ทดลองอ่าน วายร้ายสายเปย์ บทที่ 4

บทที่ 4 ยักษ์ปักหลั่น

สงสัยชาติที่แล้วคงทำเวรทำกรรมกับตายักษ์ปักหลั่นไว้เยอะ ชาตินี้เขาถึงยั่วโมโหเธอแต่เช้า แทนที่จะลุกไปช่วยคุณยายหยิบโน่นจับนี่ในครัว หมอนี่กลับนั่งกระดิกเท้าอยู่บนโซฟา ส่งขนมเข้าปาก ดูทีวีสบายใจเฉิบ ไม่รู้สึกรู้สาว่าควรลุกมาทำตัวให้เป็นประโยชน์บ้างเลย

“ทำไมมานั่งตรงนี้”

“แล้วจะให้ผมไปนั่งที่ไหนล่ะ”

“ทำไมไม่ลุกไปช่วยคุณยายทำกับข้าว ที่นี่ไม่ใช่สถานสงเคราะห์นะ อยู่ด้วยกันก็ต้องช่วยกันสิ คุณจะมานั่งกินนอนกินไม่ได้”

คนตัวใหญ่ผุดลุกขึ้นยืนละม้ายจะข่มสาวร่างเล็กที่สูงเพียงต้นแขน ทำเอาสาวปากกล้าขาสั่นแหวใส่เสียงเขียว

“ยืนทำไม!”

“ก็จะใช้งานไม่ใช่รึไง”

เสียงเอะอะดังเข้าไปถึงในครัว ดึงหญิงชราให้ก้าวออกมาเป็นกรรมการ

“มีอะไรกัน ค่อยพูดค่อยจากันนะลูกนะ”

“ก็หมอนี่เอาแต่นั่งกินขนม ไม่ยอมไปช่วยคุณยายนี่คะ”

“ยายให้พี่เขานั่งเอง เนตรอย่าไปว่าพี่เขาเลย”

ชายหนุ่มยักคิ้วให้สาวร่างเล็กละม้ายจะเยาะเย้ยว่าศึกนี้เขาชนะ ทำเอาคนปราชัยหน้าแดงก่ำ

“ถึงยังงั้นก็เถอะค่ะ จะให้มานั่งกินนอนกินในบ้านเฉยๆ ไม่ได้นะคะคุณยาย งานการในบ้านมีให้ทำเยอะแยะ อยู่ฟรีกินฟรีก็ต้องทำงานให้สมกับค่ากินค่าอยู่สิ”

“งก!”

เจ้าบ้านสาวถลึงตาใส่ นัยน์ตาที่เคยหวานซึ้งแปรเปลี่ยนเป็นวาวโรจน์

“ว่าฉันเหรอ”

“พูดลอยๆ อยากรับก็รับไปสิ”

“คุณยายดูสิคะ เขาว่าเนตรนะคะ วันนี้คุณยายต้องไล่หมอนี่ออกจากบ้านเรานะคะ”

“แล้วจะให้พี่เขาไปอยู่ที่ไหนล่ะลูก ยังบาดเจ็บอยู่แท้ๆ”

“ไม่ใช่เรื่องที่เนตรต้องสนใจนี่คะ”

“แต่ยายสนใจ”

“คุณยาย!”

“ไหนๆ จะช่วยคนแล้วก็ช่วยให้ถึงที่สุดสิลูก ช่วยคนได้บุญใหญ่ ชีวิตเนตรจะได้ราบรื่น ไม่สะดุดไงลูก”

เนตรอัปสรกลอกตามองบน เธอไม่เชื่อเรื่องบุญทำกรรมแต่ง ทำดีได้ดีมีที่ไหน ไม่งั้นคนเลวจะร่ำรวยชูคออยู่ในสังคมเหรอ แต่พอเธอค้านทีไรก็โดนคุณยายเอ็ดทุกที เลยไม่อยากเถียงด้วย

“ยายทำข้าวต้มเสร็จแล้ว เนตรกินก่อนไปทำงานนะลูก ส่วนเรื่องงานบ้าน เดี๋ยวสักสายๆ ยายให้พ่อหนุ่มเขาช่วยเอง”

“ค่ะคุณยาย”