ทดลองอ่าน หมอหญิงพลิกธรรมเนียม บทที่ 3-บทที่ 4

คำพูดบอกให้กลับเรือนค้างอยู่ที่ลำคอ หลวนอวิ๋นชูไม่ชอบความรู้สึกถูกคนวางแผนเล่นงาน นางให้เกียรติสี่หลันสี่จวี๋ว่าเป็นคนของนายหญิงใหญ่ แต่ขีดต่ำสุดก็แค่ไปกล่าวรายงาน ไม่อาจปล่อยให้รวมหัวกันมาบังคับควบคุมนางเช่นนี้เป็นอันขาด

หลวนอวิ๋นชูคลี่ยิ้มสนิทสนมดุจสายลมในฤดูใบไม้ผลิ เอ่ยเสียงนุ่มนวล

“ยังเช้าอยู่เลย เข้าไปดูสักหน่อยเถอะ ไม่ใช่พอคุณชายสี่ไม่อยู่แล้ว กระทั่งสวนดอกไม้ก็ปล่อยให้รกร้าง”

น้ำเสียงคล้ายปรึกษาหารือ ทว่าฝีเท้ากลับไม่มีทีท่าว่าจะปรึกษาหารือ

“สะใภ้สี่…” เห็นหลวนอวิ๋นชูดึงดันจะเข้าไป สี่จวี๋พูดด้วยความร้อนใจ “ท่านวางใจ แม้จะบอกว่าเพิ่งย่างเข้าฤดูใบไม้ผลิ แต่ทางใต้ดินฟ้าอากาศเปลี่ยนแปลงเร็ว สวนดอกไม้แห่งนี้วางแผนการจัดการไว้เรียบร้อยแล้ว ไม่รกร้างแน่นอน”

แม้สี่จวี๋เองก็ไม่เคยเห็นว่าสวนดอกไม้ที่อยู่ข้างหน้าหน้าตาเป็นอย่างไร แต่ก่อนจะมาอยู่เรือนลู่ย่วนนายท่านได้เรียกนางไปพบเป็นกรณีพิเศษ สั่งกำชับแล้วกำชับอีก บอกที่ด้านหลังเรือนลู่ย่วนมีสวนดอกไม้อยู่แห่งหนึ่ง เป็นสวนดอกไม้ที่คุณชายสี่รักมากที่สุด ระวังอย่าให้คนเข้าไปเหยียบย่ำ รวมถึงสะใภ้สี่ผู้นี้ ไม่มีธุระอะไรก็อย่าไปเดินเล่นที่นั่น

เวลานี้หลวนอวิ๋นชูดึงดันโดยไม่ฟังเสียงใครจะได้อย่างไร

สี่จวี๋เข้าไปขวางตรงกลางทางเสียเลย “สะใภ้สี่ ท่านดูตะวันยามนี้”

หลวนอวิ๋นชูเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า

“ตะวันยามนี้กำลังอบอุ่น ฤดูใบไม้ผลิช่วงเดือนสอง ใกล้จะถึงช่วงเดินเล่นรับฤดูใบไม้ผลิแล้ว…”

ตอนแรกเพียงเพราะไม่พอใจบ่าวสองคนนี้ถึงได้อวดลำพองตน แต่ท่าทางตื่นเต้นผิดปกติของสี่จวี๋ทำให้หลวนอวิ๋นชูเกิดความอยากรู้อยากเห็นต่อสวนดอกไม้ที่อยู่ข้างหน้าขึ้นมาอย่างมาก

สี่จวี๋ก็มองท้องฟ้าตามสายตาของนาง หลวนอวิ๋นชูฉวยโอกาสนี้เดินเฉียดผ่านข้างกายสี่จวี๋ไปเงียบๆ

สี่จวี๋มองตามแผ่นหลังอรชรอ้อนแอ้นไปอย่างหมดแรง นางมีท่าทีงุนงง ฝูหรงลังเลอยู่ชั่วขณะ แล้วเดินอ้อมสี่จวี๋ไล่ตามผู้เป็นนายไป

ซิ่วเอ๋อร์มองแผ่นหลังหลวนอวิ๋นชูแล้วหันมามองสี่จวี๋ ไม่ว่าคนไหนนางก็ไม่อาจล่วงเกิน ซิ่วเอ๋อร์ร้อนใจเหงื่อเย็นชุ่มศีรษะ แต่ไม่กล้าทำอย่างฝูหรงที่เดินผ่านสี่จวี๋แล้วไล่ตามไป

เดินมาได้สิบกว่าจั้งหลวนอวิ๋นชูที่ประสาทสัมผัสทั้งหกดีเป็นพิเศษก็ฟังออกว่าแม้แต่ซิ่วเอ๋อร์ก็ไม่ได้ตามมา ในใจอดรู้สึกหนาวสะท้านไม่ได้

ยังดีนายหญิงใหญ่รับปากจะซื้อสาวใช้ให้นางแล้ว หาไม่นางคงต้องกลายเป็นผู้บัญชาการที่ไม่มีกองกำลังทหารอยู่ในมือไปจริงๆ แล้ว

เดินต่อไปอีกหลายก้าวจึงได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆ มาจากด้านหลัง หลวนอวิ๋นชูมุมปากหยักโค้ง

บ่าว…จะอย่างไรก็คือบ่าว

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 30 มิ.ย. 64 เวลา 12.00 น.