ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 63-64

“ข้าจะตามหานางให้พบ” เซี่ยหงเฉินเอ่ย

เนื่องจากฝึกบำเพ็ญตลอดร้อยปีในความฝัน พลังวัตรที่เขาสูญเสียไปในความฝันครั้งแรกจึงฟื้นฟูกลับมาแล้ว เพียงแต่เรื่องของเซี่ยหลิงปี้ในตอนนี้เกรงว่าจะทำให้ชื่อเสียงบารมีของสำนักเซียนอวี้หูได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงไปด้วย

“มิใช่หานางให้พบ! แต่ต้องจับตัวนาง จับตัวนางมา!” เซี่ยหลิงปี้ยกสองมือขึ้นกุมศีรษะราวกับถูกวัชระปราบมารด้ามหนึ่งแทงอยู่จริงๆ

ความจริงแล้วเซี่ยหงเฉินมีเรื่องอยากถามเขามากมาย

…หวงหร่างกับเขามีความแค้นใหญ่หลวงอะไรกันแน่ เพราะเหตุใดเมื่อเข้าสู่ห้วงฝันนางถึงเอาแต่ตามล้างแค้นเขาไม่เลิกรา

ใช่ ตามล้างแค้น

เรื่องมาถึงบัดนี้เซี่ยหงเฉินเข้าใจแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างในความฝันครั้งแรก หวงหร่างล้วนเป็นผู้บงการ

ส่วนความฝันครั้งที่สอง นางตามล้างแค้นอย่างตรงไปตรงมากว่าเดิม…นางเลือกที่จะศึกษาวิชา เอาชนะเซี่ยหลิงปี้ต่อหน้าทุกคน

เซี่ยหงเฉินย้อนนึกถึงเรื่องราวทั้งในความฝันและนอกความฝัน เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าตนเองไม่รู้จักนางโดยสิ้นเชิง

คำพูดของนางในความฝันเป็นความจริงหรือไม่

เขาต้องหาตัวหวงหร่างให้พบ อันที่จริงหลังเข้าสู่ความฝันสองครั้งเขาก็พบทิศทางในการเสาะหาแล้ว

เมืองหลวง

วังหลวงและราชสำนักกำลังวุ่นวายโกลาหล

ร้อยปีในความฝัน คนที่เดิมทีไม่สมควรตายก็ตายไปไม่รู้เท่าไร ส่วนคนที่เดิมทีควรตายไปแล้วกลับฟื้นคืนชีพ

โดยเฉพาะในวังหลวง เดิมทีพระโอรสพระธิดาที่ถูกใช้ในการทดสอบพิษงูหุ่ยเหลืออยู่เพียงสิบพระองค์เท่านั้น แต่บัดนี้กลับมีผู้รอดชีวิตมากถึงแปดสิบกว่าพระองค์!

คนที่เดิมทีตายไปแล้วเหล่านี้ แต่ละคนต่างมีความทรงจำในห้วงฝัน จึงไม่รู้สึกว่าผิดปกติแต่อย่างใด

ราชสำนักพบเจอเรื่องแปลกประหลาดเช่นนี้เป็นครั้งแรก ทันใดนั้นจดหมายขอความช่วยเหลือก็ถูกส่งมายังกรมซือเทียนดุจเกล็ดหิมะ

หลี่ลู่และเป้าอู่ต่างกลัดกลุ้มจนผมขาว

…แต่ตี้อีชิวยังไม่กลับมา

บ้านสกุลหวง ตำบลเซียนฉา

ขณะนั้นหวงซู่ก็กำลังเดือดดาลเช่นกัน

…ในความฝันเขาถูกหวงหร่างวางแผนเล่นงาน มิเพียงถูกทำลายพลังวัตร ทว่ายังต้องเป็นดินในที่นาให้หวงหร่างเพาะปลูกทั้งชีวิตโดยไม่ได้อะไร

การใช้ดินซีหร่างบำรุงดินจำเป็นต้องสิ้นเปลืองพลังวัตรของตนเอง

นางชั้นต่ำผู้นั้นไม่อยากให้เขาฝึกบำเพ็ญจนสำเร็จเป็นมนุษย์อีกตลอดกาล!

หวงซู่เดือดดาลในใจ รุดไปสำนักเซียนอวี้หูด้วยตนเอง โวยวายจะพบฮูหยินประมุขสำนัก

ทว่าสำนักเซียนอวี้หูเองก็กำลังโกลาหลวุ่นวาย หวงหร่างหายสาบสูญไปนานแล้ว ไฉนเลยจะมีใครสนใจเขา

หวงซู่จึงได้แต่เอะอะโวยวายอยู่หน้าประตูเขาเท่านั้น