ทดลองอ่าน วายร้ายสายเปย์ บทที่ 2

เธอนับเลขแบบก้าวกระโดดในใจ กดอารมณ์พลุ่งพล่านไม่ให้ยกกระเป๋าขึ้นมาฟาดศีรษะที่มีผ้าก๊อซพันอยู่ ถึงอย่างไรเขาก็ได้รับบาดเจ็บ หากทำอะไรรุนแรงเธออาจตกเป็นจำเลยข้อหาฆาตกรรมคนแปลกหน้าได้

“เอาเป็นว่าคุณรออยู่ตรงนี้แหละ เดี๋ยวฉันมา”

ยังไม่ทันถึงหน้าห้องฉุกเฉิน น้าสาวก็เดินสวนออกจากห้องมาก่อนด้วยสีหน้ายุ่งยากใจ

“ขอโทษนะคะน้าแก้ว อาการเขาเป็นยังไงบ้างคะ จำอะไรได้บ้างไหมคะ”

“อาการดีขึ้น เดินเหินได้มากขึ้น แต่จำอะไรไม่ได้เลย อย่าหาว่านินทาเลยนะ น้าว่าพื้นนิสัยคงแย่มาก ถึงเกเร ก่อกวน เรียกร้องจะเอาอย่างโน้นอย่างนี้ไม่เลิก ทำตัวอย่างกับที่นี่เป็นโรงพยาบาลเอกชนถึงจะมีคนคอยรองมือรองตีนยังงั้นแหละ”

หลานสาวไม่ค่อยเห็นน้าของตนฉุนเฉียวบ่อยนัก หมอนี่คงก่อเรื่องไว้ไม่น้อยทีเดียว

“แล้วเนตรจะเอายังไงกับนายคนนี้”

“ไม่รู้สิคะน้าแก้ว เนตรยังนึกไม่ออก”

“แต่ให้อยู่โรง’บาลต่อไม่ได้แล้วนะเนตร น้าต้องเก็บเตียงไว้ให้คนไข้ นายคนนี้บาดเจ็บก็จริง แต่ออกฤทธิ์ออกเดชปีนลงจากเตียงได้ก็ไม่หนักแล้วล่ะ กลับไปพักฟื้นสักอาทิตย์สองอาทิตย์ก็คงหายเป็นปกติ”

“เนตรไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหนน่ะสิคะ น้าแก้วพอจะมี…”

น้าสาวรีบโบกมือด้วยเห็นฤทธิ์เดชหมอนี่มาเยอะ

“น้ามีลูกมีผัว เอามาไว้บ้านน้าไม่ได้นะ ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็พาไปส่งวัด”

“เขาไม่ใช่หมาแมวสักหน่อยค่ะน้าแก้ว เอาไปทิ้งแบบนั้นพระท่านคงไม่รับหรอกค่ะ”

“งั้นเนตรก็พาไปอยู่บ้านเนตรสิ”

“คะ?”

“อย่าว่ายังงั้นยังงี้เลยนะ เนตรอยู่กับยายสองคน มีผู้ชายมาอยู่ด้วยสักคน อย่างน้อยจะได้มีคนคอยดูแลช่วยหยิบจับงานหนักไงล่ะ”

ใครดูแลใครกันแน่ ดูจากสีหน้าเหวี่ยงวีนเมื่อครู่แล้ว เธอคงเป็นทาสในเรือนเบี้ยให้หมอนี่จิกหัวใช้ล่ะสิไม่ว่า