ทดลองอ่าน อาจารย์ข้าน่ารังแกที่สุด! บทที่ 5 – หน้า 5 – Jamsai
Connect with us

Jamsai

ทดลองอ่าน

ทดลองอ่าน อาจารย์ข้าน่ารังแกที่สุด! บทที่ 5

บุรุษหนุ่มนิ่งงันไปครู่หนึ่ง

ทว่าบุรุษผู้เป็นองครักษ์หลวงกลับหักล้างคำกล่าวของฉืออิ๋ง “นางโกหก! หากนางว่ายน้ำจะต้องกินน้ำเข้าไปแน่ เฟิ่งจวินรักนางมากเกิน ไม่อาจยอมให้นางฝึกว่ายแน่!”

บุรุษหนุ่มกล่าวอย่างโล่งอก “แล้วเจ้าจะรออะไรอีก”

องครักษ์หลวงหิ้วฉืออิ๋งเดินไปที่ข้างสระน้ำ

ฉืออิ๋งร้องไห้อย่างหนัก “เจ้าคิดดีๆ นะ เสด็จพ่อของข้าทรงเป็นคนฉลาด เคยคลี่คลายคดีแปลกๆ มามากมาย แผนร้ายที่คนอย่างเจ้าสร้างขึ้นให้เหมือนตกน้ำไม่อาจรอดพ้นสายตาที่ฉลาดเฉลียวของเฟิ่งจวินไปได้แน่ เมื่อทรงตรวจสอบได้ว่าเจ้าคิดร้ายต่อข้า โทษของเจ้าคือตัดหัวทั้งตระกูล เจ้าไม่รู้สึกเสียดายชีวิตของตนเองหรือ เจ้าไม่รู้สึกเสียดายชีวิตคนในครอบครัวเจ้าหรือ รีบหยุดการกระทำของเจ้าลงเสีย วางมีดสังหารนี้ลงแล้วกลับตัวกลับใจเถิด ฮือๆๆ”

องครักษ์หลวงผู้นั้นเดินมาถึงข้างสระน้ำแล้วก็เกิดลังเลใจขึ้นมาอีก ฉืออิ๋งกอดแขนของเขาไว้ น้ำตาอาบทั่วใบหน้า หากข้าถูกปองร้ายเช่นนี้ จะได้เกิดใหม่หรือไม่ ข้าอายุยังน้อย ยังเที่ยวเล่นไม่พอเลย กลับต้องมาตายเสียแล้ว! ตัวเอกในนิยายล้วนแต่เปล่งประกายของตัวเอก แล้วประกายตัวเอกของข้าไปอยู่ที่ใดแล้วเล่า หรือว่าข้ามิใช่ตัวเอกตั้งแต่แรก นี่ช่างเป็นการค้นพบที่น่าเศร้าใจยิ่งนัก

“หากยังชักช้าจนมีคนมาพบเห็นเข้า เจ้าไม่ตายก็ต้องตาย ตายอย่างไม่ต้องสงสัย” บุรุษหนุ่มกอดอกมองด้วยสายตาเหยียดหยาม

องครักษ์หลวงผู้นั้นกัดฟันแน่น ก่อนตัดใจคลายมือปล่อยให้ฉืออิ๋งตกลงไปในน้ำ

“ช่วยข้าด้วย!” ฉืออิ๋งร้องขอความช่วยเหลือได้เพียงสั้นๆ

สิ้นเสียงตู้มดังขึ้น ฉืออิ๋งก็ตกลงในสระน้ำ นางดิ้นรนเพียงไม่กี่ครั้งก็จมลงสู่เบื้องล่าง คลื่นระลอกใหญ่พลันขยายออกไปเป็นวงๆ

 

จู่ๆ ใจของไป๋สิงเจี่ยนก็สะท้านขึ้นมา เขาเดินเข้าไปในเขตตำหนักในยามค่ำคืนด้วยความไม่สบายใจยิ่ง

