ทดลองอ่าน หยกรัตติกาลแห่งฉางอัน บทที่ 109 – หน้า 4 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน หยกรัตติกาลแห่งฉางอัน บทที่ 109

ลิ่นเฉิงโย่วกับเหยียนว่านชุนเข้ามาตรวจดูศพของเอ้อจีร่วมกัน เห็นสภาพรูม่านตากับริมฝีปากก็ยืนยันได้ว่าตายเพราะถูกพิษแน่นอน ที่สำคัญยังใช้หญ้าไส้ขาดที่หาซื้อได้ทั่วไปในท้องตลาด

เหยียนว่านชุนได้ยินเสียงพูดคุยตรงระเบียงทางเดินด้านนอก ก็ลดเสียงลงบอกกับลิ่นเฉิงโย่วว่า “ที่นี่หูตาผู้คนมากมาย ในคุกยังต้องให้ท่านคอยดูแล เอาอย่างนี้เถอะ ประเดี๋ยวข้าจะพาคนไปสอดส่องร้านนั้น ในบ้านเอ้อจีจะต้องมีเบาะแสไม่น้อยแน่ ข้าจะตรวจค้นทั้งด้านในด้านนอกอย่างละเอียดรอบหนึ่ง”

“กำลังคนแบ่งออกเป็นสองสาย ทางร้านขายขนมร้านนั้นให้พวกควนหนูไป” ลิ่นเฉิงโย่วกล่าว “พี่เหยียนพาคนไปตรอกเอ๋อเอ๋อร์จับกุมหวังจิ่วเอิน จำไว้ว่าพาเจ้าหน้าที่ไปมากสักหน่อย อีกอย่างให้ควนหนูส่งองครักษ์ลับมาให้พี่เหยียนเพิ่มด้วย ฝ่ายตรงข้ามวิธีการโหดเหี้ยมอำมหิต พวกควนหนูวรยุทธ์สูงส่ง มีพวกเขาดูแลพี่เหยียนข้าถึงค่อยวางใจได้บ้าง หากสืบได้เบาะแสอะไรก็ให้คนกลับมาส่งข่าวได้เลย”

“ตกลง”

จากนั้นภายในคุกก็มีการวางแนวป้องกันใหม่ เจ้าหน้าที่ทั้งหลายผ่านการตรวจค้นตัวทีละคนจนแน่ใจว่าไม่มีส่วนใดผิดปกติ ลิ่นเฉิงโย่วจึงสอบสวนยายเฒ่าหวังอีกครั้ง ไหนเลยจะรู้ว่ายายเฒ่าหวังยังไม่ยอมเอ่ยปากดังเดิม

ลิ่นเฉิงโย่วชักเคลือบแคลงใจ เงื่อนไขที่เขาเสนอล่อตาล่อใจคน ดูจากอากัปกิริยายายเฒ่าหวังเห็นชัดเจนว่าเริ่มหวั่นไหวแล้ว แต่เหตุใดยังมีท่าทีดื้อดึงถึงเพียงนี้

ยืดเยื้อมาถึงช่วงเช้าวันต่อมายายเฒ่าหวังเป็นตายอย่างไรก็ยังไม่ยอมพูด

เมื่อเห็นว่าไม้อ่อนไม้แข็งล้วนใช้ไม่ได้ผล ในใจลิ่นเฉิงโย่วจึงมีความรู้สึกแปลกประหลาดผุดขึ้นมา

หรือยายเฒ่าหวังมั่นใจว่าท่านอาจารย์ตาไม่มีทางถอนกู่ในร่างนางได้

นางแน่ใจได้อย่างไร

กู่ไร้รักทำให้คนที่โดนพิษไม่อาจหวั่นไหวกับใครได้ ทว่าเขากลับมีนางในดวงใจขึ้นมาเสียอย่างนั้น เรื่องนี้เพียงพอให้คนสงสัยว่าพิษกู่ในร่างเขายังอยู่หรือไม่

หลังคิดไปคิดมาเขาก็นึกอะไรบางอย่างได้กะทันหัน ไม่แน่ว่าพิษกู่ชนิดนี้ไม่ได้ทำให้คนไร้ความรู้สึกรัก แต่เป็นอันตรายอย่างอื่น หลายวันก่อนอาจารย์ตาดูหนักอกหนักใจกับเรื่องนี้มาก หรือว่านึกขึ้นมาได้เช่นกัน

