ทดลองอ่าน วายร้ายสายเปย์ บทที่ 5

พูดจบสาวหน้าหวานก็เดินนวยนาดจากไปด้วยท่าทีของผู้ชนะ โดยมีหฤทัยเพื่อนร่วมงานรีบตามมาด้วยสีหน้าทึ่งจัด

“เห็นหน้าหวานๆ ไม่ยักรู้ว่าแกจะซัดแม่นั่นจนใบ้แดกได้”

“เรื่องอะไรจะงอมืองอเท้า ยอมถูกรังแกฝ่ายเดียวล่ะ ไปกินข้าวเหอะ หิวแล้ว”

“เพิ่งต้นเดือนเองนะเนตร ลงไปหม่ำซูชิกันไหมอะแก เห็นมีโปรลดตั้งห้าสิบเปอร์เซ็นต์เลยนะ”

ทว่าในฐานะหัวหน้าครอบครัว แบกรับค่าใช้จ่ายมากมายในบ้าน รวมถึงค่ารักษาพยาบาลของคุณยาย เธอต้องจำใจปฏิเสธ

“ลดจากราคาเท่าไรล่ะไจ๋ จากสองพันรึเปล่า กินโรงอาหารเหอะ อิ่มเหมือนกัน”

“นานๆ ทีไงแก ต้นเดือนเองนะ”

“ต้นเดือนอะไร นี่มันวันที่ห้าแล้ว เหลืออีกตั้งหลายอาทิตย์กว่าจะสิ้นเดือน”

“ฉันเห็นแกเขียมแบบนี้ ถามจริงเอาเงินไปทำอะไรหมด ของแบรนด์เนมก็ไม่ค่อยใช้ มีแต่ถือกระเป๋าของแอนนารุ่นเมื่อสี่ปีก่อน”

“ก็เก็บเงินไว้จ่ายค่าน้ำค่าไฟ ค่ากินอยู่ แล้วก็สอยตุ่นที่อยากได้น่ะสิ”

“ของที่ว่าน่ะอะไร แพงมากรึไง”

“ไม่แพงมาก แต่เยอะ ออกมาหลายคอลเล็กชั่น ตามเก็บไม่หวาดไม่ไหว…ไปเหอะน่า เดี๋ยวฉันเลี้ยงชามะนาว”

“กล้วยบวชชีด้วยได้ไหมล่ะ”

“ให้สองถ้วยเลย”

ใครดีกับเธอ เนตรอัปสรพร้อมดีด้วย แต่ถ้าใครร้าย เธอก็พร้อมสวนกลับทุกวิถีทาง ดังเช่นแฟนเก่าอย่างฤทธาที่บังเอิญเจอกันขากลับจากโรงอาหาร

“บังเอิญจังนะเนตร”

“บังเอิญไปมั้งคะ”

แม้ภรรยาของฤทธาจะเปิดร้านอาหารในห้างนี้ แต่เธอและเขากลับไม่ค่อยเจอกันบ่อยนักเพราะเวลาไม่ตรงกัน การเจอแฟนเก่าใกล้ทางเดินกลับช็อปแอนนา เธอกลับคิดว่าเขาจงใจมาดักรอเสียมากกว่า

“ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ แล้วเจอกันที่ช็อป”

เนตรอัปสรพยักหน้าให้เพื่อนร่วมงาน ก่อนหันมาจ้องชายหนุ่มด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย