ทดลองอ่าน สะดุดรักร้อยโล บทที่ 4 – บทที่ 5

วันนี้ชนาพรพา ‘สายธาร’ ลูกน้องคนสนิทในบริษัทที่เพิ่งรู้ผลสอบชิงทุนไปเรียนต่อปริญญาโทที่สหรัฐอเมริกาได้สำเร็จมาเลี้ยงฉลองในผับชื่อดังย่านทองหล่อ เวลาล่วงเลยผ่านเข้าใกล้จะวันใหม่ และแน่นอนว่าพวกพนักงานสี่ห้าคนที่ขอตามมาด้วยกำลังกรึ่มกันได้ที่ ดูเหมือนว่าทั้งโต๊ะจะมีแค่เธอกับสายธารเท่านั้นที่ยังคงมีสติอยู่เพราะดื่มไปเพียงนิดหน่อย ส่วนใหญ่จะเน้นเป็นพูดคุยกันมากกว่า

“เดี๋ยวพี่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ฝากน้ำดูแลเพื่อนด้วย”

“ได้ค่ะพี่เป็ด” สายธารรับคำเจ้านาย ก่อนจะมองตามแผ่นหลังชนาพรที่เดินหายตัวเข้าไปในกลุ่มนักเต้นเท้าไฟยามราตรี

คนถูกข้าศึกฝ่ายหน้าเข้ารุกรานพยายามหาช่องทางเดินผ่านฝูงชนเพื่อจะไปยังสุขาให้เร็วที่สุด ทว่าสายตาเจ้ากรรมดันไปสะดุดเข้ากับร่างของใครบางคนที่เจ้าตัวคุ้นตาเป็นอย่างดี แทนคุณ พรหมพิริยะ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะมองไม่เห็นเธอแม้แต่นิดเดียว

“ไอ้บ้านั่น”

ชนาพรยืนมองอีกฝ่ายซุกไซ้ซอกคอของแม่สาวทรงโตบนตักตัวเองด้วยสายตาเรียบนิ่ง ทว่าภาพสยิวนั้นทำให้หญิงสาวลืมไปเลยว่าเธอกำลังรีบร้อนไปเข้าห้องน้ำมากขนาดไหน

“เลว!”

ชนาพรถึงกับสบถคำหยาบออกมาอย่างสุดจะทน คนโกรธจัดแต่ทำอะไรไม่ได้มากเพราะไม่ใช่เรื่องของตนตรงๆ ไม่รีรอที่จะหยิบสมาร์ตโฟนออกมาจากกระเป๋าหลังกางเกงพร้อมกับกดถ่ายภาพ ซ้ำยังบันทึกวิดีโอเอาไว้เป็นหลักฐานให้เพื่อนที่เธอรักมากที่สุดใช้จัดการกับผู้ชายไม่รู้จักพอ เอาให้มันเถียงไม่ได้ ดิ้นไม่หลุด ทว่าเหมือนกับจังหวะนรก เพราะทันทีที่ชนาพรลดโทรศัพท์ในมือลงมาหมายจะเก็บเข้ากระเป๋ากางเกงข้างหลัง สายตาคู่คมก็หันมาประสานเข้ากับสายตาเธอแบบพอดิบพอดี และแน่นอนว่าบรรณาธิการสาวไม่มัวยืนเอ้อระเหยคอยจนอีกฝ่ายเดินเข้ามาถึงตัวให้โง่

หนีสิจ๊ะ รออะไร

แต่จะไปไหนได้ล่ะในเมื่อกระเป๋าของเธอยังอยู่ที่โต๊ะ ชนาพรพยายามซ่อนตัวเองอยู่ในฝูงนักเต้น แต่สายตายังคงจับจ้องไปยังเป้าหมายอย่างระแวดระวัง ดูเหมือนว่าพอแทนคุณเห็นเธอปุ๊บเขาก็ผลักสาวสวยอกตู้มที่นั่งอยู่บนตักตัวเองเสียจนร่างของหล่อนกระเด็น หญิงสาวซุ่มดูคนตัวสูงยืนชะเง้อคอยาวเป็นยีราฟเหมือนเขากำลังพยายามใช้สายตาสอดส่องหาตัวเธอไปทั่วทั้งร้าน

ระหว่างที่ชนาพรกำลังทำเป็นยืนเขย่าแข้งขยับขาให้เนียนๆ ไปกับกลุ่มนักเต้นเพื่อหลบสายตาประดุจเหยี่ยวของแทนคุณอยู่นั้น แขนของเธอก็ถูกไอ้หนุ่มท่าทางเมาแอ๋ หน้าตาเหมือนหลุดออกมาจากกลุ่มก่อการร้ายซีเรียกระชากให้หันไปหา แถมมันยังพยายามเต้นเบียดเอาตัวเองเข้ามาถูไถกับตัวเธอด้วย

อี๋…

“ปล่อยฉันนะ! ฉันไม่ชอบ”

ชนาพรพยายามแสดงอาการขัดขืนให้คนในบริเวณนั้นเห็น แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสนใจเธอเลย ทุกคนกำลังมึนและเมามันไปกับเสียงเพลงที่เปิดโดยดีเจสัญชาติยุโรปชื่อดัง ไหนจะแสงไฟสลัวส่งผลให้การต่อต้านของเธอถูกกลืนหายไป

“ฉันบอกให้ปล่อยไง ไอ้โรคจิต”

“ว่าผัวแบบนี้ได้ยังไงกันจ๊ะเมียจ๋า”

“ใครเมียแกยะ! ปล่อยฉันนะ!” ชนาพรเริ่มส่งเสียงดังโวยวาย และดูเหมือนว่ามันจะได้ผล เพราะคนรอบข้างเธอตอนนี้หยุดเต้นแล้วหันมามองกันด้วยสายตางุนงง “ฉันบอกให้ปล่อ…”

“เฮ้ย! ไม่ได้ยินที่ยายนี่พูดเหรอ เธอบอกให้แกปล่อย”

ชนาพรหันขวับไปมองต้นเสียงปริศนา ก่อนจะชะงักงันไปเมื่อบุคคลที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเธอคือคนเดียวกันกับที่เธอกำลังหนีเขาอยู่

“นาย…”

“แล้วมึงเป็นใครวะ ถึงมาเสือกเรื่องของผัวเมีย” คนเมาไม่ได้สติสวนกลับพลางชี้หน้าเอาเรื่องแทนคุณ แต่มืออีกข้างยังจับแขนของชนาพรเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย