ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 1.5-1.6 – หน้า 7 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 1.5-1.6

หยางหลุนโมโหนางที่ตอนนี้ยังกล้าเหม่อลอย จึงตวาดขึ้นมาด้วยความโกรธเคือง “คนในสำนักศึกษาถงจยาถูกจับตัวไปเพราะเขากี่คนเจ้ารู้หรือไม่! แม้แต่โจวฉงซานอาจารย์ของท่านพ่อที่อายุแปดสิบกว่าปีแล้วก็ยังถูกขังอยู่ในคุกหลวง ทั้งยังถูกทรมาน เมื่อจางลั่วกลับมาจากทางใต้ คนเหล่านี้ต่อให้ไม่ถูกนำตัวขึ้นแท่นประหาร แต่เส้นทางการเป็นขุนนางของพวกเขาก็ต้องสูญสิ้นลงทั้งหมด เจ้ารู้หรือไม่ว่าเพราะเหตุใด เพราะในหมู่พวกเขามีคนเขียนบทกวีบทหนึ่งขอความเมตตาให้เติ้งอิง! เจ้าลองมองดูตัวเจ้าเอง เอาชื่อเสียงความบริสุทธิ์ผุดผ่องในฐานะบุตรสาวสกุลหยางมามอบให้เขาโดยไม่คำนึงถึงชีวิตของคนทั้งครอบครัว ก่อนหน้านี้ข้ายังไม่เชื่อว่าเจ้าจะทำเรื่องเช่นนี้ออกมาได้ ตอนนี้ข้านึกเสียใจภายหลังยิ่งนักที่มาตามหาเจ้า ควรจะให้เจ้าตายอยู่ที่…”

หยางหลุนโกรธจัดจนพลั้งปาก กว่าจะรู้ตัวว่าคำพูดของตนฟังดูรุนแรงก็ออกจากปากไปแล้ว ในสมองมีเสียงดังอึงอล นึกเสียใจภายหลังก็ไม่รู้จะกู้คืนสถานการณ์อย่างไร

เขาพยายามจะหาคำพูดมาอธิบาย แต่กลับเห็นหยางหวั่นส่งยิ้มอย่างอับจนปัญญามาให้

“ไม่ช่วยก็ไม่ต้องช่วย” นางอดใจไม่อยู่ต่อว่าออกมา “ไยต้องแช่งน้องสาวท่านให้ตายด้วย”

หลังจากพูดจบนางยังนึกอยากจะบอกเขาด้วยซ้ำว่าน้องสาวของเขาน่าจะตายไปแล้วจริงๆ

หลี่ซั่นฉวยจังหวะที่หยางหลุนถูกโต้กลับจนไร้คำพูดรีบเข้ามาประคองแขนหยางหวั่น พยุงนางลุกขึ้นมาจากพื้นแล้วค้อมกายช่วยปัดเศษหิมะให้นางด้วยตนเอง

“ข้าต้อง…ข้าต้องไปเอาเสื้อคลุมมาให้คุณหนูสาม ดูมือของคุณหนูสามแข็งเสียจน…ถ้าหนิงเฟยทรงทราบว่าคุณหนูสามอยู่ที่นี่ได้รับความลำบากมากมายเพียงนี้ เราคงขึ้นฟ้าไม่ได้ แล้ว”

หยางหลุนเห็นหยางหวั่นกดคออยู่ตลอดเวลา ครานี้ถึงได้สังเกตเห็นว่าร่างกายของนางเต็มไปด้วยรอยถลอก

“เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้” เขาพูดพลางคว้าแขนหยางหวั่นขึ้นมาดู

หยางหวั่นย้อนนึกถึงตอนที่ตนเพิ่งฟื้นคืนสติ ดูเหมือนนางจะนอนอยู่บนกองหญ้าแห้งกองหนึ่ง เหนือศีรษะเป็นเนินเขาที่ไม่นับว่าสูงมากนัก พรรณไม้บนเนินเขามีร่องรอยของการถูกกดทับ สตรีที่ชื่อ ‘หยางหวั่น’ ผู้นี้น่าจะก้าวพลาดเสียหลักร่วงลงมาจากบนนั้น

“ตกลงมาจากเนินเขาได้รับบาดเจ็บ” นางบอกไปตามความจริง ออกแรงดึงมือกลับมา ดึงเสื้อมาปิดผิวหนังบนท่อนแขน “ขออภัย ล้มจนคอเจ็บ ถ้าล้มแรงกว่านี้อีกหน่อยก็คงตายไปแล้ว”

หยางหลุนถูกจี้ใจดำ สีหน้าก็ตกตะลึง “เจ้าพูดจาอะไรกัน!”

