ทดลองอ่าน ยอดสตรีเป็นยากยิ่ง ภาค 2 เล่ม 3 บทที่ 4

“ก็ได้ เช่นนั้นพวกเราไปด้วยกัน” โม่อีเหรินตัดสินใจรับมันไว้ ทว่ายังมีปัญหาที่ต้องแก้อยู่ “หากแต่เจ้าตัวโตปานนี้ ข้าจะพาเจ้าไปด้วยได้อย่างไร”

“เจ้านายโปรดรอสักครู่”

พูดจบ เถาวัลย์เฉาพันลี้ก็พลันเริ่มตัวเล็กลง ตัวหดจนกลายเป็นของสีเขียวอ่อนที่มีลักษณะเหมือนแถบไหมเส้นหนึ่ง ซ้ำยังออกมาจากร่างจริงด้วย

ร่างจริงมีขนาดเล็ก สูงเพียงราวหนึ่งฉื่อ แต่รากของมันเป็นสีดำ แทงลงในดินก้อนหนึ่ง ตัวเถากลายเป็นสีม่วง ใบเป็นสีเขียว…เป็นรูปลักษณ์ที่พิลึกสิ้นดี

ส่วนกิ่งก้านใบอะไรที่โอบพันอยู่บนต้นไม้ก็ถูกตัดขาดจากร่างไปหมดแล้ว

“เจ้านาย ได้โปรดเก็บสิ่งนี้เอาไว้ด้วย” แถบไหมดันร่างหลักไปทางโม่อีเหริน

“เจ้าทำเช่นนี้ไม่เป็นไรหรือ”

“เจ้านาย นี่เป็นความสามารถอันเป็นพรสวรรค์ของข้า ข้าสามารถแยกร่างได้นับไม่ถ้วน ขอเพียงร่างหลักยังอยู่ ก็ยังสามารถคืนชีพได้เสมอ ไม่ว่าจะแปลงเป็นกี่ร่าง ความสามารถของแต่ละร่างก็ล้วนไม่ต่างกัน มิหนำซ้ำยังสามารถเปลี่ยนขนาดเปลี่ยนรูปร่างเปลี่ยนสีได้อีกด้วย” แถบไหมพูดอย่างร่าเริง

“เช่นนั้นพวกนั้น…” เถาวัลย์ถูกตัดขาดไปตั้งมากถึงเพียงนั้น?

“นั่นเป็นลูกหลานของข้า”

“…” ลูก…หลาน?!

ก็ได้ พืชแค่มีเมล็ดพันธุ์ก็สามารถงอกออกมาได้ตลอด พืชต้นหนึ่งสามารถผลิตเมล็ดพันธุ์ได้จำนวนมากยิ่ง ต้องเยือกเย็นเข้าไว้

จะว่าไปแล้ว ความสามารถแปลงร่างและแยกร่างได้นี้ก็ไม่เลวอย่างยิ่ง

“พวกมันยังเล็กเกินไป ทิ้งไว้ที่นี่ให้ค่อยๆ เติบโต หากมีความจำเป็นค่อยเรียกพวกมันออกมาช่วย”

ช่วย? โม่อีเหรินสีหน้าเปล่งประกาย

“เช่นนั้นตอนนี้เจ้ารู้ได้หรือไม่ว่าในป่านี้มีคนอยู่เท่าไร”

“เจ้านาย ช่วยตั้งชื่อให้ข้าก่อนได้หรือไม่” แถบไหมร้องขออย่างขวยเขินอยู่เล็กน้อย

“เสี่ยวเถิง” โม่อีเหรินพูดอย่างรวดเร็วฉับไว

แถบไหม…เสี่ยวเถิงดีใจแล้ว

“เจ้านายรอประเดี๋ยว เสี่ยวเถิงจะถามดูเดี๋ยวนี้” เสี่ยวเถิงบิดตัวเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยรายงาน “มีมากยิ่ง ทว่าล้วนกระจัดกระจายกัน บ้างกำลังเก็บหญ้าวิเศษ บ้างกำลังสู้กับสัตว์วิเศษ บ้างกำลังหาเส้นทาง บ้างเจอคนอื่นแล้วต่อสู้กัน อีกทั้งบ้างก็รวมตัวเดินไปด้วยกัน”

“เช่นนั้นมีคนที่แต่งกายเหมือนกับสี่คนนั้นหรือเหมือนกับคนที่หนีไปเมื่อครู่นี้บ้างหรือไม่”

“มี” เสี่ยวเถิงตอบเสร็จก็เสริมอีกว่า “เจ้านาย อันที่จริงหญ้าวิเศษที่พวกเขาขุดได้ตอนนี้ล้วนไม่นับว่าดีนัก หากเจ้านายอยากได้หญ้าวิเศษชั้นดี เสี่ยวเถิงสามารถนำทางได้”

ในป่าเขาแห่งนี้ มันนับได้ว่าเป็นลูกพี่ใหญ่เชียวนะ

ต่อให้มีพืชที่มีสติปัญญาอยู่อีก ก็ไม่มีที่อยู่มานานกว่ามัน