ทดลองอ่าน รัตติกาลซ่อนกล บทที่ 5 – หน้า 12 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน รัตติกาลซ่อนกล บทที่ 5

ผิงอวี้เห็นอย่างถนัดชัดเจน ประกายคมปลาบก็วาบขึ้นในดวงตา เขาหัวเราะหยันแล้วเอ่ยว่า “สารเลว! มาก่อกวนซ้ำแล้วซ้ำเล่ามิหยุดหย่อน เห็นองครักษ์เสื้อแพรกระจอกนักหรือไร” ก่อนรีบพุ่งทะยานตามร่างนั้นไปโดยไว

หลี่หมินกับองครักษ์คนอื่นๆ ต่างมีอาการตอบสนองว่องไวยิ่ง รีบชักดาบออกมาแล้วพุ่งทะยานตามผิงอวี้ไป

แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะออกตัวช้าไปหรือไม่ พอพวกเขาไล่ตามไปจนถึงกำแพงกั้นลานเรือนของวังมู่อ๋อง ก็เห็นเพียงถนนที่วิเวกวังเวง ไร้วี่แววทั้งของผิงอวี้และคนร้าย

 

ผิงอวี้ไล่ตามอย่างไม่ลดละ ทว่าวิชาตัวเบาของคนผู้นั้นอยู่ในขั้นสูงมาก จึงทิ้งระยะห่างจากเขาอยู่ช่วงหนึ่งเสมอ

กระทั่งตามไปถึงด้านทิศเหนือของเมือง คนผู้นั้นก็มุดหายเข้าไปในแนวป่า อาศัยเงาไม้กำบังกาย หลบหลีกซ้ายทีขวาที ไม่ช้าก็หายลับตาไป

ป่าในอวิ๋นหนานขึ้นชื่อว่ารกชัฏ หากไม่มีคนในพื้นที่คอยช่วยนำทางก็จะหลงป่าได้ง่าย

ผิงอวี้จำต้องหยุดไล่ตาม ขณะกำลังจะแยกแยะทิศทางก็ได้ยินเสียงร้องดังออกมาจากส่วนลึกในป่า สีหน้าเขาเคร่งเครียดในทันที ใช้เท้าเดียวดีดตัวจากพื้นกระโดดขึ้นไปยืนบนกิ่งไม้ แล้วเพ่งมองไปข้างหน้าจนสุดสายตา

เขาเห็นว่ามีประกายแสงสะท้อนระยิบระยับอยู่ไม่ไกล ลำธารสายหนึ่งกำลังไหลท่ามกลางแสงจันทร์

เสียงที่ได้ยินเมื่อครู่ดังมาจากริมลำธารสายนี้นี่เอง

พอแยกแยะได้ว่าอยู่ทิศใด เขาจึงกระโดดลงจากกิ่งไม้แล้ววิ่งไปทางริมลำธาร ยังไม่ทันมองให้ชัดว่าเกิดอะไรขึ้นที่บริเวณนั้น ก็ได้ยินเสียงหอบหนักดังแว่วมาท่ามกลางความสลัว

เขาใจหายวาบ เร่งฝีเท้าตามเสียงนั้นไป เห็นมีร่างคนนอนอยู่ไม่ไกล แขนขาไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย แต่หน้าอกยังคงพองๆ ยุบๆ อย่างรุนแรง เห็นได้ชัดว่ายังมีลมหายใจ

ดูจากเสื้อผ้าที่สวมน่าจะเป็นชาวอี๋

เขาเคลื่อนสายตาไปอีก ก็เห็นไม่ไกลจากคนผู้นั้นมีคนผู้หนึ่งคุกเข่าอยู่ สีหน้าซีดขาว หอบหายใจไม่หยุด…เป็นฟู่หลันหยานั่นเอง

นางยังสวมชุดนอน เส้นผมดำขลับสยายประบ่า ไม่ได้สวมรองเท้า เผยให้เห็นเท้าเปลือยเปล่า สภาพดูย่ำแย่

จู่ๆ เขาก็รู้สึกติดขัดในลำคอ ใช้ดาบจ่อคนที่นอนบนพื้นด้วยท่าทางระแวดระวัง แล้วค่อยๆ คืบเข้าไปหาฟู่หลันหยา เอ่ยกระซิบว่า “เจ้า…ไม่เป็นไรกระมัง”

พูดยังไม่ทันจบ สายตาเขาก็ชะงักค้าง เห็นมือขวาซึ่งยกค้างไว้ของฟู่หลันหยายังหนีบเข็มเงินเล่มหนึ่งไว้ระหว่างนิ้ว คิดแล้วคงเพราะยังตื่นกลัวมือจึงสั่นระริกไม่หยุด

ผิงอวี้เดินเข้าไปใกล้ๆ เห็นชัดเจนว่าปลายเข็มเล่มนั้นคมมาก หยดเลือดที่ปลายเข็มสะท้อนแสงจันทร์เป็นประกายอย่างน่าประหลาด

มองเพียงปราดเดียวผิงอวี้ก็จำได้ว่านั่นเป็นเข็มที่ชาวอี๋ผู้นั้นใช้เป็นอาวุธลอบทำร้ายเมื่อคืนก่อน

เขาอดจะหันไปมองดูฟู่หลันหยาอย่างตกตะลึงไม่ได้ ทว่าเพียงชั่วครู่ก็นึกขึ้นได้ว่านางเป็นคนที่มีไหวพริบ ย่อมไม่ตื่นตระหนกอยู่นาน ไม่ช้าก็จะรวบรวมสติกลับมาสงบได้อีกครั้ง

เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดเรื่องไม่คาดคิด เขาจึงเดินไปข้างกายชาวอี๋ แล้วยอบกายลงตรวจสอบดูอย่างระมัดระวัง

ชาวอี๋ผู้นี้มีเรือนร่างกำยำ มือเท้ายาว เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่คนแคระในคืนนั้น

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก

ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 3-4

บทที่ 3 หัวหน้าขันทีไม่แม้แต่จะเหลือบแลอวี้ฉือรุ่ย แต่ถามออกมาตรงๆ “ท่านใดคือคุณหนูเฟยเยี่ยน” เสียนเกอเอ๋อร์ข่มโทสะไม่อย...

ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก

ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 5-6

บทที่ 5 เถ้าแก่ร้านตกใจจนเบิกตากว้าง โบกไม้โบกมือเอ่ย “แม่นาง นี่มันสิงโตอ้าปากกว้าง นี่! เห็นว่าพวกงานปักของเจ้าเป็นงาน...

ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก

ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 9-10

บทที่ 9 หวังอวี้หล่างไม่นึกฝันว่าจะได้มาเจอกับองค์ชายรองที่นี่ เมื่อครู่นี้เขายังแสดงกิริยาเสียมารยาทอีกด้วย ในเวลานั้นจ...

ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก

ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 7-8

บทที่ 7 อวี้ฉือเฟยเยี่ยนฝืนยิ้มเอ่ย “เซียวอ๋องเสด็จมาผิดเวลา โจ๊กในร้านขายหมดไปนานแล้วเพคะ” เซียวอ๋องติดกระดุมคอเสื้อ ริ...

community.jamsai.com