หยางหวั่นไม่ได้ส่งเสียงพูด

คนที่อยู่ตรงหน้าผู้นี้เป็นพี่ชายของ ‘หยางหวั่น’ ไม่ใช่พี่ชายของนาง พี่ชายของนางเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านไอทีในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด แม้ยามว่างจะพยายามแนะนำนางให้รู้จักกับบุรุษศีรษะล้าน แต่ถึงอย่างไรก็อยู่ด้วยกันรักกันทะเลาะกันมาเกือบสามสิบปีแล้ว อยู่ต่อหน้าพี่ชายนางอยากจะพูดอะไรก็ได้ทั้งนั้น

หยางหลุนเป็นเพียงตัวอักษรในข้อมูลทางประวัติศาสตร์ที่บอกเล่าถึงประวัติส่วนตัวและผลงานทางการเมืองเท่านั้น ไม่มีความสัมพันธ์ที่อบอุ่นระหว่างมนุษย์กับนางโดยสิ้นเชิง

ยามนี้หยางหวั่นยังไม่รู้ว่าควรจะเผชิญหน้ากับเขาอย่างไร แต่ถึงอย่างไรสำหรับผู้อื่นระหว่างพี่ชายน้องสาวเดิมทีย่อมมีความรักใคร่กันของพวกเขาเอง ไม่มีเหตุผลหากนางผู้ที่ข้ามกาลเวลามาอย่างแปลกประหลาดมหัศจรรย์ตัดสินใจโดยพลการตัดขาดความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา

นางก็ได้แต่ทำเหมือนเติ้งอิงในช่วงก่อนหน้านี้ นิ่งเงียบไปชั่วคราว รวบเสื้อผ้าบนร่างไว้แน่น นวดคลึงตรงตำแหน่งที่ถูกหยางหลุนดึงจนเจ็บเบาๆ ทันใดนั้นก็สำลักอากาศที่เต็มไปด้วยหิมะและไอออกมาจนร่างงอ

หยางหลุนเดิมทีก็รู้สึกว่าเมื่อครู่เพราะตนโกรธมากเกินไป จึงออกจะพูดจาเกินเลยไปแล้ว มาบัดนี้ได้ยินว่านางตกลงมาจากเนินเขา ทั้งยังได้รับบาดเจ็บที่คอ ในใจก็เริ่มนึกเสียใจ

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 4-6

    By

    บทที่ 4 แป้งชาด ตอนตี้อีชิวกลับถึงกองเสวียนอู่ก็เป็นยามอิ๋นแล้ว ถึงอย่างไรท้องฟ้าก็กำลังจะสว่าง เขาจึงมิได้นอนอีก ตัดสินใจไปอ่านเอกสารที่ห้อ...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 1-3

    By

    บทที่ 1 แค้นเก่า หวงหร่างกลายเป็นเผือกร้อนหัวหนึ่ง ผู้เก่งกล้าจากสำนักเซียนหลายคนฝ่าฟันอันตรายลักพาตัวนางออกมาด้วยความยากลำบากเหลือแสน เดิมท...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทที่ 1.3-1.4

    By

    บทที่ 1.3 นกกระเรียนบาดเจ็บกับดอกฝูหรง หลังจากหิมะตกในยามค่ำคืน วันถัดมาที่หนานไห่จื่อก็ปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวโพลน ผู้ดูแลเอามือป้องตาพลางเปิ...

  • ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน

    ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทนำ-บทที่ 1.2

    By

    บทนำ บนโลกนี้มีการเดินทางข้ามกาลเวลาที่สมบูรณ์แบบอยู่หรือไม่ น่าจะมีอยู่ หยางหวั่นก็คือคนโชคดีที่ได้เดินทางข้ามกาลเวลาครั้งนี้ หลายคนต่างบอก...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 7-8

    By

    บทที่ 7 หูซื่อหลังส่งจางมามาไปแล้วก็มีท่าทางเซื่องซึม แต่ตอนที่หันกลับมาเห็นบุตรสาวก็ฝืนทำเป็นยิ้มร่าเริง กระตุ้นให้ตนเองฮึกเหิมแล้วไปล้างปล...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 5-6

    By

    บทที่ 5 ตามที่บทละครเขียนไว้แขวนโคมแดงคือการเปิดประตูเรือนทำงานเป็นนางคณิกา แม้หูซื่อจะทำเช่นนี้จริงๆ ยามจวนตัว แต่คำพูดนี้พอออกมาจากปากบุตร...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 3-4

    By

    บทที่ 3 อู๋เซี่ยวเซี่ยวเปิดกระจกรถเล็กน้อยด้วยสีหน้าเรียบเฉย ให้กลิ่นค่อยๆ ระบายออกไป จากนั้นสตาร์ตรถ เหยียบคันเร่งขับรถสปอร์ตออกไปจากโรงจอด...

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 1-2

บทที่ 1 อู๋เซี่ยวเซี่ยวไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตนเองที่เป็นผู้จัดการดารามือทองมากประสบการณ์จะถูกสังคมวิพากษ์วิจารณ์อย่างดุเ...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 5-6

บทที่ 5 ตามที่บทละครเขียนไว้แขวนโคมแดงคือการเปิดประตูเรือนทำงานเป็นนางคณิกา แม้หูซื่อจะทำเช่นนี้จริงๆ ยามจวนตัว แต่คำพูด...

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน ฟูมฟักจอมราชัน บทที่ 3-4

บทที่ 3 อู๋เซี่ยวเซี่ยวเปิดกระจกรถเล็กน้อยด้วยสีหน้าเรียบเฉย ให้กลิ่นค่อยๆ ระบายออกไป จากนั้นสตาร์ตรถ เหยียบคันเร่งขับรถ...

ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน

ทดลองอ่าน ลำนำฝูหรงเคียงกระเรียน บทนำ-บทที่ 1.2

บทนำ บนโลกนี้มีการเดินทางข้ามกาลเวลาที่สมบูรณ์แบบอยู่หรือไม่ น่าจะมีอยู่ หยางหวั่นก็คือคนโชคดีที่ได้เดินทางข้ามกาลเวลาคร...

community.jamsai.com