ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 15-16

ตี้อีชิวหยิบใบรายการแผ่นหนึ่งขึ้นมาแล้วยื่นไปตรงหน้าทั้งสามคนพลางพูดว่า “นี่เป็นรายการสินค้าที่เซี่ยหยวนซูมาซื้อไปจากกองต่างๆ ของกรมซือเทียนเมื่อไม่นานมานี้” ระหว่างที่ทั้งสามคนก้มหน้าดู เขาก็เอ่ยเสริมอีกประโยคว่า “ซื้อในนามบุคคล”

ทั้งสามคนมองดูอยู่นาน ก่อนจะพึมพำว่า “นี่สำนักเซียนอวี้หูกำลังจะเกิดเรื่องใหญ่แล้วหรือ”

จางซูจิ่วอดอุทานมิได้ “เจ้าคนโง่งมผู้นี้ซื้อข้าวของเหล่านี้ไป เขาจะแข็งข้อก่อกบฏหรือไร”

เหอซีจินไม่เอ่ยอะไร ยังคงจ้องรายการเหล่านั้น จู่ๆ เขาก็ชี้ของวิเศษดูดพลังวัตรชิ้นนั้นพลางเอ่ยขึ้น “นี่?”

ตี้อีชิวตอบ “เป็นของที่เซี่ยหยวนซูตั้งใจซื้อไปเช่นกัน”

เหอซีจินกระแทกไหสุราลงบนโต๊ะ “กะ…กะ…กะ…”

จางซูจิ่วพูดแทนเขาจนจบ “เขาจะแข็งข้อก่อกบฏแล้ว”

เหอซีจินพูดต่อ “ขะ…ขะ…เขาคิด…”

จางซูจิ่วเอ่ยเสริมต่อจนจบอีก “เขาคิดจะลงมือกับใคร”

ตี้อีชิวบอกคำตอบที่น่าตื่นตระหนกออกไป “จากการคาดการณ์เบื้องตน น่าจะเป็นเซี่ยหงเฉิน”

ทั้งสามคนตกตะลึง อู่จื่อโฉ่วถาม “นี่เป็น…เจตนาของเซี่ยหลิงปี้หรือ”

ตี้อีชิวส่ายหน้า “เซี่ยหลิงปี้ให้ความสำคัญกับเซี่ยหงเฉินมาโดยตลอด แต่กลับเฉยชากับบุตรชายแท้ๆ อย่างยิ่ง อีกทั้งเซี่ยหยวนซูผู้นี้พลังวัตรกล่าวได้ว่าเป็นโคลนเหลวที่ฉาบกำแพงไม่อยู่ เซี่ยหลิงปี้คงไม่เลอะเลือนถึงเพียงนี้”

ทั้งสี่คนขบคิดไปมา เหอซีจินก็พูดขึ้นในที่สุด “ปะ…ปะ…ปะ…ไป…”

อู่จื่อโฉ่วเอ่ยเสริมอย่างละเหี่ยใจ “ไปดูสักหน่อยก็รู้แล้วมิใช่หรือ”

ตี้อีชิวลุกขึ้นทันใด ประสานมือเอ่ยว่า “ข้าอยากขอเชิญผู้อาวุโสทั้งสามพักอยู่ที่นี่สักสองสามวันพอดี และไปหยั่งดูสถานการณ์ของสำนักเซียนอวี้หูกับข้า”

เหอซีจินตอบทันที “ยะ…ยะ…ยังเรียก…เรียก…”

ครั้งนี้จางซูจิ่วเป็นคนเอ่ยเสริมว่า “ยังเรียกผู้อาวุโสอะไรอีก วันหน้าย่อมเรียกขานกันว่าพี่น้องได้แล้ว!”

ตี้อีชิวตอบด้วยสีหน้าจริงจัง “น้องชายขอขอบคุณพี่ชายทั้งสาม”

ทั้งสามคนพลันรู้สึกปลาบปลื้มยินดี นัดแนะกันมุ่งหน้าไปยังสำนักเซียนอวี้หู

สำนักเซียนอวี้หู

เซี่ยหยวนซูเพิ่งตื่นจากห้วงมายา กระโปรงชั้นนอกของหวงหร่างยังวางอยู่บนพื้น เซี่ยหยวนซูออกแรงสะบัดศีรษะพลางพูดขึ้น

“อาหร่าง เจ้าช่างเย้ายวนเกินไปแล้ว ข้ารู้สึกเหมือนตกลงสู่หมู่เมฆจมลงสู่ห้วงฝันอย่างไรอย่างนั้น”

หวงหร่างถอนหายใจ สวมเสื้อผ้าให้เขา “มิรู้ว่ายังจะได้ครองคู่กับซูหลางอีกนานเพียงใด”

เซี่ยหยวนซูตบหลังมือนาง “วางใจเถิด ข้าจะไปหาท่านพ่อเดี๋ยวนี้”

หวงหร่างรีบห้าม “ไม่ได้!”

เซี่ยหยวนซูชะงักไป เห็นได้ชัดว่าไม่เข้าใจ “เพราะเหตุใดเล่า”

หวงหร่างได้แต่คล้อยตามสติปัญญาของเขาอย่างเต็มที่ อธิบายช้าๆ ว่า “ซูหลาง ยอดเขาอั้นเหลยเป็นสถานที่พำนักของปรมาจารย์มาเนิ่นนาน เขาคุ้นเคยกับที่นั่นอย่างยิ่ง ตอนนี้แม้ท่านจะมีพลังวัตรของหงเฉิน แต่เกรงว่ายังคงมิใช่คู่ต่อสู้ของเขา ข้าจะวางใจให้ท่านไปเสี่ยงอันตรายเช่นนี้ได้อย่างไร”