เขาเดินมาถึงหน้ากรงขัง กำลังจะถามยายเฒ่าหวังให้รู้เรื่อง ทว่าอยู่ๆ ยายเฒ่าหวังกลับล้มลงกับพื้นแล้วชักกระตุก

“เจ้าหน้าที่สืบสวนลิ่น!” เจ้าหน้าที่ต่างตกใจจนหน้าถอดสี

ลิ่นเฉิงโย่วรีบเข้าไปควบคุมจุดชีพจรสำคัญหลายจุดบนร่างยายเฒ่าหวังไว้ ก่อนเอายาลูกกลอนถอนพิษใส่ปากนาง แต่ยายเฒ่าหวังไม่ได้ถูกพิษอย่างเห็นได้ชัด กลับเป็นพิษกู่กำเริบมากกว่า ไม่เพียงอาเจียนหมดไส้หมดพุง ตามผิวหนังยังปรากฏรอยแดงเป็นปื้นลามไปทั่ว พิษเพิ่งกำเริบครู่เดียวก็หมดลมหายใจตายเสียแล้ว

หลูจ้าวอันมองดูนางในดวงใจตายอย่างอนาถต่อหน้าต่อตา ฉับพลันนั้นก็เจ็บปวดจนแทบขาดใจ ร้องไห้ไปนอนกลิ้งเกลือกโขกศีรษะกับพื้นไป พยายามจะฆ่าตัวตายให้ได้

ลิ่นเฉิงโย่วนึกถึงกลิ่นแปลกๆ บนหน้ากากของหลีซื่อขึ้นมาได้ สีหน้าจึงย่ำแย่ถึงขีดสุด ที่แท้สิ่งที่ติดมาบนหน้ากากไม่ใช่ยาพิษ แต่เป็นหนอนกระตุ้นฤทธิ์กู่ที่เร่งพิษในร่างยายเฒ่าหวังให้กำเริบก่อนเวลา

ถึงแม้เขาจะสั่งคนให้คลุมกรงขังนักโทษเอาไว้ทัน แต่คาดไม่ถึงเลยว่าหนอนกระตุ้นฤทธิ์กู่จะคืบคลานได้

ในช่วงชีวิตที่ผ่านมานี่เป็นครั้งแรกที่เขามีความรู้สึกว่าถูกคนร้ายท้าทาย ฝ่ายตรงข้ามเล่ห์อุบายมากมายไม่รู้จบ ความคิดยังรอบคอบรัดกุมจนน่าทึ่งด้วย

อยากเล่นสนุกนักใช่หรือไม่ ลิ่นเฉิงโย่วตอบโต้ในใจอย่างเย็นชา ข้าก็อยากรู้เช่นกัน สุดท้ายใครจะเล่นสนุกกับใครกันแน่

พอยายเฒ่าหวังตายไป เบาะแสก็ขาดหายกลางคันไปกว่าครึ่ง ทว่าลิ่นเฉิงโย่วกลับไม่ได้ร้อนใจมากถึงเพียงนั้นแล้ว เอ้อจีรู้ข่าวหลูจ้าวอันถูกจับอย่างรวดเร็วได้ ร้านขายขนมเป็นกุญแจสำคัญ เขาออกจากศาลต้าหลี่ไปหาหลักฐานยังร้านแห่งนั้นด้วยตนเอง

ไม่เกินความคาดหมาย ศาลต้าหลี่ยังไม่ได้ไปตรวจค้นถึงร้าน เมื่อคืนอยู่ๆ ร้านขายขนมก็เกิดไฟไหม้ โชคดีที่ควนหนูทิ้งคนเอาไว้ก่อนแล้ว มองเห็นควันหนาทึบพวยพุ่งออกมาจากในร้านก็หาน้ำดับไฟได้ทันท่วงที ตอนนั้นสองสามีภรรยาเจ้าของร้านกับผู้ช่วยในร้านหลับสนิทไปแล้ว จึงหวุดหวิดจะฝังร่างในทะเลเพลิง

การตรวจสอบต่อเนื่องไปถึงช่วงพลบค่ำ บ้านของเอ้อจีกับร้านขายขนมแป้งม้วนยัดไส้ถูกลิ่นเฉิงโย่วรื้อค้นทุกซอกทุกมุมแล้วก็ยังหาหลักฐานที่เป็นประโยชน์ไม่เจอสักชิ้น กลับบังเอิญได้เบาะแสสำคัญอย่างหนึ่งตอนสอบสวนผู้ช่วยร้านขายขนม

