ทดลองอ่าน หมอของฉันเหมือนจะชอบฉันนะ บทที่ 2-บทที่ 3

เมื่อลู่จยาตื่นขึ้นก็พบว่าตัวเองอยู่ในลานจอดรถใต้ดินที่ไม่คุ้นเคย เธอเลยถามออกไปด้วยความสงสัย “ที่นี่ที่ไหนคะ ไม่เหมือนกับลานจอดรถที่คอนโดฯ ของฉันเลย”

“ลานจอดรถใต้ดินที่คอนโดฯ ผมเอง เสื้อผ้าของคุณเปียกหมดแล้วเดี๋ยวผมจะพาคุณขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะ” เฉิงอี้เหิงช่วยลู่จยาปลดเข็มขัดนิรภัยและพาเธอลงจากรถ

ลู่จยายังคงมึนงง แต่ไม่ได้คิดอะไรมาก เธอใช้ไม้ค้ำพยุงตัวเองขึ้นไปที่ชั้นบนพร้อมกับเฉิงอี้เหิง

ทั้งสองคนเดินเข้าไปในห้อง คอนโดฯ ของเฉิงอี้เหิงนั้นทั้งสว่างและกว้าง เป็นห้องที่ตกแต่งสไตล์ยุโรป ดูเรียบง่ายโปร่งสบาย เมื่อเข้ามาแล้วทำให้เธอรู้สึกว่าจิตใจปลอดโปร่งขึ้นมาก

เฉิงอี้เหิงเดินเข้าไปในห้องนอนใหญ่ สักพักเขาก็เดินถือเสื้อคลุมอาบน้ำชุดใหม่ออกมา “คุณเข้าไปอาบน้ำก่อนเถอะ เดี๋ยวผมจะลงไปซื้อชุดชั้นในที่ร้านสะดวกซื้อข้างล่างแล้วจะเอาขึ้นมาวางไว้ให้ที่หน้าห้องน้ำ คุณจะได้หยิบได้ตามสบาย ผมไม่แอบดูแน่นอน แล้วตั้งแต่นี้ต่อไปก็ถือซะว่าที่นี่เป็นห้องของคุณเลย ไม่ต้องเกรงใจนะ”

ตอนที่เฉิงอี้เหิงบอกว่าจะไปซื้อชุดชั้นในให้เธอ เขาพูดเหมือนกับว่ากำลังไปซื้อขนมให้เธออย่างไรอย่างนั้น ชายหนุ่มไม่ได้มีทีท่าเขินอายแต่อย่างใด ก็เขาเป็นคุณหมอนี่นะคงไม่เหมือนกับคนธรรมดาทั่วๆ ไป เขาน่าจะเห็นร่างกายของมนุษย์จนชินแล้ว

ลู่จยากอดเสื้อคลุมอาบน้ำเอาไว้อย่างเหม่อลอยอยู่ครู่หนึ่งจนกระทั่งได้ยินเสียงปิดประตู หลังจากเฉิงอี้เหิงเดินออกไปเธอก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดกลุ่ม ‘สายเม้าท์มาแล้วจ้า’ ในโต้วปั้นแล้วอัพเดตกระทู้

‘รายงานด่วน…

วันนี้ฉันตากฝนจนเปียกปอนไปทั้งตัว แล้วอยู่ๆ ฉ. ปรากฏตัวขึ้นข้างๆ ฉันเหมือนเป็นเทวดาพาคนไร้บ้านกลับบ้าน ที่ยิ่งไปกว่านั้น… พวกคุณลองเดาดูว่าตอนนี้เขาไปทำอะไร

เขากำลังไปซื้อเสื้อชั้นในกับกางเกงในให้ฉัน

อย่าเข้าใจผิดนะ! ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเราทั้งนั้น นี่เป็นความสัมพันธ์ที่บริสุทธิ์แบบเพื่อนจริงๆ

แต่ว่าวันนี้ฉันได้ทำเรื่องโง่เง่าที่สุดไปเรื่องหนึ่ง ตอนที่เขาช่วยฉันคาดเข็มขัดนิรภัย ตอนนั้นพวกเราใกล้ชิดกันมากๆ แล้วก็อาจจะเป็นเพราะโดพามีน* ล่ะมั้งที่ดลใจให้ฉันหลับตาและยื่นปากออกไป คิดไปเองว่าเขาจะจูบฉัน แต่สุดท้ายกลับไม่มีอะไรเลย (แบะมือออก)’

‘ฮ่าๆๆ…ตลกเป็นบ้าเลย กระทู้นี้ต้องเปลี่ยนชื่อเป็น ‘เหมือนว่าฉันจะชอบหมอของฉันนะ’ แล้วล่ะ’

‘จริงด้วย เจ้าของกระทู้ตลกเป็นบ้าเลย ทั้งบื้อทั้งน่ารัก’

‘ฉันว่าหมอคนนี้ต้องรู้สึกดีๆ กับเจ้าของกระทู้แน่นอน ไม่อย่างนั้นคงไม่เที่ยวพาคนไข้กลับบ้านหรอก’

‘เจ้าของกระทู้ต้องไว้ตัวหน่อยนะ ยื่นปากอะไรกัน คิดถึงบรรยากาศเก้อเขินนั้นออกเลย ขออภัยที่หัวเราะอย่างไม่เกรงใจ’

‘ทุกคนกำลังหัวเราะ ไม่ได้สนใจเลยว่าเจ้าของกระทู้บอกว่าตัวเองไม่มีบ้านให้กลับ สงสารเจ้าของกระทู้ กอดๆ’

‘ประเด็นที่ฉันสนใจอยู่ที่กางเกงในเสื้อชั้นใน ปกติฉันเรียกให้แฟนซื้อผ้าอนามัยก็หน้างอแล้ว นี่ ฉ. ถึงกับไปซื้อเสื้อชั้นในกางเกงในให้กับเจ้าของกระทู้ พระเจ้า! อิจฉาอ่ะ’

‘นี่แปลว่าอยู่ด้วยกันแล้วใช่ไหม’