ทดลองอ่าน ยิ่งเกลียด (เธอ) ยิ่งเจอรัก บทที่ 2-บทที่ 3

พอเหลือบเห็นร่างสูงของพี่ชายก้าวเข้ามาในบ้าน พิสินีก็หันไปมองนาฬิกาเรือนโต เห็นเข็มสั้นอยู่เลยเลขสิบไปนิดหน่อย ส่วนเข็มยาวอยู่ที่เลขสามพอดิบพอดี…เพิ่งสี่ทุ่มสิบห้า ถือว่า ‘หัวค่ำ’ มากสำหรับพิรัลที่นิยมกลับบ้านตอนสองยามหรือไม่กลับเลย สาวน้อยจึงแสร้งบ่นว่า

“นาฬิกาเสียแล้วเหรอเนี่ย แหม ไอ้เราก็ดูหนังเพลินจนลืมเวลาเลยแฮะ”

“มากไปยายตัวยุ่ง การที่พี่กลับบ้านเร็วสักวันนี่มันผิดปกติมากนักเหรอ”

“ฮื่อ…พรุ่งนี้เป็นวันหยุด ตามสถิติแล้วพี่พิจะไม่กลับบ้านก่อนเที่ยงคืน และมีความเป็นไปได้ว่าอาจไปนอนค้างอยู่ที่ห้องชุด ไม่ยอมกลับบ้านจนกว่าจะบ่ายวันรุ่งขึ้น”

คำชี้แจงอย่างเป็นเหตุเป็นผลทำให้ชายหนุ่มหัวเราะ ก่อนเย้านักวิจัยตัวน้อยอย่างขบขัน

“นี่เราย้ายคณะไปเรียนสถิติมาวิจัยพฤติกรรมพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่หืม…แม่สาวอักษร”

“ไม่ต้องย้ายคณะไปก็รู้…ก็เห็นประจำนี่”

สาวน้อยโต้กลับฉับไว พี่ชายส่ายหัวอย่างอ่อนใจแกมเอ็นดู ก่อนหยิบกระดาษสีแผ่นเล็กที่วางอยู่ข้างโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านทีละแผ่น…ลายมือของพิสินีอ่านง่ายละม้ายตัวบรรยายในหนังสือการ์ตูน

“คุณฮันนี่กับคุณรวี ขาประจำของพี่โทรมาทุกครึ่งชั่วโมงเลยมั้ง แม่หงุดหงิดใหญ่ ร่ำๆ จะเปลี่ยนเบอร์โทรใหม่แล้ว ทำไมไม่ให้เบอร์มือถือเขาไปล่ะ” เสียงใสแจ๋วรายงานประกอบและท้วงถามในตอนท้าย

พิรัลยักไหล่ ตอบอย่างไม่ใส่ใจ

“ให้ไปแล้ว แต่คงโทรไม่ติดเพราะแบตฯ มือถือพี่หมด ขี้เกียจชาร์จด้วยน่ะ”

“เวรกรรม…” น้องสาวร้องคราง ก่อนถามต่ออย่างข้องใจเมื่อเห็นพี่ชายปล่อยโน้ตทิ้ง แล้วเอนหลังพิงเบาะ ดูข่าวสั้นในโทรทัศน์เฉย “แล้วพี่พิจะไม่โทรกลับไปหาเขาเหรอ”

“ไว้ก่อนก็ได้”

ชายหนุ่มว่าพลางขยับมือไปหยิบรีโมตที่วางอยู่บนโต๊ะกระจก แต่พิสินีไหวทัน ฉวยได้ก่อน ข่าวจบปุ๊บเธอก็เปลี่ยนช่องไปดูภาพยนตร์ต่างประเทศ พอได้ยินเสียงดนตรีนำร่อง พิรัลก็เบ้หน้ารังเกียจ

“เรื่องนี้อีกแล้วเหรอ…”

“ก็มันโรแมนติกดีนี่ เพิร์ลชอบ” น้องสาวว่า ทำตาเคลิ้มฝัน “อยากมีใครสักคนรักเพิร์ลแบบนี้มั่งจัง”

“พอแล้วยายน้ำเน่า วันนี้พี่ได้ยินอะไรเลี่ยนๆ จากไอ้ภพมาเกินพอแล้ว เบื่อจริง…พวกเลิฟมาเนียเนี่ย”

พิรัลบ่นอย่างหงุดหงิดระคนเบื่อหน่ายทำให้น้องสาวชะงักมองอย่างพิศวงและไม่อยากเชื่อหู

“พี่ภพเป็นโรคคลั่งรักเหรอ”

“ฮื่อ…มันจะหมั้นปลายเดือนหน้านี้แหละ ช่วงนี้มันทำตัวเลี่ยนมหากาฬเลย”

พิรัลถ่ายทอดเรื่องราวของเอกภพและดวงดาวให้ฟัง ซึ่งพิสินีก็ซักถามอย่างสนใจ เนื่องจากรู้จักเพื่อนพี่ชายดีทุกคน โดยเฉพาะเอกภพกับเดชาที่คบกับพิรัลมาตั้งแต่ชั้นมัธยมหนึ่ง พวกเขาเป็นลูกโทน เคยเห็นเธอมาตั้งแต่เด็ก…แม้พวกเขาจะเป็นชายเจ้าชู้ที่น่ากลัวสำหรับหญิงอื่น แต่เป็นพี่ชายที่น่ารักสำหรับเธอเสมอ

“ไอ้ภพมันฝากเชิญเราไปร่วมงานด้วย มันอยากแนะนำพี่สาวคนใหม่ให้เรารู้จัก”

“ไปสิไป เพิร์ลไม่ยอมพลาดแน่” สาวน้อยรับคำอย่างกระตือรือร้น ดวงตาเป็นประกายเหมือนเด็กสบอารมณ์กับของเล่นชิ้นใหม่ “อยากเห็นหน้าผู้หญิงที่ทำให้พี่ภพหยุดเสเพลได้เหมือนกัน เสือผู้หญิงอย่างพี่ภพหยุดเพราะพบรักแท้…ฟังแล้วโรแมนติกจังเลย…”

พิสินีประสานมือทั้งสองข้างไว้ในระดับคอแล้วเอียงหน้าลงไปซบอย่างฝันหวาน ขวางหูขวางตาพี่ชายเป็นที่สุด จึงค่อนว่าอย่างหมั่นไส้