ทดลองอ่าน วิวาห์ส่วนบุคคล บทนำ-บทที่ 1

แม้ในความเป็นจริงมนายุจะรู้สึกว่าเขายังดวงดีอยู่มากที่พื้นด้านล่างเป็นสระว่ายน้ำ ไม่ใช่อิฐหินปูนทราย คอนกรีต หรือกระทั่งสนามหญ้า ดังนั้นนอกจากร่างกระแทกน้ำจนมึน ไม่ทันตั้งตัวจนเผลอกลืนคลอรีนไปหลายอึก และสร้างความตกใจให้กับทุกคนจนต้องรีบหามเขาส่งโรงพยาบาล ทั้งร่างกายและจิตใจเขาก็ไม่ได้รับความเสียหายอื่นอีก

แต่เมื่อรวมกับ ‘ความซวย’ ที่ถาโถมเข้ามาใส่นับตั้งแต่มนายุอายุครบยี่สิบสี่ย่างเข้าสู่ปีที่ยี่สิบห้าเมื่อหลายเดือนก่อน ตั้งแต่อุบัติเหตุต่างๆ ในกองถ่ายทั้งการผิดคิวบู๊จนได้รับบาดเจ็บอยู่เป็นประจำ เอ็นข้อเท้าอักเสบบ้าง คิ้วแตกบ้าง และเรื่องเงินค่าพรีเซ็นเตอร์ก้อนใหญ่ที่ถูกคนดูแลคนเก่าโกงไปนับล้าน รวมถึงเสียชื่อเสียงเพราะถูกแอบอ้างชื่อว่าพัวพันกับผลิตภัณฑ์อาหารเสริมไม่มีมาตรฐาน อย. ซึ่งถูกทลายแก๊งจนกลายเป็นข่าวใหญ่ จนไปถึงอาการป่วยจากโรคไข้เลือดออกที่อาการค่อนข้างหนักจนมารดาของเขาประสาทเสีย ทำให้ทั้งสื่อมวลชน แฟนคลับ คนทั่วไปที่รับรู้ข่าวนี้จากหน้าสื่อต่างๆ และคุณมัทนาต่างปักใจเชื่อว่าเรื่องร้ายทั้งหมดเกิดจาก ‘อาถรรพ์เบญจเพส’ ล้วนๆ

ท่ามกลางความมึนงงขณะถูกเคลื่อนย้ายมายังโรงพยาบาล มนายุคาดเดาไว้อยู่แล้วว่าข่าวสลิงขาดของเขาต้องกลายเป็นข่าวใหญ่และสร้างความตกใจให้กับครอบครัวเป็นอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงไม่แปลกใจสักนิดเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาบนเตียงคนป่วยข้างกายจะมีมารดานั่งกุมมือเขาร้องไห้อยู่เงียบๆ แต่ที่ทำให้แปลกใจจนเกือบผงะเห็นจะเป็นประโยคแรกที่หลุดจากปากท่าน

“แต่งงานเถอะนะเหมือน”

หือ?

พระเอกหนุ่มกะพริบตาถี่ ไม่แน่ใจว่าผลจากอุบัติเหตุทำให้สมองเขาเบลอจนฟังมารดาเพี้ยนไปหรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณมัทนากันแน่ คำแรกหลังเขาฟื้นจึงเป็นประโยคนี้

“แม่ว่าไงนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามขณะยื่นมือไปรับแก้วน้ำที่ท่านยื่นมาให้ขึ้นดื่ม

“แม่บอกว่าแต่งงานเถอะเหมือน”

“แค่ก! แค่กๆ…” ประโยคเดิมแบบย้ำชัดของมารดาทำเอามนายุซึ่งดูดน้ำอยู่ถึงกับสำลัก และไม่รู้ว่าคุณมัทนากำลังขวัญเสียที่เขาสลิงขาดหรืออย่างไร ท่านถึงได้ร้องเสียงหลงแล้วรีบตบหลังให้

“เหมือน! เหมือนเป็นอะไรมั้ยลูก”

“ไม่…แค่ก! ไม่ครับ” เขาปฏิเสธ ไม่ทันรู้เลยว่าตัวเองหน้าแดงเถือกเพราะการสำลักเมื่อครู่

“แม่ขอโทษนะเหมือน แม่ขอโทษ” คุณแม่ที่ถ่ายทอดความสวยไปยังลูกชายคนเดียวถอนใจเจือสะอื้น รำพันต่อ “เป็นเพราะแม่เอง เพราะแม่ไม่ยอมบอกเหมือน…”

ปกติแม่เป็นผู้หญิงอารมณ์ดี ไม่ค่อยร้องไห้หรือฟูมฟายกับอะไร ทำให้เมื่อท่านเริ่มหลั่งน้ำตาอีกครั้งมนายุถึงกับต้องหันไปมองบิดาที่เพิ่งเดินเข้ามาด้วยสีหน้าตกใจ

“ป๊าครับ แม่ แม่เขา…” ‘คุณสมภพ’ เลิกคิ้วมองภรรยา ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะรีบเข้าไปประคอง

“มัท…ใจเย็นนะ ลูกปลอดภัยแล้ว”

คุณมัทนาหันไปกอดสามีไว้ พึมพำกับแผ่นอกที่พักพิงมายี่สิบกว่าปี

“แต่ลูกก็เกือบไม่ปลอดภัย เป็นเพราะมัทเอง เพราะมัทไม่ได้บอกลูก เพราะมัทไม่ได้รีบบอกให้เหมือนสะเดาะเคราะห์ ฮึก…”

หลังจากมนายุเกิดเรื่องร้ายๆ ติดต่อกันคุณมัทนาก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ คำทำนายเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนที่ว่าชีวิตลูกชายจะราบรื่นสงบสุขเพียงยี่สิบสี่ปีแรกและอาจเจอ ‘จุดเปลี่ยน’ ตอนย่างยี่สิบห้าทำให้ท่านตัดสินใจกลับบ้านเกิดไปหาซินแสที่นับถือมาทั้งชีวิต กระทั่งได้รับคำแนะนำเกี่ยวกับวิธีสะเดาะเคราะห์ที่แม้แต่คุณมัทนาเองได้ฟังในครั้งแรก…ยังไม่คิดจะเชื่อและเป็นครั้งแรกที่คิดจะต่อต้านคำพูดของซินแส

แต่เมื่อมาถึงวันนี้…ต่อให้มันอาจเป็นจริงเพียงเปอร์เซ็นต์เดียว ท่านก็อยากจะ ‘เสี่ยง’ เชื่อดู!

“ถึงคุณจะบอกก่อนหน้านี้ เหมือนก็แต่งไม่ได้หรอกมัท เรายังไม่เจอผู้หญิงคนนั้นเลยด้วยซ้ำนะ”