ทดลองอ่าน เก็บหัวใจไว้เพื่อรัก บทที่ 6

บทที่ 6

ฮะจิน่าพาชารีฟออกจากแทนเนอรีส์โดยไม่ได้ย้อนกลับไปทางซูกอีก แต่ผ่านทางบาบเดบบราห์ (Bab Debbrah) ซึ่งเป็นประตูเมืองขนาดเล็กสำหรับเข้าออกเมดิน่าจากทางตะวันออกเฉียงเหนือ ไม่ไกลจากแทนเนอรีส์มากนักแทน แล้วก็เรียกเพทที่ แท็กซี่ กลับโรงแรม

นั่งกันอย่างเงียบๆ อยู่ทางตอนหลังของแท็กซี่ได้พักหนึ่งฮะจิน่าก็นึกขึ้นมาได้ หันไปทางลูกทัวร์จำเป็นของเธอวันนี้ “นี่คุณ ลืมอะไรไปรึเปล่า”

ชายหนุ่มที่กำลังมองอะไรข้างทางอยู่เพลินหันมาทำหน้างง “อะไรครับ”

“คุณยังไม่ได้บรีฟเรื่องที่ประชุมกันเมื่อเช้าให้ฉันฟังเลย นี่ก็หกโมงแล้ว กว่าจะกลับถึงโรงแรมก็ไม่มีเวลาพอดี”

เห็นเขานั่งนิ่งเฉยเหมือนกับกำลังคิดอะไรอยู่เธอก็รู้สึกหวั่นๆ เหมือนกัน ไม่ใช่ว่าเขาจะแกล้งไม่ยอมบอกรายละเอียดเรื่องการประชุมให้เธอฟังเป็นการแก้แค้นหรอกนะ เสียงที่เตือนเลยเริ่มจะขุ่นตามอารมณ์

“นี่คุณ ฟังฉันอยู่รึเปล่าน่ะ”

คิ้วของคนถูกถามเลิกขึ้นเล็กน้อย “นี่คุณฮะจิน่าครับ เวลาจะขอให้ใครทำอะไรให้น่ะ คนทั่วไปเขาจะพูดกันเพราะๆ นะ”

“ก็ฉันไม่ใช่คนทั่วไปนี่” คนปากไวย้อนทันควัน

“หรือครับ…แต่ผมคุ้นชินกับการพูดคุยกับคนทั่วไปเท่านั้น” พูดจบแล้วก็หันหน้ากลับไปมองตึกรามบ้านช่องข้างทางเหมือนเดิม เหมือนจะไม่สนใจอะไรอีก แล้วก็ต้องหันขวับมาอีกครั้งเมื่อรู้สึกถึงเนื้อบนหลังมือถูกคีบขึ้นแล้วบีบแรงๆ ด้วยปลายนิ้วจากคนนั่งข้าง เจ็บจนต้องอุทานออกมาเบาๆ

“คุณนี่…ดูเหมือนจะไม่ได้ทำงานโรงแรมนะ น่าจะไปเป็นพัศดีมากกว่า”

“เฮอะ” คนหยิกทำเสียงอยู่ในลำคอแต่ไม่ยอมปล่อยนิ้ว “คุณนี่เห็นเงียบๆ ขรึมๆ แต่ปากพอๆ กับพี่เรียอาร์ทเลยเชียว ตกลงจะบรีฟให้ฉันฟังได้หรือยังล่ะคะ”

“ผมไม่ชอบถูกข่มขู่ ต่อให้คุณหยิกผมจนเนื้อหลุดก็เถอะ” คนถูกหยิกตอบหน้าตาย หากดวงตาสีน้ำตาลอมเขียวมีแววขบขันอย่างที่คนอื่นไม่ได้เห็นกันได้ง่ายๆ นัก “แต่ถ้าคุณขอร้องผมดีๆ ผมก็จะรีบบรีฟให้คุณฟังทันทีเลย”

เห็นดวงหน้าใสมุ่ยลงไปอีกครั้งกับริมฝีปากหยักสวยที่เม้มสนิทอย่างไม่พอใจแล้วชารีฟก็อยากจะหัวเราะออกมานัก หากกลั้นเอาไว้ ดังนั้นสิ่งที่ฮะจิน่าเห็นจึงเป็นดวงหน้าเรียบเฉยเย็นชาเหมือนกับรอคอยคำตอบอย่างอดทน

“ว่ายังไงล่ะครับ เอ…ตอนนี้ก็หกโมงสิบนาที ใกล้จะถึงโรงแรมแล้วด้วย” คนถือไพ่เหนือกว่าเอ่ยเตือนขึ้นลอยๆ