ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 9

บทที่ 9

ซูลั่วอวิ๋นเยาะเย้ยอยู่ในใจ สตรีผู้นี้พูดดักคอไว้ทุกทาง ถ้านางไปก่อกวนบิดาด้วยเรื่องกลับบ้านเดิมก็คือไม่รู้ความแล้ว

นางคาดเดาได้แต่แรกแล้วว่าติงเพ่ยคงไม่ปล่อยให้นางอยู่ในจวน หากเป็นเช่นนี้จริงๆ เกรงว่าต้องรบกวนท่านน้ามาพังประตูอีก แต่ก็คงแก้ปัญหาได้ชั่วคราว ไม่อาจรับรองได้ตลอดไป

ไม่รู้ว่าทางหนีทีไล่ที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้จะคืบหน้าไปตามที่นางคิดไว้หรือไม่…

ระหว่างที่ต่างฝ่ายต่างไม่ลดราวาศอกก็ได้ยินสาวใช้ของติงเพ่ยพรวดพราดเข้ามารายงานว่า “นายท่านกลับมาแล้ว กำลังเรียกหาคุณหนูใหญ่อยู่เจ้าค่ะ”

วันนี้นายท่านใหญ่สกุลซูไปปฏิบัติราชการวันแรก ตามวิสัยของเขาจะต้องหว่านเงินเป็นเบี้ยเลี้ยงดูปูเสื่อสหายขุนนางเป็นแน่ ติงเพ่ยเองก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะกลับมาเร็วเพียงนี้

นางรีบลุกออกไปต้อนรับสามีโดยไม่แยแสซูลั่วอวิ๋น

ไฉนเลยจะรู้ว่าสามีจะมีท่าทางเร่งรีบจนเหงื่อท่วมศีรษะ เขาคลายสายรัดเสื้อคลุมขุนนางพลางเดินผ่านข้างกายติงเพ่ยที่ออกมาต้อนรับ ส่งเสียงตะโกนเข้าไปในเรือน

“ลั่วอวิ๋น เจ้าอยู่ข้างในหรือไม่”

ตอนเซียงเฉ่าประคองซูลั่วอวิ๋นออกมา นายท่านใหญ่สกุลซูถึงขั้นทนรอบุตรสาวยอบกายคารวะไม่ไหว เอ่ยถามอย่างร้อนใจ

“ข้าถามเจ้าสักครา ขี้ผึ้งหอมที่เจ้าให้คุณหนูลู่ได้มาจากที่ใด”

ซูลั่วอวิ๋นไม่ตอบ แต่กลับย้อนถาม “มีอะไรหรือเจ้าคะ เครื่องหอมนั่นมีอะไรผิดปกติ”

ซูหงเหมิงโกรธจนควันออกหู มีอะไรผิดปกติรึ ผิดปกติมากทีเดียว!

เดิมทีวันนี้เขาต้องปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายเป็นครั้งแรก ควรทำตัวให้กลมกลืนกับคนรอบข้างเพื่อเป็นการสานสัมพันธ์ไมตรีให้ดีก่อน ใครจะรู้ว่านั่งบนเก้าอี้ในที่ว่าการก้นยังไม่ทันร้อนก็ถูกคนของจวนราชบุตรเขยเรียกตัวไป

ที่แท้ตอนคุณหนูลู่ติดตามมารดาไปวัดตัวตัดอาภรณ์ให้องค์หญิงอวี๋หยาง องค์หญิงอวี๋หยางได้กลิ่นเครื่องหอมบนร่างนางโดยไม่ได้ตั้งใจ

องค์หญิงอวี๋หยางหลงใหลเครื่องหอมเป็นชีวิตจิตใจและชื่นชอบเก็บสะสมเครื่องหอมทุกชนิด แต่กลับไม่เคยได้กลิ่นหอมเย็นระรื่นชื่นใจที่เป็นเอกลักษณ์เช่นนี้ พอซักถามดูคุณหนูลู่ก็บอกว่าได้มาจากจวนของซูหงเหมิงผู้ดูแลห้องคลังเครื่องหอมสมุนไพร ร้านโส่วเว่ยที่โด่งดังของเมืองหลวงก็เป็นกิจการของตระกูลเขา

ความตั้งใจเดิมของคุณหนูลู่นั้นเป็นความปรารถนาดี เห็นว่าเป็นการส่งเสริมชื่อเสียงเกียรติยศให้แก่ร้านค้าสกุลซู

เมื่อองค์หญิงได้ฟังก็เชื่อว่านี่เป็นเครื่องหอมใหม่ของสกุลซู มิน่าเล่านางถึงไม่เคยได้กลิ่นมาก่อน

บรรดาเครื่องหอมของจวนราชบุตรเขยมีอยู่ไม่น้อยที่ซื้อมาจากร้านโส่วเว่ย ตามธรรมเนียมเครื่องหอมใหม่เช่นนี้ล้วนต้องส่งมาที่จวนราชบุตรเขยให้นางลองใช้ก่อน

ไม่คิดว่าครั้งนี้ร้านโส่วเว่ยจะไม่รู้จักกาลเทศะ ทำให้องค์หญิงขุ่นเคืองใจ จึงพร่ำบ่นกับผู้ดูแลข้างกายสองสามคำ

บรรดาผู้ดูแลที่มีหน้าที่จัดการเรื่องเล็กๆ น้อยๆ พรรค์นี้เห็นเจ้านายต่อว่าร้านโส่วเว่ยว่าไม่รู้ธรรมเนียม พวกเขาจึงส่งคนไปตำหนินายท่านใหญ่สกุลซูโดยไม่รอช้า ทั้งยังบอกให้อีกฝ่ายรีบส่งเครื่องหอมชุดหนึ่งมาชดเชย เผื่อว่าองค์หญิงนึกขึ้นได้ บ่าวไพร่เช่นพวกเขาจะได้ไม่ต้องเดือดร้อนวุ่นวายกันอีก!

นายท่านใหญ่สกุลซูถูกตำหนิก็งุนงงยิ่ง เพราะร้านโส่วเว่ยไม่ได้ออกเครื่องหอมใหม่มานานหลายปีแล้ว!