ทดลองอ่าน เกิดใหม่เพื่อคืนฐานะเดิม บทที่ 7

ฉู่เสียถอนสายตาคืนมา เพียงวางเม็ดหมากลงบนกระดานโดยไม่ตอบคำ ครู่หนึ่งให้หลังถึงค่อยกล่าวว่า “สั่งการลงไป อีกสักครู่ข้าจะกินขนมโก๋ถั่วเขียว”

ผู้เป็นนายเอ่ยปากแล้วมีเหตุผลใดที่จะไม่ทำตาม ดังนั้นฉยงเหนียงจึงถูกเรียกตัวไปเข้าครัวทั้งที่ยังไม่ทันได้เปิดห่อสัมภาระ

ห้องครัวของคฤหาสน์แบ่งออกเป็นครัวใหญ่กับครัวเล็ก ครัวใหญ่มีหน้าที่ปรุงอาหารวันละสามมื้อให้กับผู้ใหญ่ผู้น้อยและนางบำเรอในคฤหาสน์ ส่วนครัวเล็กมีไว้สำหรับหลางอ๋องผู้เดียว

คราวก่อนฉยงเหนียงเคยทำขนมที่ครัวเล็กแล้ว เครื่องไม้เครื่องมือและงานใต้เตาจึงนับว่าคุ้นเคย เพียงแต่นอกจากสาวใช้ที่เป็นลูกมือหนึ่งคนกับหญิงรับใช้อาวุโสที่ดูแลเตาไฟอีกหนึ่งคน ทั่วครัวเล็กกลับไม่เห็นใครอื่นอีก

เมื่อถามดูถึงได้รู้ว่าพ่อครัวเล็กคนเดิมล้มป่วย ลาพักชั่วคราว ดังนั้นอาหารสามมื้อของหลางอ๋องจึงต้องให้ฉยงเหนียงรับหน้าที่ไปทั้งหมด แม่ครัวที่จ้างมาเดือนละห้าเฉียนนี้นับว่าถูกใช้งานอย่างคุ้มค่าทีเดียว

ฉยงเหนียงสอบถามรายการอาหารวันนี้จากสาวใช้ที่เป็นลูกมือ สาวใช้นามเมี่ยวหลิงผู้นั้นก็ตอบอย่างไม่ไยดี “เรื่องเหล่านี้พ่อครัวล้วนเป็นผู้ตัดสินใจ ข้าเพียงรับหน้าที่หั่นล้าง มีหรือจะรู้จักจับคู่วัตถุดิบ”

แรกเริ่มที่ได้ยินว่าพ่อครัวล้มป่วย หัวใจทั้งดวงของเมี่ยวหลิงนึกว่าวันนี้นางจะได้เป็นผู้ปรุงอาหารเสียอีก นางเป็นลูกมือในครัวมาระยะหนึ่งแล้ว เชื่อว่าตนมีฝีมือไม่เลว เดิมทีตนควรจะได้เผยโฉมเบื้องหน้าเจ้านาย ไหนเลยจะคิดว่ามีแม่นางที่งามหยาดเยิ้มเพียงนี้โผล่มา ในใจเมี่ยวหลิงแสนจะไม่ยอมรับนับถือ ย่อมไม่มีสีหน้าที่ดีให้อีกฝ่าย

หลายวันก่อนสตรีนามฉยงเหนียงผู้นี้ก็เคยมาทำขนมที่ครัวเล็ก ตอนนั้นได้พูดคุยสัพเพเหระกับอีกฝ่ายสองสามประโยค รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงบุตรสาวสกุลชุยที่ตั้งแผงขนมในตัวตำบล ในใจจึงอดไม่ได้ที่จะดูแคลนอีกฝ่ายหลายส่วน

เมี่ยวหลิงเป็นบ่าวที่เติบโตมาในจวน บิดานางเป็นผู้บังคับรถม้าประจำจวนหลางอ๋อง เคยบังคับรถม้าให้ท่านอ๋องผู้เฒ่าร่วมสิบปี

ท่านอ๋องไม่ชอบให้สาวใช้ปรนนิบัติ ข้างกายจึงมีเพียงบ่าวชายสองคน หากคิดหมายจะใกล้ชิดผู้เป็นนายยิ่งขึ้นก็ต้องหาทางให้ได้งานที่สามารถโผล่หน้าไปได้บ่อยครั้ง งานในครัวเล็กนี้ทั้งสบาย ทั้งอาหารการกินดี ไม่ว่าท่านอ๋องไปที่ใดล้วนต้องพาคนครัวส่วนตัวไปด้วย ค่าแรงรายเดือนก็ก้อนโต หากมิใช่อาศัยหน้าตาของบิดา นางก็ช่วงชิงงานที่ดีเช่นนี้มาไม่ได้หรอก

ทว่าโอกาสเผยโฉมซึ่งหาได้ยากนี้กลับถูกแย่งไปเสียดื้อๆ เมี่ยวหลิงขุ่นเคืองใจจึงอยากจะให้ฉยงเหนียงได้อับอาย