ทดลองอ่าน เก็บหัวใจไว้เพื่อรัก บทที่ 4

“อะไรกันครับ ถ่ายรูปแค่นี้เรียกตั้งสองร้อย”

เจ้าบ้านสาวหัวเราะแห้งๆ รู้สึกอับอายในการกระทำของคนร่วมชาติอยู่ไม่น้อย “เขาก็เรียกแพงๆ ไปก่อนอย่างนั้นละค่ะ เผื่อฟลุกมีนักท่องเที่ยวเงินหนาและโง่พอจะจ่ายจริงๆ แต่ยังไงก็ตาม การถ่ายรูปที่นี่ถือเป็นธุรกิจอย่างหนึ่งนะคะ ไม่ใช่ว่าคุณจะถือกล้องไปจ่อถ่ายรูปใครเลยก็ได้ ต้องขออนุญาตเสียก่อน ถ้าเขาบอกว่าไม่ก็คือไม่ บางคนก็มีการต่อรองขอเงินเป็นการตอบแทน”

“จริงๆ แล้วควรจะให้เท่าไหร่ล่ะครับ”

“ก็สอง ห้า สิบ ยี่สิบ ตามแต่จะตกลงกันละค่ะ แต่ส่วนมากฉันจะแนะนำที่ห้าหรือสิบดีร์ฮามก็พอแล้ว”

ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่นั้นก็เห็นหมองูหลอกเอาเงินจากฝ่ายสาวได้ยี่สิบดีร์ฮาม และอีกคนหนึ่งก็มาประกบหนุ่มญี่ปุ่นได้ไปอีกยี่สิบดีร์ฮาม ก่อนที่นักท่องเที่ยวคู่นั้นจะเดินหายลับไปท่ามกลางฝูงชน

“อย่างคู่นั้นจ่ายแพงเป็นบทเรียนเลยละค่ะ”

ฮะจิน่าวิจารณ์ก่อนจะดึงชารีฟให้เดินไปทางอื่น

นอกจากหมองูที่มีทั้งชาวโมร็อกกันเองและนักท่องเที่ยวมุงดูกันอย่างแน่นหนาแล้ว ในเจอมา เอฟ น่า ก็ยังมีนักเล่านิทานที่ดูคงแก่เรียนบอกเล่าเรื่องราวโดยมีภาพสีสวยสดเป็นการประกอบคำบรรยาย ชายหนุ่มกับลิงจ๋อที่คอยจับนักท่องเที่ยวให้ถ่ายรูปกับลิงเพื่อเงิน ชายวัยปลายในชุดคลุมสีแดงสดครอบด้วยหมวกที่มีพู่หลากสี ห้อยเต็มไปด้วยระฆังและฉิ่งฉาบ นัยว่าเป็นชุดของชาวเผ่าเบอร์เบอร์ในงานเฉลิมฉลองเดินไปเดินมาเพื่อถ่ายรูปกับนักท่องเที่ยวเช่นเดียวกัน

ทั้งสองเดินวนไปวนมาเรื่อยๆ หยุดดูสิ่งที่น่าสนใจเป็นครั้งคราว ก่อนจะเดินมาถึงด้านเหนือของจัตุรัส ซึ่งเป็นทางเข้าซูก (Souks) หรือตลาดนัด

“คุณอยากจะทำอะไรคะ เดินอยู่ในนี้หรือว่าจะเข้าไปในซูก”

“คุณจะแนะนำว่ายังไงล่ะครับ”

ฮะจิน่ามองคนร่วมทางในชุดสูทที่ถูกตัดเย็บมาอย่างดีกับรองเท้าหนังขัดมันระยับแล้วก็หรี่ตาอย่างเจ้าเล่ห์ พยายามกลั้นยิ้มอย่างสุดความสามารถหากมุมปากก็ยังกระตุกนิดๆ อยู่ดี

“ซูกใหญ่มากค่ะ มีของขายเยอะแยะ ตอนนี้ก็สี่โมงกว่าเข้าไปแล้ว ยังไงคุณก็ดูไม่ทั่วแน่ๆ ไว้มาดูวันหลังสิคะ ถึงจะซับซ้อนเหมือนกับเขาวงกต แต่คุณก็มาเดินคนเดียวได้เพราะถนนหลักส่วนใหญ่ก็มาออกที่เจอมา เอฟ น่า นี่ละค่ะ เพราะฉะนั้นวันนี้ฉันจะพาคุณไปที่เด็ดๆ ซึ่งถ้าไม่มีไกด์ก็อาจจะไปไม่ถึงเอาได้ง่ายๆ”

“อะไรล่ะครับ” ชารีฟถามเสียงเรียบ

“ความลับค่ะ” ตอบพร้อมกับขยิบตา

แม้จะรู้ลึกๆ ว่าไกด์สาวมีทีท่าไม่น่าไว้วางใจเท่าไหร่นัก หากคิดดูแล้วเธอจะทำอะไรเขาได้ อย่างมากก็เอาไปทิ้งปล่อยให้หลงทาง เขาแค่ต้องหาทางกลับเองก็เท่านั้น จึงตอบกลับไปว่า “ตกลงครับ”

“งั้นก็ไปกันเลยค่ะ” ฮะจิน่ายิ้มให้หวานเจี๊ยบและเดินนำไปก่อนอย่างร่าเริง

ติดตามตอนต่อไปวันพรุ่งนี้ เวลา 12.00 น.