ทดลองอ่าน ยอดสามีของกุลสตรีอันดับหนึ่ง บทที่ 1-บทที่ 2

บทที่ 2

หลังจากตนเองในความฝันตายลง เฉิงอวี๋จิ่นได้เห็นเรื่องราวทั้งหมดจากมุมมองอีกด้านหนึ่ง

พูดให้ถูกต้องก็คือเรื่องราวการพบหน้ารู้จักกันของเฉิงอวี๋โม่กับฮั่วฉางยวน

คุณหนูรองของจวนอี๋ชุนโหวร่าเริงไร้เดียงสา บิดามารดารักใคร่เอ็นดู ฤดูหนาวในปีหนึ่งนางติดตามท่านป้าใหญ่ไปพักชั่วคราวที่หมู่บ้านกลางเขา ในคืนวันหนึ่งมีหิมะตกหนัก นางออกไปเดินเล่น ผลปรากฏว่าไม่ระวังถูกพายุหิมะบดบังสายตา รอจนนางรู้ตัวอีกครั้งก็หลงทางเสียแล้ว

นางเดินเหยียบบุรุษผู้หนึ่งหนึ่งริมทาง พลิกตัวกลับมาดูจึงพบว่าเป็นชายหนุ่มรูปงามมากคนหนึ่ง คุณหนูรองหน้าแดง พอเห็นว่าชายหนุ่มได้รับบาดเจ็บจึงใจดีดึงเขาเข้าไปในถ้ำบนภูเขา ตั้งใจดูแลทั้งคืน

รอจนถึงกลางดึก พายุหิมะข้างนอกเบาลงบ้างแล้ว ชายหนุ่มไข้ลดลงจู่ๆ ก็สั่นไปทั้งร่าง พูดว่าหนาวขึ้นมา ฝ่ายหญิงที่เปี่ยมด้วยความเมตตาอับจนหนทาง ทำได้เพียงคลายเสื้อออก เอาผิวเนื้อแนบไปบนเสื้อเกราะเย็นเฉียบของอีกฝ่าย ใช้ร่างกายสร้างความอบอุ่นให้แก่เขา

กว่าจะรอให้ฟ้าสางไม่ง่ายนัก ฝ่ายหญิงวิ่งล้มลุกคลุกคลานไปตามคนในหมู่บ้านกลางเขามาช่วย แต่พอนางกลับมาก็พบว่าพี่สาวฝาแฝดชิงตัดหน้าช่วยชายหนุ่มที่บาดเจ็บลงเขาไปแล้ว

นับจากตอนนั้นชายหนุ่มเข้าใจผิดคิดว่าพี่สาวเป็นผู้มีคุณช่วยชีวิต รู้สึกซาบซึ้งอย่างมาก ถึงขั้นมาทาบทามสู่ขอพี่สาว การหมั้นหมายของพี่สาวกับชายหนุ่มใหญ่โตโด่งดัง ส่วนน้องสาวที่น่าสงสารกลับขดตัวอยู่บนเตียง ไอโขลกไม่หยุด

เฉิงอวี๋จิ่นเห็นเหตุการณ์ในฝันมาถึงตรงนี้ก็สบถเหยียดอย่างทนไม่ไหว

มิน่าเล่าหลังจากฮั่วฉางยวนฟื้นมาจึงพูดกับนางว่า ‘เจ้าเองหรือ’

มิน่าเล่าฮั่วฉางยวนถึงยืนกรานจะแต่งงานกับนาง

มิน่าเล่าตอนที่ฮั่วเซวียซื่อมาพูดสู่ขอ แม้จะมีรอยยิ้มบนหน้า แต่ในแววตาที่มองมาทางเฉิงอวี๋จิ่นมักจะแฝงความไม่ใส่ใจนัก

ที่แท้เฉิงอวี๋โม่ได้สัมผัสผิวกายกับฮั่วฉางยวนแล้ว ชายหนุ่มหญิงสาวอยู่ด้วยกันทั้งคืนเป็นเรื่องใหญ่เกินประเพณีพอแล้ว และเฉิงอวี๋โม่ยังให้ความอบอุ่นแก่ฮั่วฉางยวน คลายเสื้อออกใช้ร่างกายกอดเขาไว้!

เฉิงอวี๋จิ่นกลายเป็นพี่สาวตัวร้ายที่แอบอ้างเอาความชอบในสถานการณ์ที่ตนเองก็ไม่รู้เรื่องราว ยังถูกคิดว่าเสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว ตอนที่คนสกุลฮั่วเตรียมพิธีแต่งงานจะมองนางอย่างไร

มิน่าเล่านางคิดว่าทุกสิ่งที่ทำดีงามที่สุดแล้ว สตรีที่แต่งงานใหม่ทั่วเมืองหลวงไม่มีใครตรงตามเกณฑ์กว่านางอีก ทว่าฮั่วเซวียซื่อยังกล้าดูหมิ่นนางอย่างนั้น

ในสายตาของคนที่บ้าน เฉิงอวี๋จิ่นแย่งผลงานของน้องสาว เป็นหมาป่าตาขาว* ที่กินบนเรือนขี้บนหลังคา ในสายตาของฮั่วฉางยวน เฉิงอวี๋จิ่นแต่งเรื่องโกหก ทั้งใจคิดถึงแต่ทรัพย์สินและอำนาจ ยังตั้งใจดูหมิ่นแสงจันทร์ขาว** ของเขา เป็นหญิงร้ายโดยสมบูรณ์ ในสายตาของแม่สามีฮั่วเซวียซื่อ เฉิงอวี๋จิ่นเสแสร้งแกล้งทำเป็นสูงส่ง ทั้งที่ตอนยังไม่แต่งงานก็ยั่วยวนบุตรชายของนางแล้ว เป็นหญิงสารเลวที่ทำเรื่องฉาวโฉ่