ทดลองอ่าน หมอของฉันเหมือนจะชอบฉันนะ บทที่ 2-บทที่ 3

“สวัสดีครับ คุณจือฮวา” เฉิงอี้เหิงยื่นมือออกไปทักทายอย่างสุภาพ

จือฮวายิ้มให้เขาเล็กน้อย “สวัสดีค่ะคุณหมอเฉิง”

“ถ้าอย่างนั้นพวกเธอแลกวีแชตกันสิ ทิ้งเบอร์ติดต่อไว้ด้วยต่อไปจะได้นัดกันไปดื่มกาแฟหรือกินข้าวกันได้” ประธานเฉินทำหน้าที่พ่อสื่ออย่างโจ่งแจ้งตรงไปตรงมาแบบที่เรียกได้ว่าทุกคนรับรู้กันหมด

“ได้สิคะ ถ้าคุณหมอเฉิงโอเคหนูก็ไม่ขัดข้อง” จือฮวาเรียกบริกรเพื่อให้เขานำโทรศัพท์ของตัวเองและเฉิงอี้เหิงมาให้ จากนั้นเธอก็เปิดคิวอาร์โค้ดในวีแชตก่อนจะส่งโทรศัพท์มือถือของตนไปให้เฉิงอี้เหิง เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่เพราะถูกประธานเฉินจับตามองอยู่จึงต้องหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาสแกนคิวอาร์โค้ดวีแชตของจือฮวา

หลังจากที่จือฮวากับเฉิงอี้เหิงจัดการเพิ่มเพื่อนกันเรียบร้อยแล้ว บริกรก็มาเก็บโทรศัพท์ของทั้งคู่กลับไป ประธานเฉินเดินขึ้นไปบนเวทีอย่างพึงพอใจเพื่อประกาศเริ่มงานเลี้ยง ทุกคนจึงเริ่มรับประทานอาหารและพูดคุยกันตามอัธยาศัย

หลังจากนั้นประธานเฉินก็ถูกผู้คนมากมายห้อมล้อมและพาเขาไปที่จุดอื่น

จือฮวายืนอยู่ตรงที่เดิมอีกครู่ใหญ่ เธอมองประเมินลู่จยาที่มากับเฉิงอี้เหิงด้วยความสนใจ “คุณผู้หญิงท่านนี้คือ?”

“เพื่อนผมเอง”

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อจือฮวา” จือฮวาเป็นฝ่ายยื่นมือออกไปทักทายก่อน

“สวัสดีค่ะ ฉันลู่จยา” ลู่จยายื่นมือออกไปจับไว้

“คุณลู่ ขาของคุณเป็นอะไรเหรอคะ”

“บาด…บาดเจ็บนิดหน่อยค่ะ” เธอพยายามพูดให้เหมือนกับที่เฉิงอี้เหิงพูดไว้ก่อนหน้านี้เพื่อปิดบังสาเหตุของอาการบาดเจ็บที่แท้จริงของตัวเองและหลีกเลี่ยงการพูดถึงอุบัติเหตุที่อาจจะทำให้พวกเขานึกข่าว ‘อุบัติเหตุของลู่จยาและฮว่าถิง’

“อ้อ” จือฮวาพยักหน้าด้วยท่าทางที่ดูยังสงสัย “งั้นขอให้คุณลู่แข็งแรงในเร็ววันนะคะ”

ลู่จยาพยักหน้ารับ จือฮวาอยู่ด้วยไม่นานก็เดินจากไป เธอมองตามหลังของคุณหนูสาวไปอย่างครุ่นคิด

เฉิงอี้เหิงมองลู่จยาที่กำลังใจลอยจึงถามขึ้น “คิดอะไรอยู่”

“ไม่มีอะไรค่ะ” อันที่จริงแล้วลู่จยากำลังคิดว่าเธอจะอัพเดตกระทู้ว่าอย่างไรดี

หลังจากประธานเฉินแนะนำเขาไปแล้วก็มีคนเข้ามาทำความรู้จักกับเฉิงอี้เหิงอยู่เป็นระยะๆ ลู่จยาเห็นดังนั้นจึงแกล้งทำเป็นเหนื่อยที่ต้องยืนนานๆ อยากจะหาที่นั่งพักสักครู่ เฉิงอี้เหิงเลยพาลู่จยาไปยังจุดที่ล้อมรอบไปด้วยอาหารพร้อมกำชับบริกรให้ดูแลเธออย่างดี

เมื่อกินผลไม้ไปสักพักลู่จยาก็เริ่มรู้สึกเบื่อจึงลุกเดินไปที่ห้องน้ำ ระหว่างทางได้เจอเข้ากับบริกรที่ดูแลโทรศัพท์มือถือเลยถามอีกฝ่ายว่าจะขอโทรศัพท์มาใช้ชั่วคราวได้หรือไม่ บริการตอบกลับมาว่าได้ แต่ถ้าจะกลับเข้าไปในงานก็ต้องนำโทรศัพท์มาให้พวกเขาเก็บไว้ ลู่จยาตอบตกลง เธอรับโทรศัพท์จากบริกร กำลังจะใช้ไม้ค้ำยันเดินต่อไปยังห้องน้ำ ทว่าในตอนนั้นเองก็มีบริกรเข้ามาจะช่วยพยุงเธอแต่กลับถูกลู่จยาปฏิเสธ

นักแข่งรถสาวค่อยๆ พาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อเข้าไปด้านในลู่จยาก็วางไม้ค้ำพิงไว้ที่ผนังห้องน้ำก่อนจะนั่งลงบนชักโครกแล้วลงมืออัพเดตเนื้อหาในกระทู้อย่างรวดเร็ว

เธอเขียนเรื่องราวในงานเลี้ยงวันนี้ได้อย่างมีสีสัน จัดการเปลี่ยนแปลงสถานที่จัดงานเลี้ยงเรียบร้อยแล้วจึงอัพเดตกระทู้ เมื่อโยนก้อนหินลงน้ำก็ทำให้น้ำกระจายเป็นวงกว้าง พวกที่อยากรู้อยากเห็นทั้งหลายต่างพากันตื่นเต้นยกใหญ่