ทดลองอ่าน ห้วงฝันบันดาลรัก บทที่ 67-68

คนในความทรงจำผ่ายผอมจนดูน่ากลัว นางสวมชุดกระโปรงผ้าสีเทาอ่อน ผมยาวเกล้ามวยสูง แม้จะได้ยินเสียงฝีเท้าข้างหลังนางก็ไม่ได้หันกลับไป เอาแต่จ้องน้ำแกงยาบนเตาอย่างจดจ่อ

ยาถูกต้มจนเดือด จากนั้นนางก็ยกหม้อยาลงมาอย่างระมัดระวังยิ่ง

“ท่านแม่…” หวงหร่างร้องเรียก

ทว่าคนที่อยู่หน้าเตามิได้หันกลับมา ดังนั้นหวงหร่างจึงยืนอยู่ข้างหลังนางเนิ่นนาน

ใบหน้ายังคงแสบร้อน หวงหร่างยื่นมือไปลูบที่ใต้จมูก ปาดเลือดออกมาได้เต็มฝ่ามือ ฝ่ามือของหวงเจิงเมื่อครู่ตบจนเลือดกำเดาของนางไหลไม่หยุด

หวงหร่างยื่นมือออกไป อยากจะสัมผัสสตรีตรงหน้า

ทว่าสุดท้ายก็ไม่ได้ทำเช่นนั้น

เลิกต้มยาได้แล้ว ของพวกนั้นไม่มีประโยชน์

นางอยากจะบอกอีกฝ่ายเช่นนี้

แต่คำพูดนี้ก็เหมือนยาพวกนั้น นอกจากความขมแล้วยังจะมีประโยชน์อันใด

นางหันหลังเดินออกจากเรือนหลังน้อย กาลเวลาที่ผันผ่านไปเหล่านั้นวกวนไปมาแล้วทับถมลงในหัวใจอีกครั้ง

ระหว่างนั้นจู่ๆ ก็มีเสียงคนพูดดังขึ้น หวงหร่างตั้งใจฟัง

“น้องสาวคนดี ขอเพียงเจ้ารับปากพี่ชายครั้งเดียว พี่ใหญ่สาบานว่าจะไม่ตีเจ้าอีก” เสียงของหวงเจิงลอยผ่านกำแพงเรือนมา

หวงหร่างชะงักเล็กน้อย นางปีนขึ้นไปบนกำแพงเรือนและลอบมอง เห็นเพียงหวงเจิงที่อยู่อีกฝั่งของกำแพงกำลังคว้ามือหวงจวินพลางพูดเสียงเบา

“ครั้งนี้พี่ใหญ่เสียพนันไปมาก หากท่านพ่อรู้เข้าจะต้องไม่ละเว้นข้าแน่ แต่พวกเขาบอกแล้วว่าขอแค่เจ้ายอมอยู่กับพวกเขาหนึ่งคืน แค่คืนเดียวเท่านั้น เรื่องนี้ก็จะจบไป” เขาเอ่ยคำพูดเหล่านี้ออกมาอย่างหน้าไม่อาย

ส่วนหวงจวินเอาแต่ส่ายหน้า เงียบงันไม่ปริปากพูด

หวงเจิงหมดความอดทน ยิ้มหยันพลางกล่าวอีกว่า “ถึงอย่างไรเจ้าก็อยู่กับท่านพ่อไปแล้ว แค่เศษบุปผาซากกิ่งหลิว ยังจะมาเล่นตัวอะไรอีก! หากเจ้ากล้าปฏิเสธ ข้าจะร้องป่าวเรื่องนี้ออกไป ดูว่าเจ้ายังจะเป็นคนอยู่ได้หรือไม่!”

เห็นหวงจวินยังคงไม่ยอมพยักหน้า หวงเจิงจึงโน้มน้าวอีกครั้ง

“น้องสาวคนดี ขอแค่เจ้ารับปากข้าครั้งนี้ ต่อไปข้ามิเพียงจะไม่ตีเจ้า ทว่ายังจะปกป้องเจ้าด้วย ทั้งยังปกป้องหวงหร่าง! ข้าจะดูแลพวกเจ้าเหมือนน้องสาวแท้ๆ ของตนเอง!”

หวงหร่างเกาะกำแพงเรือนฟังเขาพูดเงียบๆ

นางจากบ้านหลังนี้ไปนานเหลือเกิน นานจนไม่ค่อยคุ้นชินกับความสกปรกโสมมของที่นี่เสียแล้ว

(ติดตามต่อได้ในรูปแบบฉบับเต็มได้ในเดือนสิงหาคม 2568)