“จริงสิ สิ่งนี้ให้ท่านส่งกลับไปให้เซียวชินกับเฟิงเจ๋อ” โม่ซั่งเฉินพลันหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมายื่นให้เฟิงเหยี่ยน
“คืออะไร” เฟิงเหยี่ยนรับมาด้วยความสงสัยใคร่รู้ ครั้นกางออกดู คางก็หวิดจะร่วงลงมาในทันใด “เฉิน เจ้านี่…”
“เห็นแก่หน้าท่าน ข้าลดไปสองส่วนแล้ว”
ลดไปสองส่วนแล้วก็ยังมากถึงเพียงนี้! หากพี่ใหญ่กับหัวหน้าเซียวได้เห็นเข้า ความรู้สึกคงจะไม่ต่างกับถูกเฉือนเนื้อสักเท่าไรแล้ว
“นี่…ลดลงอีกหน่อยไม่ได้หรือ” เฟิงเหยี่ยนเอ่ยถามอย่างไม่คาดหวังมากนัก ประหนึ่งดิ้นรนก่อนตาย
“หากโม่อีเหรินไม่ลงมือช่วย พวกเขาจะต้านทานซือลิ่งเทียนกับกองทัพสัตว์วิเศษนั่นได้หรือ” โม่ซั่งเฉินย้อนถาม
กล้าให้หลานสาวของเขาลงมือช่วยเหลือ ก็ต้องจ่ายค่าตอบแทนมาแต่โดยดี
เรื่องของเหยี่ยน เนื่องจากมิตรภาพของพวกเขา เขาลงมือช่วยเหลือก็แล้วไปเถอะ ทว่าโม่อีเหรินไม่เคยติดค้างสมาคมและสำนักเหล่านั้นแม้เพียงน้อยนิด
อย่านึกว่าเขาไม่อยู่ก็จะไม่รู้เรื่องที่โม่อีเหรินเพิ่งไปถึงสมาคมผู้ครองสัตว์วิเศษก็ถูกกลั่นแกล้งต่อหน้าคนของสมาคมรวมถึงสำนักและตระกูลต่างๆ ต่อให้โม่อีเหรินไม่ได้เสียเปรียบ แต่บัญชีก็ยังต้องคิด!
ยิ่งกอปรกับการต่อสู้คราวนั้นทำให้หลานสาวของเขาเหน็ดเหนื่อยสูญเสียพลังจนสลบไสลไป เขาไม่ทวงของที่หลานสาวพึงได้รับมา จะมิใช่แสดงว่าเขาโม่ซั่งเฉินไม่มีฐานะในสังคมยิ่งหรือ
เพราะฉะนั้นสิ่งของที่ระบุในใบรายการจึงล้วนยอมตัดออกไม่ได้แม้แต่อย่างเดียว เงินก็ยอมลดไม่ได้แม้แต่เหรียญเดียวเช่นกัน
“ก็ได้ ข้าจะส่งเจ้านี่กลับไป” ในเมื่ออีกฝ่ายพูดเช่นนี้ เฟิงเหยี่ยนก็ได้แต่ทำตามแล้ว พร้อมกันนั้นในใจเขาก็นึกเห็นใจพี่ใหญ่และหัวหน้าสมาคมตลอดจนคนอื่นๆ อย่างเงียบๆ
จริงอยู่ว่าที่ตอนแรกเฟิงเหยี่ยนไปยังแดนถิ่นอำนวยพรเป็นเพราะที่นั่นต้องการคนเฝ้าพิทักษ์ หากแต่เขาก็เลือกที่จะไม่ไปได้เช่นกัน ไม่มีใครสามารถบังคับเขาได้ ทว่าเพื่อความสงบมั่นคงของดินแดนเทพยุทธ์ เขายังคงไปเป็นตัวแทนของสมาคม
ซึ่งนี่ก็หมายความว่าเป็นไปได้อย่างมากที่สุดว่าโม่ซั่งเฉินจะไปด้วยเช่นกัน
มีอัจฉริยบุคคลผู้เป็นเลิศทั้งด้านพลังยุทธ์ การหลอมโอสถ ตลอดจนค่ายกลบนดินแดนเทพยุทธ์อย่างโม่ซั่งเฉินอยู่ก็เท่ากับมีหลักประกันเพิ่มขึ้นมา
สาเหตุที่เฟิงเจ๋อและเซียวชินหวังให้เฟิงเหยี่ยนไปก็ด้วยเพราะหวังจะอาศัยความสัมพันธ์นี้ บางทีอาจจะสามารถรักษาแดนถิ่นอำนวยพรไว้ได้ก็เป็นได้
ความจริงได้พิสูจน์แล้วว่าเฉินไปเป็นเพื่อนเขาจริงๆ
แม้ว่าผลลัพธ์จะไม่ได้ดีเท่าที่คิดไว้ แต่ชีวิตของเขาเป็นเฉินช่วยเอาไว้ และการปรากฏตัวของโม่ซั่งเฉินก็ได้เปลี่ยนแปลงผลลัพธ์หลังจากผนึกพังทลายลงเช่นกัน
อย่างน้อยดินแดนเทพยุทธ์ในยามนี้ก็ไม่มีคนทะเยอทะยานมักใหญ่ใฝ่สูงอยู่ในที่ลับ ทุกสิ่งทุกอย่างกลับสู่แนวทางอันถูกต้อง
ความคิดความอ่านเล็กๆ ในตอนแรกนี้ของหัวหน้าสมาคมและพี่ใหญ่ย่อมจะปิดบังเฉินไม่ได้ ดังนั้นยามนี้เฉินจึงคิดบัญชีในรวดเดียว
คิดจะหลอกเฉิน? นั่นเป็นเรื่องเหลวไหลสิ้นดี