ทดลองอ่าน ยอดสตรีเป็นยากยิ่ง ภาค 2 เล่ม 3 บทที่ 4

“เรื่องหญ้าวิเศษเอาไว้ทีหลัง พวกเราไปแกล้งคนกันก่อน” โม่อีเหรินเก็บร่างจริงของเสี่ยวเถิง ตั้งใจวางมันไว้ด้วยกันกับก้อนหินโดยเฉพาะ ซ้ำญาณวิเศษยังมองเห็น ‘เสี่ยวเถิง’ ยืดร่างพันก้อนหินไว้รอบแล้วรอบเล่าด้วยความเบิกบานใจ จากนั้นก็…นอนหลับ

“แกล้งคน?” เสี่ยวเถิงฉงนสงสัย มันจัดแจงกระโดดขึ้นบ่าซ้ายของโม่อีเหรินแล้วผูกตนเองเป็นปมรูปหูกระต่าย…ปลอมตัวเป็นเครื่องประดับ

“ไม่ว่าดีหรือไม่ ขอเพียงเป็นของล้ำค่าก็จะไม่ยอมให้พวกเขาได้ไป” โม่อีเหรินพูดพร้อมยิ้มตาหยี

หลังถามทิศทางจากเสี่ยวเถิงแล้ว ก็เริ่มออกสร้างความเสียหายโดยไล่ตั้งแต่บริเวณใกล้ๆ

พร้อมกันนั้นยังถือโอกาสบอกเสี่ยวทุนด้วยว่านางจะเล่นสนุกอยู่ในป่าเสียหน่อยแล้วถึงค่อยไปสมทบกับมัน ให้มันคุ้มครองท่านพ่อให้ดี

ด้วยเหตุนี้เสี่ยวทุนจึงมองเห็นภูเขาน้ำแข็งบนหน้าของท่านพ่อมีชั้นน้ำแข็งหนาขึ้นอีกร้อยเท่า…ทว่านางไม่ได้เห็น

เวลาต่อมาจวบจนตกกลางคืน คนของตระกูลไป่หลี่และตระกูลเสวียนหมิงต่างก็เคราะห์ร้ายไปตามๆ กัน

อุตส่าห์ได้เจอรังราชินีผึ้ง มิหนำซ้ำเหล่าผึ้งวิเศษก็ไม่อยู่ในรัง เป็นโอกาสชั้นเยี่ยมที่จะเก็บนมผึ้งวิเศษ…ผลคือจู่ๆ เหล่าผึ้งวิเศษก็กลับมา คนในที่นั้นถูกต่อยจนทั้งหัวปูดบวม ได้แต่หนีเอาชีวิตรอดไว้ก่อน

บังเอิญพบผลเพลิงชาด แม้จะมีสัตว์วิเศษเฝ้าพิทักษ์อยู่ แต่ล่อให้พ้นทางก็ใช้ได้แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนดำเนินไปได้อย่างราบรื่นยิ่ง…แต่ใครเลยจะรู้ว่าสัตว์วิเศษที่เฝ้าพิทักษ์จะมีอยู่ถึงสองตัว ผู้ที่อยากเก็บผลไม้ถูกสัตว์วิเศษพ่นไฟทั้งสองตัววิ่งกวดในทันที

ซ้ำพอโชคดีได้เจอสัตว์วิเศษสองตัวกำลังต่อสู้กันอยู่พอดิบพอดี คิดจะฉวยโอกาสลอบเด็ดหญ้าวิเศษ ผลกลับกลายเป็นถูกสัตว์วิเศษทั้งสองพบเห็นเข้า จึงถูกกระทืบแบนคาที่…พวกด้านข้างที่ยังจดจ้องอยู่จึงรีบเผ่นหนีไป

อีกทั้งพอจับปลาวิเศษอยู่ริมแม่น้ำก็กลับถูกจระเข้วิเศษจับเป็นอาหารเสียเอง

ไม่ง่ายเลยกว่าจะฆ่ามังกรน้ำพันปีที่บาดเจ็บสาหัสตัวหนึ่งจนตายได้แล้วคิดจะเก็บเอามาเป็นวัตถุดิบ ผลคือเจอกับอริเก่าของมังกรน้ำพันปีที่ตั้งใจมาแก้แค้น จึงถูกฆ่าตายเพราะฝ่ายนั้นคิดว่าเป็นพวกเดียวกับศัตรู

มีบางคนพักผ่อนอยู่ในป่า กลับโชคร้ายได้เจอกับแมงมุมหน้ามนุษย์ ผลคือได้ลงไปอยู่ในท้องของมัน

ไหนจะยังมีคนตระกูลไป่หลี่ที่ปะกับคนจากภาคีผู้ฝึกตนจึงต้องการจะแย่งชิงหญ้าวิเศษ ตระกูลเสวียนหมิงมาช่วยเสริมทัพ สู้กันไปสู้กันมากลับหลงเข้าไปในอาณาเขตเถาวัลย์พิษพอดี ทุกคนจึงล้วนถูกเถาวัลย์พิษไล่กวด

และยังมีคนที่บังเอิญได้สุดยอดของวิเศษมา แต่กลับถูกคนเห็นเข้า ด้วยเหตุนี้จึงถูกฆ่าชิงของไป…

เหตุการณ์ต่างๆ นานาเกิดขึ้นในป่าแถบนี้อย่างไม่ขาดสาย ทำเอาทั้งคนทั้งสัตว์วิ่งวุ่นชุลมุนไปหมด

จวบจนตกกลางคืน คนกับสัตว์วิเศษแยกย้ายกันไปหาที่นอน ในป่าถึงนับว่าค่อนข้างสงบลงได้ในที่สุด

โม่อีเหรินเองก็หายตัวเข้าไปในแหวนพู่สวรรค์อย่างเงียบๆ

สรุปสิ่งที่ได้ยินได้เห็นมาในวันนี้…