ผู้ช่วยในร้านรอดพ้นความตายมาได้ ในใจยังรู้สึกหวาดผวาไม่หาย เมื่อถูกถามว่าในร้านมีลูกค้าประจำคนใดบ้าง จึงคิดถึงว่าเมื่อวานตอนเช้ามีลูกค้าประจำมาซื้อขนมผู้หนึ่ง

พวกเขาไม่รู้ภูมิหลังของลูกค้าประจำผู้นั้น รู้เพียงว่าอายุประมาณสี่สิบกว่าปี เสื้อผ้าอาภรณ์สะอาดสะอ้าน กิริยาท่าทางสุภาพเรียบร้อย มีไฝขนาดเท่าเมล็ดถั่วเหลืองเม็ดหนึ่งตรงปีกจมูกด้านซ้าย บนไฝยังมีขนสีขาวงอกออกมาด้วย เมื่อก่อนคนผู้นี้จะมาซื้อขนมแป้งม้วนยัดไส้อยู่บ่อยๆ ตอนเอ้อจีมาถึงเขาเพิ่งเดินจากไป คนทั้งสองไม่เคยทักทายกันและกัน เห็นได้ชัดว่าไม่ได้รู้จักกัน

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 84.1-84.2

    By

    บทที่ 84.1 ชายาเป่ยเจิ้นอ๋องมองชุดรัดเอวแขนหลวมทำจากผ้าพลิ้วกรุยกรายลายปักซูซิ่ว บนร่างองค์หญิงอวี๋หยางอีกครา ดูคล้ายกับแบบที่ซูลั่วอวิ๋นสวม...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 83.1-83.2

    By

    บทที่ 83.1 หานเหยาได้ยินน้องชายพูดขึ้นมา นางก็เอ่ยอย่างลิงโลด “ดี! พี่สะใภ้ ท่านไม่ต้องกลับไปที่หมู่บ้านเฟิ่งเหว่ยแล้ว ที่นั่นวุ่นวายเหลือเก...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 82.1-82.2

    By

    บทที่ 82.1 ที่แท้จ้าวกุยเป่ยคิดว่าให้สัญญากับหานเหยาไว้ว่าจะมารับลูกอมก็จำเป็นต้องรักษาคำพูดหรือไร หานหลินเฟิงคร้านจะแยแสบุรุษหัวทึบผู้นี้ เ...

  • คืนลมพัดต้องเหมยงาม

    ทดลองอ่าน คืนลมพัดต้องเหมยงาม บทที่ 5-6

    By

    บทที่ 5 ราตรีวุ่น แววตาเสิ่นเฉียนมืดทะมึน กัดริมฝีปาก ปลายคางเกร็งแน่นเผยความแข็งกร้าวอยู่ในที “ที่แท้ถูกเด็ดปีกหมดสิ้นแล้วเนรเทศมาให้ข้านี่...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 81.1-81.2

    By

    บทที่ 81.1 ฉิวเจิ้นเพ่งตามองดูแล้วก็พบว่าไม่เพียงกำแพงของค่ายเสบียงมีการต่อเติมให้สูงขึ้น ยังขุดคูลึกรอบตัวกำแพงทั้งด้านนอกด้านในเพิ่มอีกสอง...

  • คืนลมพัดต้องเหมยงาม

    ทดลองอ่าน คืนลมพัดต้องเหมยงาม บทที่ 3-4

    By

    บทที่ 3 หงหลวนแต่งงาน ลมราตรีพัดกรู แสงจันทร์สาดส่อง ภายในหอตั้นเสวี่ยของจวนสกุลเซี่ยเวลานี้ เซี่ยจิ่นสองมือไพล่หลัง ฟังน้องชายตัวน้อยเซี่ยซ...

  • คืนลมพัดต้องเหมยงาม

    ทดลองอ่าน คืนลมพัดต้องเหมยงาม บทที่ 1-2

    By

    บทที่ 1 ลมตะวันตกพัดมา สุริยันจมลับประจิม แสงสายัณห์สาดส่องขอบฟ้า เสิ่นเฉียนเปลี่ยนม้าไปตัวหนึ่งแล้วในจุดพักม้า เช่นนี้จึงเร่งมาถึงนอกเมืองห...

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

community.jamsai.com