ทดลองอ่าน สะดุดรักร้อยโล บทที่ 1

ทว่า…ใบหน้าอวบอ้วนกลับต้องยับยู่เมื่อได้กลิ่นฉุนคุ้นๆ โชยเข้ามาในท่อทางเดินหายใจ ส่งผลให้จมูกกลมขยับฟุดฟิดไปมา

เอ…จะว่าไปเขาก็ไม่ใช่คนกินผัก แต่ทำไมกลิ่นเลือดมันถึงได้เหม็นเขียวชอบกล

มือของคนเจ้าเนื้อค่อยๆ ลูบคลำสำรวจพื้นที่รอบกาย เรียกว่าแน่ใจจนสรุปกับตัวเองได้แล้วเจ้าตัวจึงลืมตาพรึบ

สนามหญ้า

คนเฉียดตายรีบพลิกหน้าขวับ หันมองไปทางพื้นคอนกรีตพิมพ์ลายที่อยู่ห่างออกไปในระยะไม่ถึงหนึ่งเมตรเลยด้วยซ้ำพลางเป่าลมหายใจผ่านช่องปากด้วยความรู้สึกโล่งยาวเหยียด เพราะอีกเพียงนิดเดียวเท่านั้น อีกนิดเดียวที่เขาอาจจะกลายเป็นคนพิการไปตลอดชีวิต หรือบางทีอาจถึงตายไปเลยก็ได้

และแม้ว่าเทพบุตรจะไม่ได้เจ็บจนถึงขั้นต้องหามกันไปส่งโรงพยาบาล แต่ถึงอย่างนั้นนิวตันเคยกล่าวเอาไว้ว่า ‘แอ็กชั่น เท่ากับรีแอ็กชั่น’ แรงกระแทกจึงทำโทษร่างกายของคนขาดสติจนปวดระบมตุบๆ ไปทุกสัดส่วน เขามั่นใจเลยว่าในวันพรุ่งนี้ตัวเองจะต้องเห็นรอยช้ำสีเขียวม่วงบนกายสักแห่งเป็นหลักฐานสะกิดใจไปอีกหลายอาทิตย์แน่นอน

เทพบุตรใช้มือเท้าพื้นหญ้าเพื่อพยุงเรือนร่างรวดร้าวของตัวเองให้ลุกขึ้นยืนเต็มตัวสูง เขารู้สึกเจ็บแปลบที่บริเวณหัวเข่าจนทรุดตัวลงเล็กน้อยพลางหันซ้ายแลขวาเพราะกลัวว่าพวกคนงานจะมาเห็นเข้า พอแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่เจ้าตัวจึงรีบเดินกะเผลกๆ เข้าประตูคฤหาสน์ทันที

ชายหนุ่มผ่านทางโถงกว้าง แหงนหน้ามองบนเพดานมีแชนเดอเลียเพชรห้อยระย้าอยู่อย่างสวยงาม ด้านซ้ายเป็นห้องพักผ่อนสำหรับสมาชิกทุกคนในครอบครัว คนเริ่มสำนึกได้มองทะลุวงกบเข้าไปภายในห้องนั้น เขาเห็นภาพบิดากำลังป้อนลูกพลับในจานให้กับมารดาพลางดูโทรทัศน์จอขนาดมหึมาอยู่ด้วยกัน

เทพบุตรหยุดฝีเท้ายืนมองคู่รักชายหญิงวัยใกล้ชราด้วยประกายตาสำนึกผิด พ่อกับแม่คือคนที่รักเขามากที่สุดในโลก กับอีแค่ถูกคนรักทิ้งเขาถึงกับคิดสั้นทำร้ายตัวเอง นี่ถ้าพวกท่านรู้เข้าคงจะเสียใจไม่น้อยเลยทีเดียว ทำไมนะทำไม ทำไมเขาถึงไม่รักตัวเองได้มากขนาดนั้น คนหนุ่มกล่าวตัดพ้อในใจตามประสาคนรู้สำนึก ก่อนจะคิดย้อนไปถึงเรื่องราวเมื่อช่วงเย็นที่ผ่านมา มันเป็นเหตุการณ์ที่ผลักดันให้เขาคิดสั้น ตัดสินใจทำอะไรโง่ๆ ลงไป

‘ไม่ ผมไม่เลิก’

ใบหน้าอวบกลมขึ้งเคียดหลังจากกล่าวคำคัดค้านนั้นออกมาเสียงเครือ ความกลัวผลักดันให้เจ้าตัวรีบคว้ามือทั้งสองข้างของคนรักเอาไว้ โดยไม่คิดที่จะกลั้นน้ำตาและสนใจสูดน้ำมูกที่กำลังไหลย้อยลงมาหมิ่นเหม่อยู่แถวเนินขอบปากตัวเองเลยแม้แต่น้อย ณ เวลานี้เทพบุตรรับรู้เพียงแต่ว่า…

เขาไม่อยากสูญเสียเธอไป

ชายหนุ่มส่งสายตาวิงวอนร้องขอให้คนตรงหน้าที่เอาแต่ยืนเงียบเปลี่ยนใจ เปลี่ยนความคิดที่จะไปจากเขา น้ำตาลูกผู้ชายหยดติ๋งลงบนหลังมือสีขาวซีดแผ่เป็นวงชื้นเล็กๆ

‘เรียวต้องการอะไร บอกผมสิผมจะให้’

‘เราเลิกกันเถอะ’ คำพูดสั้นๆ ที่ดังออกมาจากปากของเรียวหนามเหมือนมีดคมที่กรีดแทงเข้ามาในหัวใจชายหนุ่ม ภาพจินตนาการในหัวที่เขาวาดฝันเอาไว้กลับตาลปัตรเมื่อสาวสวยผู้แสนดีในจอทีวี แต่นอกจอไม่ใช่ ชักสีหน้าแสดงความรำคาญอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

เทพบุตรสบสายตาแน่วแน่ไม่มีลังเลของผู้หญิงที่ตนรัก คนรักษาสัจจะยิ่งชีพถึงกับยืนนิ่งงันไม่ยอมพูด เหตุเพราะสิ่งที่อีกฝ่ายร้องขอเป็นสิ่งที่เขาไม่มีวันทำให้ได้