห์เพทุบายอยู่ในที่ห่างไกลเหล่านี้ก็พลันจามออกมาพร้อมกัน

“ไม่เป็นไรจริงๆ?”

“ไม่เป็นไร”

โม่ซั่งเฉินยืนยันถึงเพียงนี้ เฟิงเหยี่ยนคิดแล้วก็เห็นว่าน่าจะไม่ต้องเป็นห่วงเกินไป เขายังไม่เคยเห็นว่ามีเรื่องใดที่อีกฝ่ายจัดการไม่ได้เลย