ทดลองอ่าน ยิ่งเกลียด (เธอ) ยิ่งเจอรัก บทที่ 2-บทที่ 3

“อ๋อ ไอ้ที่เราลงไปเสียเที่ยว กะจะไปดูตัวหนุ่ม แต่ไอ้หนุ่มดันหัวหมอชิ่งหนีไปได้ทุกรอบใช่ไหม”

“พี่ภัทร์พูดบ้าๆ ปายไม่ได้กะจะไปดูตัวเขาสักหน่อย แม่ต่างหากที่เริ่ม กลัวปายขึ้นคานรึไงก็ไม่รู้”

“ก็น่ากลัวอยู่หรอก เราเล่นไม่ยอมคบหากับผู้ชายหน้าไหนเลยนี่ ที่มาจีบก็เฉยๆ ไม่เห็นสนสักราย”

“เนื้อคู่ปายยังไม่เกิด” หญิงสาวว่าหน้าตาย

“แล้วกว่าเนื้อคู่เราจะเกิด มิต้องตะบันน้ำกินเร้อยายหนูปาย ผู้หญิงแก่ง่ายกว่าผู้ชายด้วยนา”

หญิงสาวทำจมูกย่นนิดหนึ่งเมื่อถูกเย้าด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ ปรายตามองเขาก่อนตอกกลับ

“พี่ภัทร์ก็ดีแต่ว่าปาย ป้าดาก็ห่วงพี่เหมือนกันแหละ เห็นโทรไปคุยกับแม่บ่อยๆ คงเตรียมการหาคู่ให้พี่ภัทร์เหมือนกันล่ะมั้ง”

“เวร” ญาติผู้พี่ร้องคำเดียวแทนความรู้สึกทั้งหมด

ไปรยาหัวเราะคิก “การมีเมียนี่ถือเป็นเวรเป็นกรรมเลยเหรอคะ”

“ไม่ได้รักได้ชอบถือเป็นเวรกรรมทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวพี่ต้องไปพูดกับแม่ให้รู้เรื่องสักหน่อย สงสัยแม่พี่จะมีเวลาว่างมากเกินไปแล้ว ขอบใจที่บอกนะยายหนูปาย”

“ป้าดาจะเล่นงานปายไหมเนี่ยที่แหวกหญ้าให้งูตื่น” หญิงสาวพึมพำกังวล

“น่า…ถือว่าทำบุญกับพี่ เดี๋ยวพี่จะตอบแทนด้วยการหาลูกค้ากระเป๋าหนักไปพักที่รีสอร์ตให้” ธีรภัทร์จอดรถลงข้างรถคันเล็กของญาติผู้น้อง หันไปถามอย่างเป็นห่วง “ไม่เปลี่ยนใจไปค้างบ้านพี่จริงเหรอ ค่ำมืดแบบนี้ขับรถคนเดียวอันตรายออก เกิดเราเป็นอะไรไป อาปิ่นได้เชือดคอพี่แน่”

“โธ่เอ๊ย ปายหนังเหนียวออก จะเป็นอะไรไป ขับรถแค่ชั่วโมงเดียวก็ถึงรีสอร์ตแล้ว นี่ก็ไม่ได้ดึกมากมายอะไร แค่สามทุ่มกว่า พี่ภัทร์ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ”

“ไม่ห่วงได้ไง ก็เราเป็นผู้หญิง และถ้าเราเป็นอะไรไป ใครจะคอยช่วยพี่ล่ะ”

“หน็อย…นึกว่าห่วงเรา ที่แท้ก็ห่วงตัวเอง กลัวไม่มีคนช่วย”

ไปรยาว่าพลางค้อนปะหลับปะเหลือกใส่ ธีรภัทร์หัวเราะ ปลดล็อกอัตโนมัติให้หญิงสาวเปิดประตูลงไป ไม่วายส่งเสียงยั่วเย้าไล่หลัง

“ไว้พี่จะโทรไปขอใช้บริการใหม่นะน้อง”

“ค่ะ…แล้วก็อย่าลืมแนะนำลูกค้ากระเป๋าหนักมาให้ปายเยอะๆ ล่ะ”

หญิงสาวตอบเสียงหวานรื่น ปลดล็อกรถ ก้าวขึ้นประจำที่นั่งคนขับ โบกมือให้ญาติผู้พี่อย่างร่าเริง ธีรภัทร์ยิ้มตอบอย่างเอ็นดูก่อนจะขับรถตามกันออกไป หารู้ไม่ว่าบทสนทนาสั้นๆ เมื่อครู่มีใครคนหนึ่งได้ยินชัดเจน

พิรัลนั่นเอง…ชายหนุ่มลงมาหยิบชุดสายชาร์จกับแบตเตอรี่สำรองที่เก็บไว้บนรถ ตอนที่เห็นรถสีเงินแล่นมาจอดใกล้ๆ ก็ไม่ได้สนใจอะไร คิดว่าเป็นแขกมาเข้าพัก พอเห็นโฉมหน้าหญิงสาวที่ก้าวออกมาก็ชะงักไปนิดหนึ่ง แต่เมื่อได้ยินเสียงนุ่มทุ้มของชายหนุ่มดังไล่หลังอย่างยั่วเย้า ตัวเขาก็แข็งทื่อราวกับถูกสาปให้กลายเป็นหิน

‘ไว้พี่จะโทรไปขอใช้บริการใหม่นะน้อง’

แล้วแม่เจ้าประคุณก็ใช่ย่อย ตอบว่า

‘ค่ะ…แล้วก็อย่าลืมแนะนำลูกค้ากระเป๋าหนักมาให้ปายเยอะๆ ล่ะ’

อย่างนี้จะให้เขามองเธอเป็นอื่นไปได้ยังไง…ถ้าตอนแรกเผื่อใจว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงอย่างนั้นสักสิบเปอร์เซ็นต์ ตอนนี้ก็ไม่เหลือแม้แต่เปอร์เซ็นต์เดียว!

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 13 ก.พ. 64