เขาได้รับข่าวลับมา องค์ชายทำเรื่องไม่ดีงามนักระหว่างทางที่กลับเมืองหลวง ซีจิงกับเมืองหลวงห่างกันเป็นพันหลี่ ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น แม้ว่าเขาจะไม่ใส่ใจเรื่องการกระทำของราชสำนัก ทว่าเรื่องนี้เกี่ยวพันถึงอาณาจักร เขาไม่อาจอยู่เฉยได้ ดังนั้นจึงเข้าวังมาแม้จะเป็นเวลาค่ำแล้ว ต้องการเข้าเฝ้าองค์ชาย

ด้วยชื่อเสียงของหัวหน้าสำนักหลันไถเป็นที่น่าหวาดหวั่น ไม่ว่าเขาเดินไปทางใด คนในวังจะหลีกหนีให้ทั้งสิ้น ดังนั้นเดินมาครู่ใหญ่แล้วจึงก็ไม่อาจหาคนไปแจ้งแก่องค์ชายได้เสียที เขามีโอกาสเข้าวังไม่มาก และสถานที่ที่เข้าเฝ้าบ่อยครั้งก็เป็นที่ตำหนักยงหวา สถานที่พักขององค์ชายองค์หญิงเขาแทบไม่เคยเหยียบย่างเข้ามา

เขาใช้ไม้เท้าค้ำเดินช้าๆ ยิ่งเดินก็ยิ่งเงียบวังเวง กระทั่งมาถึงส่วนหน้าของวังหลวง เข้ามาสู่เขตของอุทยานหลวงแล้ว เขาจึงเพิ่งรู้ว่าตนเองน่าจะมาผิดทาง

ก้าวอยู่บนทางเดิน มองเห็นเพียงแสงอ่อนๆ ปรากฏขึ้นท่ามกลางความมืด โดยที่มาของแสงนั้นอยู่ตรงสระน้ำเบื้องหน้า ฉับพลันความรู้สึกหนาวของต้นฤดูใบไม้ผลิก็แผ่มาอีก เขาหนาวสะท้าน รีบหมุนตัวเดินกลับ

ทว่าตอนที่จะก้าวออกมาจากทางเดิน เพื่อหลบเลี่ยงไอเย็นของสระน้ำในคืนอันหนาวเหน็บนี้ ฉับพลันได้ยินเสียงร้องไห้บางเบาดังขึ้นในยามวิกาล แม้เสียงนั้นจะสั้น แต่ก็คล้ายเป็นเสียงที่เคยผ่านหูมา ช่างคล้ายกับเสียงร้องไห้ที่หลันไถในครานั้นที่ทำให้ผู้คนถึงกับหวาดกลัว

ข้าต้องฟังผิดไปแน่

ไป๋สิงเจี่ยนก้าวเท้าไปตามเส้นทางเดิมเพื่อจะเดินกลับต่อไป แต่จู่ๆ เขาก็เกิดสังหรณ์ใจขึ้นมา จึงหันร่างกลับไป แล้วมองไปยังผืนน้ำในสระ ผิวน้ำที่เงียบสงบคล้ายมีเสียงร้องไห้แว่วมาจากน้ำ เขาหันไม้เท้ากลับ แล้วมุ่งหน้าไปทางสระน้ำ เสื้อของเขาปลิวพลิ้วต้านกับสายลมเย็น เขาก้าวเท้าเร็วขึ้น มองไปจนสุดสายตา ก็เห็นว่าที่ฝั่งตรงข้ามของสระน้ำมีคนสองคนยืนอยู่ ใต้เงาที่ทอดยาวไปในสระของสองคนนั้นเป็นจุดที่มาของวงคลื่น

สายตาของเขาหยุดนิ่งไม่ห่างจากข้างสระน้ำ มีตะกร้อไฟลูกหนึ่งตกอยู่

‘องค์ชายนำของเล่นจากซีจิงมาให้องค์หญิง เป็นตะกร้อไฟลูกหนึ่ง กับนิยายหนึ่งเล่ม’ เมื่อครู่ซูลิ่งสื่อเพิ่งเอ่ยรายงานต่อเขา

