ทดลองอ่าน สะดุดใจลงเอยรัก บทนำ

“ไม่เอา ผมอยากไปเกิดแล้ว”

คำตอบขัดใจส่งผลให้คนร้องขอหน้ามุ่ย พยายามคิดวิธีต่อรองกับเทวดาตัวน้อย

เวรกรรม! ตอนยังมีชีวิตอยู่เธอไม่ค่อยสุงสิงกับเด็กเล็กเสียด้วยสิ

ทว่าใช้สมองไม่นานคนหัวตันก็คิดออกจนได้ หึ เด็กเล็กส่วนใหญ่มักแพ้ทางขนมหวาน ไม่ก็ของเล่น ว่าแต่จะไปหาสิ่งหลอกล่อเหล่านั้นมาจากที่ไหนได้ คนมีแผนการมองสำรวจโดยรอบจนเจอกับต้นไม้ประกายวิ้งสีทองที่ปลูกอยู่ด้านหลัง มือบางจึงจูงมือน้อยเดินเข้าไปดูมันใกล้ๆ

คุณพระช่วย! มีจริงหรือนี่…ต้นไม้สารพัดนึก คนเคยอ่านเจอในวรรณกรรมไตรภูมิพระร่วงแล้วจำลักษณะได้ตาลุกวาว ดอกสีชมพูอ่อนเป็นช่อใหญ่แซมตามกิ่งละม้ายดอกซากุระเต็มต้น แต่นอกจากความสวยงามตายามพบเห็นแล้ว มันยังมีคุณสมบัติพิเศษที่ว่าหากเหล่าเทวดาหรือนางฟ้าบนสวรรค์ปรารถนาสิ่งใด เพียงแค่อธิษฐานจิตใต้ต้นไม้ก็จะได้รับสิ่งที่ต้องการทันที พอประมวลผลได้ดังนั้น ชนาพรจึงยิ้มพราย

“รอแป๊บหนึ่งนะ”

คนมีแผนการปล่อยมือน้อยให้เป็นอิสระแล้วเขยิบกายเข้าไปยืนใต้ต้นไม้สารพัดนึก ก่อนจะหลับตาลง กุมมือตัวเองไว้กลางอกแล้วตั้งจิตอธิษฐาน

“คุณคิดจะทำอะไรเหรอครับ”

ฟุ่บ!

ยังไม่ทันได้อ้าปากตอบ ลูกอมคาราเมลเม็ดโตก็ร่วงลงมาจากท้องฟ้าใส่พุ่มหญ้าไม้กวาดโคเชียเบิร์นนิ่งบุชใต้ต้นไม้สารพัดนึก ใช่แล้ว นางฟ้าองค์ใหม่อธิษฐานขอลูกอมรสโปรดอย่างคาราเมลมาให้เทวดาเด็ก เพราะตอนยังมีชีวิตอยู่เธอชอบพกติดตัวเอาไว้ประจำเวลาคิดงานไม่ออก ด้วยกลิ่นที่หอม รสชาติหวาน และมีความเหนียวหนึบ ช่วยกระตุ้นการหลั่งสารเคมีในสมอง ทำให้คนอมรู้สึกสดชื่น ไอเดียเจ๋งๆ จึงพรั่งพรูออกมาราวกับก๊อกน้ำแตก

“อ้า…อยู่ไหนนะ”

มือบางพยายามควานหาลูกอมไปทุกซอกมุมของพุ่มหญ้าไม้กวาดโคเชียเบิร์นนิ่งบุชด้วยประกายตามุ่งมั่น พลางคิดในหัวว่าถ้าใช้ลูกอมคาราเมลล่อ เจ้าตัวเล็กจะต้องยอมอยู่เป็นเพื่อนกันแน่ๆ

“หาอะไรเหรอฮะ”

“อ๊ะ ฉันเจอแล้ว”

ความพยายามของชนาพรสิ้นสุดลง เธอยิ้มแก้มปริเมื่อควานหาจนเจอลูกอมรสคาราเมลเม็ดเป้งในพุ่มหญ้าจนได้ หมายใจจะหยิบมาให้เด็กชายแกะอมไปพลางๆ เพื่อถ่วงเวลา ทว่าใช้แรงเท่าไหร่กลับดึงไม่ขึ้นเสียที

ติดอะไรนะ