บทที่สาม
ชุยผิงเอ๋อร์พาหญิงรับใช้อาวุโสหนึ่งคนกับสาวใช้อีกสองคนมายืนสะโอดสะองอยู่ตรงหน้าฉยงเหนียง ใบหน้าของชุยผิงเอ๋อร์ฉาบด้วยอารมณ์อันละเอียดซับซ้อนยากบรรยายชนิดหนึ่ง หลังจากมองพิจารณาฉยงเหนียงที่ผมยุ่งและสวมชุดเนื้อหยาบอยู่พักใหญ่ ชุยผิงเอ๋อร์ถึงค่อยแย้มยิ้มเอ่ยช้าๆ “ท่านพ่อข้าปรารถนาให้ชีวิตข้านับจากนี้มีแต่ความราบรื่น จึงให้ข้าเปลี่ยนไปใช้อักษร ‘ชวน’ ที่มีความหมายว่า ‘สายน้ำ’ ตอนนี้ข้าเปลี่ยนนามเป็นหลิ่วผิงชวนแล้ว ข้าอ่อนกว่าพี่สาวครึ่งเดือน พี่สาวเรียกข้าว่า ‘น้องผิง’ ก็ได้”
นางพูดพลางเดินเข้าลานเรือนสกุลชุยไปเองอย่างชำนาญโดยไม่ต้องให้ฉยงเหนียงนำทาง
การหวนเยือนสถานที่เก่าช่างชวนให้รู้สึกสะท้อนใจมากมายนัก บุตรีภรรยาเอกสกุลหลิ่วที่เปลี่ยนนามใหม่เป็นหลิ่วผิงชวนแล้วเดินไปถึงห้องของฉยงเหนียงเป็นอันดับแรก…ห้องนี้ก็คือที่ซึ่งเมื่อก่อนนางเคยอาศัยมาสิบห้าปี ไม่ว่าจะเป็นรอยร้าวเดิมบนลายฉลุของหน้าต่าง หรือว่าส่วนปลายของด้ายที่เย็บบนมุ้ง ไม่มีสักอย่างเดียวที่มิให้ความรู้สึกอันคุ้นเคย
เมื่อก่อนทุกครั้งที่เห็นร่องรอยของความลำเค็ญเหล่านี้ นางมักคั่งแค้นเสมอที่ตนเกิดผิดมาอยู่ในครอบครัวยากไร้ จนเมื่อยามนี้ได้มาเห็นอีกครั้ง นางถึงสามารถอมยิ้มก้มมองลูกคนชั้นต่ำอันน่าสมเพชซึ่งมาอยู่ที่นี่แทนตนด้วยสายตาเวทนาสงสารได้
หลิ่วผิงชวนมองดูทุกสิ่งที่ตนคุ้นเคยในวันวานด้วยความเบิกบานจากส่วนลึกของจิตใจ ก่อนจะหมุนตัวมาเอ่ยเสียงนุ่มนวล “ข้าได้ยินป้าฟั่นที่มาส่งของเมื่อหลายวันก่อนรายงานว่าพี่สาวร่ำร้องจะกลับจวนสกุลหลิ่ว?”
ฉยงเหนียงไม่ได้พูดจา สำหรับสตรีที่ชาติก่อนทั้งขโมยสามีทั้งแย่งชิงบุตรชายหญิงของนางไปผู้นี้ นางแค่เห็นก็สะอิดสะเอียนและคร้านจะพูดอะไรด้วยจริงๆ
ทว่าหากคิดในทางกลับกัน ชาติก่อนนางเองก็ยึดครองบิดามารดาแท้ๆ รวมถึงโชควาสนาของหลิ่วผิงชวนไปเช่นกัน ถือได้ว่าเป็นกงเกวียนกำเกวียน ผลกรรมตามสนองนางแล้ว
ในเมื่อเวรกรรมทั้งหมดนี้ล้วนสืบเนื่องมาจากสองสกุลอุ้มลูกผิดตัว เช่นนั้นชาตินี้สลับคืนเร็วขึ้นหนึ่งปีก็ถือว่าตัดกรรมที่มีต่อกัน นับแต่นี้อีกฝ่ายก็เป็นบุตรีภรรยาเอกในตระกูลใหญ่ อยู่บนเส้นทางแห่งลาภยศสรรเสริญนั้นไป ส่วนนางก็จะเป็นบุตรสาวพ่อค้าเดินเท้าติดดินไปตามความจริง ต่างฝ่ายต่างไม่เกี่ยวพันกันอีกก็แล้วกัน
นางมิใช่เทพเซียนหรือพระอรหันต์อันใด ชาติก่อนนางจมบ่อน้ำตายอย่างไร้เหตุผล ย่อมไม่อาจไร้ความแค้นเคือง ทว่าเรื่องในชาติก่อนก็เป็นบัญชีที่ยุ่งเหยิงจริงๆ หากมิใช่สำนึกว่าเกิดใหม่นั้นไม่ง่าย นางอาจกดข่มความรู้สึกขยะแขยงในชั่วพริบตาแรกที่เห็นอีกฝ่ายไว้ไม่อยู่ จึงได้แต่หวังว่าชาตินี้จะไม่ต้องพัวพันกันอีกเป็นดีที่สุด
เพียงแต่…เมื่อนางเห็นเครื่องแต่งกายของหลิ่วผิงชวนคล้ายคลึงกับนางในชาติก่อนอย่างน่าประหลาด นางก็เข้าใจบางอย่างกระจ่างแจ้งทันที บางทีหลิ่วผิงชวนอาจเกิดใหม่อีกหนึ่งชาติภพเช่นกัน ทั้งมาเกิดใหม่ก่อนนางอีกด้วย ดังนั้นยามที่นางฟื้นตื่น ทุกสิ่งถึงได้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปจนสิ้น ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพราะหลิ่วผิงชวนจงใจไปพบหน้าเหยาซื่อเร็วขึ้นนั่นเอง
ในใจฉยงเหนียงตัดสินใจอย่างเฉียบขาดรวดเร็ว…นางจะปล่อยให้หลิ่วผิงชวนค้นพบเรื่องที่นางเองก็เกิดใหม่ไม่ได้เด็ดขาด
ตอนนี้หลิ่วผิงชวนคืนฐานะเป็นคุณหนูสกุลหลิ่วแล้ว เหตุที่มาคราวนี้ก็เพียงจะมาอวดตัวว่าเหนือกว่า หมายจะระบายความอัดอั้นที่เก็บกลั้นไว้ในชาติก่อนเท่านั้น
ทว่าหากถูกอีกฝ่ายมองออกว่านางเองก็มาเกิดใหม่ ด้วยอุปนิสัยของหลิ่วผิงชวนแล้วเกรงว่าจะไม่มัวเล่นแมวจับหนูอย่างเย็นใจสบายอารมณ์เช่นนี้อีก อาศัยฐานะของอีกฝ่ายในตอนนี้ย่อมจะเล่นงานนางถึงตายได้อย่างง่ายดาย…บางทีชาติก่อนหลิ่วผิงชวนก็คงเคยทำเช่นนี้มาแล้ว!