ทดลองอ่าน อาจารย์ข้าน่ารังแกที่สุด! บทที่ 7

  บทที่ 7

ภายใต้การดูแลเรื่องยาและด้วยความทุ่มเทเอาใจใส่ของหมอหลวง ฉืออิ๋งจึงฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว เมื่ออาการดีขึ้นแล้ว นางก็อ้อนวอนเรื่องโต้วเปาเอ๋อร์กับบิดาทันที แต่ไม่ว่านางอ้อนวอนอย่างไร เฟิ่งจวินก็ยังใจแข็งยิ่ง ไม่ยอมเว้นโทษให้โต้วเปาเอ๋อร์ง่ายๆ สำหรับตัวการสำคัญหมายเลขหนึ่งยังคงถูกขังไว้ในคุกหลวงโดยไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน เห็นแก่ที่เหยาจีเป็นถึงองค์หญิงของแคว้นเล็ก จึงไม่อาจสืบสวนเรื่องราวได้โดยตรง จำต้องส่งสาส์นของต้าอิ่นไปให้แคว้นเหยา สั่งให้ทางแคว้นเหยาต้องยอมรับโทษ

ฉืออิ๋งยังไปขอกับหยวนสี่ตี้ด้วย ทว่ามารดากลับให้เหตุผลว่ายกเรื่องนี้ให้เฟิ่งจวินจัดการแล้ว ฉืออิ๋งจึงไม่จำเป็นต้องถามอีก

ในเวลานั้นฉืออิ๋งพลันรู้สึกว่าตนเองที่เป็นถึงรัชทายาทกลับไม่มีอำนาจใดไปแทรกแซงเลย ที่ทำได้อย่างเดียวคือไปห้องเรียน แต่เมื่อไปถึงห้องเรียนกลับได้ข่าวว่าอาจารย์ลา ทั้งยังเป็นการลาป่วย เหล่าสหายก็ยินดีกันเป็นธรรมดา การบ้านไม่ต้องส่งชั่วคราว ทั้งไม่ต้องมีการบ้านใหม่นอกชั้นเรียน

จั่นคุนเผิงคิดชวนฉืออิ๋งหนีเรียนไปตลาดเพื่อดูชนไก่แข่งสุนัข ทว่ากลับถูกฉืออิ๋งปฏิเสธ จั่นคุนเผิงเสียใจมาก เลยหันไปชวนเมิ่งกวงหย่วน อีกฝ่ายกลับอ้างว่ามีธุระ ปฏิเสธข้อเสนอของเขาอย่างละมุนละม่อม ไม่ว่าจั่นคุนเผิงจะโอ้อวดถึงความยิ่งใหญ่ในการแข่งขันชนไก่ครั้งนี้อย่างไร เมิ่งกวงหย่วนก็ไม่คล้อยตามสักนิด ไม่ใช่อะไร เป็นเพราะยามที่อยู่ต่อหน้าฉืออิ๋ง เมิ่งกวงหย่วนไม่สามารถแสดงความร่ำรวยออกมาเหมือนกับจั่นคุนเผิงได้

ฉืออิ๋งมือเท้าคางมองไปยังบริเวณหน้าชั้นเรียน ฉับพลันนางก็เกิดความคิดขึ้นมาอย่างหนึ่ง

แม้ฉืออิ๋งจะไม่มีอำนาจที่แท้จริง ทว่าการหาข่าวคราวคนผู้หนึ่งยังมิใช่ปัญหา อย่างเช่นการหาบ้านของหัวหน้าสำนักหลันไถ

ผู้ดูแลสำนักศึกษาเจาเหวินชั่วคราวเมื่อถูกสายตากดดันจากฉืออิ๋งที่ดู ‘นอบน้อม’ และ ‘บริสุทธิ์’ ก็ยอมบอกที่อยู่ไป๋สิงเจี่ยนออกมา

“คุณชายเมิ่ง เจ้าช่วยไปที่หนึ่งเป็นเพื่อนข้าได้หรือไม่ หากยอมไป วันหลังข้าจะให้ลอกการบ้านทั้งหมด” ฉืออิ๋งไม่ค่อยรู้ทาง จำเป็นต้องมีสหายไปด้วย

เมิ่งกวงหย่วนใจเต้นระรัว เขาพยักหน้ารับอย่างไม่คิดชีวิต

ฉืออิ๋งส่งที่อยู่ของบ้านไป๋สิงเจี่ยนใส่มือเมิ่งกวงหย่วนเพื่อให้เขานำทาง

ได้รับคำสั่งที่ร้องขอมา เมิ่งกวงหย่วนย่อมไม่กล้าชักช้า รีบหาตำแหน่งที่ตั้งของตรอกฉางเซิง ก่อนจะพบว่าที่นั่นไม่ใช่แหล่งที่พักของขุนนางใหญ่อะไร

เหมือนจะเป็นตรอกที่พักของพวกชาวบ้าน เมิ่งกวงหย่วนไม่เคยไปบริเวณที่พักชาวบ้านมาก่อน จึงไม่กล้าบอกว่ารู้เส้นทางแน่ชัด กระนั้นก็ไม่ยอมเผยความไม่รู้ออกมาต่อหน้าฉืออิ๋ง

เขายืดอกขึ้น “องค์หญิง กระหม่อมรู้ทางไปดี!”

ฉืออิ๋งเชื่อเมิ่งกวงหย่วน