ทดลองอ่าน ยิ่งเกลียด (เธอ) ยิ่งเจอรัก บทที่ 2-บทที่ 3

สองหนุ่มลงไปหาอะไรกินที่ภัตตาคารของโรงแรม ขณะที่ผู้ช่วยกับเด็กฝึกงานเหนื่อย อยากพักผ่อน จึงสั่งอาหารจานเดียวขึ้นมากินบนห้องแทน

“อาหารที่นี่ไม่เลวนะ”

เอกภพออกปากชม พิรัลเห็นด้วย…ก็สมกับราคาที่ค่อนข้างแพงของมันล่ะ

“น้องดาวบอกว่ามีเพื่อนคนหนึ่งเป็นลูกสาวเจ้าของรีสอร์ตชื่ออะไรยาๆ กููก็จำไม่ได้ ไม่ค่อยได้สนใจ มัวแต่มองหน้าน้องดาวเพลิน” เอกภพพูด เรียกอาการเหม็นเบื่อจากเพื่อนที่เอือมระอากับความรักหวานฉ่ำของเขาเต็มทน “แล้วรีสอร์ตที่เราจะไปทำงานกันชื่ออะไรล่ะ คงไม่ใช่รีสอร์ตของเพื่อนน้องดาวหรอกนะ”

“โลกไม่กลมขนาดนั้นหรอกน่า…ที่เราจะไปชื่อชลธิษาวิลล์ ไม่ใช่อะไรยาๆ อย่างที่มึงว่าหรอก” ชายหนุ่มบอก หางเสียงเจือรอยประชดอย่างหมั่นไส้คนมีความรัก…ไม่รู้ว่ามันจะน้ำตาลขึ้นไปถึงไหน

“เสียดายจัง น้องดาวบอกว่ารีสอร์ตของเพื่อนเธอสวยมากด้วย ปลูกกุหลาบไว้เต็มไปหมด”

“อย่าบอกนะว่ามึงจะถ่อไปถึงนั่น”

“ถ้ามีเวลาก็อยากไปดู เพราะน้องดาวเชียร์ให้ไปให้ได้…แล้วนี่เราจะอยู่ทำงานกันสักกี่วัน”

“ราวๆ สัปดาห์นึง แต่ถ้าลูกค้าเรื่องมากก็อาจจะสักสิบวัน”

“กว่าจะเสร็จก็สัปดาห์หน้าสิ แจ๋วเลย มีลองวีคเอนด์อีกตั้งสามวัน จะไถลต่อหรือกลับกรุงเทพฯ เลยล่ะ”

“ไม่รู้ ขอดูสถานการณ์ก่อน”

พิรัลตอบก่อนยกแก้วค้างเมื่อเห็นหญิงสาวร่างระหงก้าวเข้ามาในห้องอาหาร ดวงหน้าของเธอสวยแจ่มในแสงไฟกระจ่าง ผมดำยาวเป็นเงางามประดุจไหมสีเข้ม…เป็นภาพที่ติดค้างอยู่ในความทรงจำลึกๆ ของเขา

“ยายนั่นนี่” ชายหนุ่มพึมพำ มองหญิงสาวที่กวาดตามองไปรอบห้อง ก่อนหยุดที่โต๊ะหนึ่งซึ่งตั้งอยู่คนละฟากห้องกับพวกเขา ริมฝีปากบางแย้มน้อยๆ ก่อนก้าวฉับๆ ตรงไปอย่างมุ่งมั่น

“ยายนั่นไหน” เอกภพถามแล้วมองตามสายตาเพื่อน นิ่วหน้าคิดครู่หนึ่งก็ร้องอ๋อ…จำได้เช่นกัน

พิรัลเห็นหญิงสาวตรงเข้าไปทักผู้ชายหน้าตาดีมากคนหนึ่งซึ่งกำลังทานข้าวกับสาวสวยสองต่อสอง แต่เธอกลับทำตัวเป็นยาดำเข้าไปแทรก ทิ้งตัวเบียดชิดชายหนุ่มด้วยท่าทางระริกระรี้ แสดงความสนิทสนมอย่างออกนอกหน้า พูดจาหยอกล้อ หัวเราะ บางครั้งก็ทำท่ากระเง้ากระงอดออดอ้อนอย่างน่าหมั่นไส้ ขนาดผู้หญิงที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามยังคอแข็ง พูดจาแทบไม่ออกเลย

ริมฝีปากได้รูปของพิรัลบิดออกอย่างหยามหยัน…เพราะภาพลักษณ์เก่าของเธอยังติดตา และซ้อนทับกับภาพที่เห็นขณะนี้ได้ดีเหลือเกิน

“ยายนั่นพลาดจากมึงแล้วไม่ยากไร้นะ”

เอกภพชะงักมองเพื่อนที่แค่นยิ้มเยาะหยัน

“ท่าทางแม่คุณจะหาเหยื่อใหม่แทนมึงได้แล้วล่ะ ยายคนนี้ท่าทางชั่วโมงบินสูง มาหาเหยื่อไกลถึงเชียงใหม่แน่ะ!”