‘องค์หญิงต้องรักจนไม่ปล่อยมือแน่’ ไป๋สิงเจี่ยนเอ่ยวาจาเหน็บแนม เมื่อได้ยินเช่นนั้น

ของเล่นอันเป็นที่รัก ไม่ควรมาหล่นอยู่ข้างสระน้ำเช่นนี้กระมัง

Comments

comments

No tags for this post.
Continue Reading

More in ทดลองอ่าน

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 84.1-84.2

    By

    บทที่ 84.1 ชายาเป่ยเจิ้นอ๋องมองชุดรัดเอวแขนหลวมทำจากผ้าพลิ้วกรุยกรายลายปักซูซิ่ว บนร่างองค์หญิงอวี๋หยางอีกครา ดูคล้ายกับแบบที่ซูลั่วอวิ๋นสวม...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 83.1-83.2

    By

    บทที่ 83.1 หานเหยาได้ยินน้องชายพูดขึ้นมา นางก็เอ่ยอย่างลิงโลด “ดี! พี่สะใภ้ ท่านไม่ต้องกลับไปที่หมู่บ้านเฟิ่งเหว่ยแล้ว ที่นั่นวุ่นวายเหลือเก...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 82.1-82.2

    By

    บทที่ 82.1 ที่แท้จ้าวกุยเป่ยคิดว่าให้สัญญากับหานเหยาไว้ว่าจะมารับลูกอมก็จำเป็นต้องรักษาคำพูดหรือไร หานหลินเฟิงคร้านจะแยแสบุรุษหัวทึบผู้นี้ เ...

  • คืนลมพัดต้องเหมยงาม

    ทดลองอ่าน คืนลมพัดต้องเหมยงาม บทที่ 5-6

    By

    บทที่ 5 ราตรีวุ่น แววตาเสิ่นเฉียนมืดทะมึน กัดริมฝีปาก ปลายคางเกร็งแน่นเผยความแข็งกร้าวอยู่ในที “ที่แท้ถูกเด็ดปีกหมดสิ้นแล้วเนรเทศมาให้ข้านี่...

  • ทดลองอ่าน

    ทดลองอ่าน หอมเกศา บทที่ 81.1-81.2

    By

    บทที่ 81.1 ฉิวเจิ้นเพ่งตามองดูแล้วก็พบว่าไม่เพียงกำแพงของค่ายเสบียงมีการต่อเติมให้สูงขึ้น ยังขุดคูลึกรอบตัวกำแพงทั้งด้านนอกด้านในเพิ่มอีกสอง...

  • คืนลมพัดต้องเหมยงาม

    ทดลองอ่าน คืนลมพัดต้องเหมยงาม บทที่ 3-4

    By

    บทที่ 3 หงหลวนแต่งงาน ลมราตรีพัดกรู แสงจันทร์สาดส่อง ภายในหอตั้นเสวี่ยของจวนสกุลเซี่ยเวลานี้ เซี่ยจิ่นสองมือไพล่หลัง ฟังน้องชายตัวน้อยเซี่ยซ...

  • คืนลมพัดต้องเหมยงาม

    ทดลองอ่าน คืนลมพัดต้องเหมยงาม บทที่ 1-2

    By

    บทที่ 1 ลมตะวันตกพัดมา สุริยันจมลับประจิม แสงสายัณห์สาดส่องขอบฟ้า เสิ่นเฉียนเปลี่ยนม้าไปตัวหนึ่งแล้วในจุดพักม้า เช่นนี้จึงเร่งมาถึงนอกเมืองห...

บทความยอดนิยม

everY

ทดลองอ่าน เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 Chapter 2.1-2.2 #นิยายวาย

ทดลองอ่าน เรื่อง เขตห้ามรักฉบับเบต้า เล่ม 1 ผู้เขียน : MINTRAN แปลโดย : ทันบี ผลงานเรื่อง : 배타적 연애 금지구역 ถือเป็นลิขสิทธิ์...

community.jamsai.com