ยังไม่ทันพบหน้า ความคิดที่ฮั่วเซวียซื่อมีต่อเฉิงอวี๋โม่ก็ไม่ดีแล้ว บุตรชายของนางไม่มีความผิดใด ต้องเป็นนางจิ้งจอกคนนั้นกรอกยาลุ่มหลงให้แก่ฉางยวน หลอกให้ฉางยวนไปถอนหมั้นแล้วแต่งกับนางแน่นอน
ฮั่วเซวียซื่อรู้สึกไม่พอใจ แต่การปฏิบัติต่อฮั่วฉางยวน นางยังคงมีท่าทางของมารดาผู้เมตตา พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉางยวนวางใจได้ เรื่องสกุลเฉิงแม่จะไปพูดเอง เจ้าดูแลเรื่องในราชสำนักอย่างสบายใจก็พอ”
ฮั่วฉางยวนกตัญญูและเชื่อมั่นในตัวมารดาของตนเอง ฮั่วเซวียซื่อพูดเช่นนี้เขาก็วางใจแล้ว ทั้งที่พูดว่าเป็นเฉิงอวี๋โม่ แต่ตรงหน้าฮั่วฉางยวนกลับมีใบหน้าของเฉิงอวี๋จิ่นผุดขึ้นมาอย่างคาดไม่ถึง
ตอนที่เห็นนางในถ้ำกลางเขาวันหิมะตก เขาก็ตกตะลึงไปราวกับได้เห็นนางสวรรค์ แม้แต่วันนี้ที่นางตบหน้าเขา ดวงตาที่เหมือนภาพวาดคู่นั้นถูกไฟโทสะแผดเผาจนดำขลับเปล่งประกาย งดงามอย่างไม่น่าเชื่อ
ฮั่วฉางยวนเพิ่งรู้ตัวว่าตนเองครุ่นคิดจนเหม่อลอย เขาพบว่าตนเองคิดถึงสตรีอสรพิษผู้นั้น ในใจทั้งตกใจและแปลกใจ ทว่าสติบอกให้หยุด สมองกลับควบคุมไม่อยู่ ฮั่วฉางยวนคิดถึงสิ่งที่เห็นในวันนี้…ชายหนุ่มอีกคนหนึ่งที่ยืนข้างกายเฉิงอวี๋จิ่น
นางเรียกเขาว่า ‘ท่านอาเก้า’
ฮั่วฉางยวนถามว่า “ท่านแม่ ท่านรู้หรือไม่ว่าชายหนุ่มที่อยู่ในลำดับเก้าของสกุลเฉิง มีความเป็นมาเป็นไปอย่างไร”
“ลำดับเก้าหรือ” ฮั่วเซวียซื่อตกตะลึง เพิ่งคิดจะพูดว่าสกุลเฉิงจะมีคนลำดับที่เก้าได้อย่างไร ทันใดนั้นก็นึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมา ฮั่วเซวียซื่อสีหน้าเปลี่ยนไป พูดว่า “นายท่านเก้าสกุลเฉิง? แม่พอจะรู้มาบ้าง จริงๆ แล้วเขาเป็นบุตรชายนอกสมรส สตรีที่ให้กำเนิดเขาเป็นญาติห่างๆ ของแม่”
ฮั่วฉางยวนแปลกใจอย่างมาก “อะไรนะขอรับ”
“สตรีที่ให้กำเนิดเขาแซ่เซวียเช่นกัน ก่อนที่จะเกิดเรื่องกับสกุลเซวีย แม่กับนางเคยพบหน้ากันครั้งสองครั้ง แต่ว่าอยู่นอกเหนือจากห้ารุ่นหลัก ไม่สนิทกันนัก ภายหลังสกุลเซวียถูกเนรเทศ นางบังเอิญยังไม่ได้ออกเรือน และเป็นบุตรสาวสกุลเซวีย จึงตามบิดากับพี่ชายไปที่ชายแดน แม่กลัวจะถูกครอบครัวพวกเขาทำให้เดือดร้อน หลายปีมานี้จึงไม่ได้สืบหาที่อยู่ของนาง คิดไม่ถึงว่ายี่สิบปีให้หลังกลับได้เห็นนางในเมืองหลวงอีกครั้ง” ฮั่วเซวียซื่อมองสีหน้าของฮั่วฉางยวนแล้วพยักหน้า “ถูกต้อง ตอนนั้นนางเป็นภรรยานอกสมรสของอี๋ชุนโหวแล้ว มีบุตรชายอายุหกขวบหนึ่งคน ชื่อเฉิงหยวนจิ่ง เรื่องในโลกยากจะคาดเดาจริงๆ บุตรนอกสมรสเช่นนี้กลับสอบผ่านจิ้นซื่อ เปลี่ยนสถานะตนเอง ถึงแม้การเป็นบุตรนอกสมรสจะไม่มีเกียรติ แต่ราชสำนักมีคนเพิ่มหนึ่งคนก็มีกำลังช่วยเหลือเพิ่มหนึ่งกำลัง เจ้ากับเขาลองทำความรู้จักกันไว้ก็ได้”
ฮั่วฉางยวนรู้สึกแปลกใจอย่างยิ่ง เฉิงหยวนจิ่งมีความสามารถ ดูสง่างาม บอกว่าเป็นท่านอ๋องสักคนเขาก็เชื่อ คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเพียงบุตรนอกสมรสที่ไม่มีเกียรติอันใด
ฮั่วฉางยวนเกิดความรู้สึกไม่ใส่ใจขึ้นมา ความโกรธที่เกิดอย่างไรสาเหตุในใจก็หายไป เขาพยักหน้าแล้วพูดว่า “ท่านแม่วางใจได้ เห็นแก่หน้าของท่าน มีโอกาสข้าจะสนับสนุนเขาแน่นอน”