ทดลองอ่าน วายร้ายสายเปย์ บทที่ 4

หญิงสาวรับปากเสียงอ่อย แต่ไม่วายยกสองนิ้วชี้มาที่ตาตนเองก่อนหันไปทางคนแปลกหน้าละม้ายบอกเป็นนัยว่าเธอจับตาดูเขาอยู่

ทว่าคนมั่นหน้ากลับไม่รู้สึกรู้สา นั่งแปะลงตรงข้ามหญิงสาวพลางหยิบช้อนขึ้นมารอข้าวต้มเครื่องที่หญิงชรากำลังตักให้

“ยายทำข้าวต้มหมูสับ พ่อหนุ่มกินขึ้นฉ่ายได้ใช่ไหมลูก”

“ได้ครับคุณยาย หอมมากเลยครับ”

“คุณยายไม่เห็นถามเนตรเลย”

เด็กขี้น้อยใจประท้วง ทำเอาผู้เป็นยายอดยิ้มอย่างอ่อนใจไม่ได้

“ยายรู้อยู่แล้วว่าเนตรชอบกินกุ้งแห้ง ชามของเนตรก็เลยโรยกุ้งแห้งให้ด้วยไงลูก”

“คุณยายรู้ใจเนตรที่สุดเลยค่ะ”

เนตรอัปสรยิ้มชื่นมื่นก่อนยักคิ้วใส่ตายักษ์ปักหลั่น ก้มหน้าก้มตากินข้าวต้มอย่างมีความสุข ขณะที่ชายแปลกหน้ากลับมองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มมุมปาก

เด็กหนอเด็ก!

เขามัวมองสาวหน้าหวานเพลินจึงเผลอเติมพริกไทยเยอะไปหน่อย พอกินไปได้ไม่กี่คำก็ต้องรีบวางช้อน ดื่มน้ำตามเข้าไปหลายอึก

“เผ็ดเหรอลูก เหงื่อท่วมเลย”

“ครับคุณยาย”

“สม!”

“ยายเนตร”

เสียงปรามอย่างอ่อนใจของคุณยายทำให้หลานสาวถลึงตาใส่คนแปลกหน้า

“อย่าไปว่าเนตรเลยครับคุณยาย เขาไม่ได้ตั้งใจว่าผมหรอกครับ”

ทำมาบีบเสียงอ่อนเสียงหวานอ้อนคุณยาย เนตรอัปสรเห็นแล้วคันไม้คันมือ อยากลับเล็บใส่คนบวมๆ นักเชียว

“อย่ามาอ้อนคุณยายฉันนะ คุณยายอย่าไปเชื่อหมอนี่นะคะ”

“เรียกหมอนั่นหมอนี่อยู่ได้ ยายว่าหาชื่อให้พ่อหนุ่มดีไหมลูก”

“อยู่แค่ไม่กี่วันก็ไปแล้ว จะเสียเวลาตั้งชื่อทำไมคะคุณยาย”

“ไม่กี่วันอะไรกันลูก เจ็บขนาดนี้ ยายว่าสองสามอาทิตย์กว่าจะเดินเหินคล่อง”

“นานขนาดนั้นไม่ย้ายชื่อเข้ามาในสำมะโนครัวเลยล่ะคะ”

“อย่ามาประชดยายนะเนตร”

ลองเจอคุณยายปรามเสียงแข็ง หลานสาวถึงกับหน้าหมอง ตัดพ้อเสียงสั่น

“คุณยายไม่รักเนตรแล้ว”