ทดลองอ่าน เก็บหัวใจไว้เพื่อรัก บทที่ 2

เมื่อนั่งลงกันเรียบร้อยแล้วคุณประฮิมก็ถามขึ้นตามประสาผู้ใหญ่ใจดี “หนูไมล์เป็นยังไงบ้าง เห็นการีมโทรมาบอกลุงว่าเขามาเองไม่ได้เพราะภรรยาอาจจะคลอดก่อนกำหนด”

“ผมก็ไม่ทราบรายละเอียดเหมือนกันครับ ได้ยินว่าไมล์ปวดท้อง การีมเลยพาไปหาหมอเท่านั้นเอง เท่าที่ทราบผลการตรวจก็บอกว่าเด็กสมบูรณ์ดี”

“งั้นก็คงจะไม่มีปัญหาอะไรหรอก” คนถามสรุปเองแล้วหัวเราะออกมานิดหนึ่ง “อับดุลบ่นอุบว่าอิจฉาไอชา เขาเองก็อยากมีหลานเหมือนกัน เมื่อไหร่เราจะแต่งงานแต่งการสักทีล่ะชารีฟ”

ผิวแก้มที่ค่อนข้างขาวของชารีฟมีสีเรื่อๆ ขึ้นมานิดหนึ่ง ตอบอย่างเคยชินกับคำถามทำนองนี้เป็นอย่างดี…ก็จะไม่ชินได้อย่างไร พ่อกับแม่ของเขาก็ถามอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน “ผมไม่รีบร้อน ยังสนุกกับงานอยู่ครับ และสงสัยว่าคู่บุญคู่กรรมของผมคงจะยังไม่แผ้วผ่านทางมา”

คุณประฮิมยิ้มออกมาอย่างพอใจ มีแววหมายมาดฉายขึ้นในดวงตาเพียบแวบเดียวก่อนจะพูดต่อ “ของลุงที่หมดห่วงก็มีแต่อาเดย์ที่แต่งงานไปเมื่อปีที่แล้ว…”

เรียอาร์ทที่นั่งนิ่งฟังบทสนทนาอยู่นั้นแอบหัวเราะอยู่ในใจ…คู่บุญชารีฟอาจจะยังไม่เจอก็จริง แต่คู่กรรมน่ะไม่แน่น่าจะเจอไปแล้ว เพิ่งจะเจอไปอีกรอบเมื่อคืนนี้มั้ง และอาจจะต้องเจอไปอีกหลายวัน…แล้วก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อบิดาเริ่มเอ่ยพาดพิง

“…ยังมีห่วงก็แต่เจ้าสองหน่อเล็กเนี่ยแหละ ฮะจิน่าก็ไม่เห็นจะสนใจผู้ชายที่ไหน ส่วนเรียอาร์ทก็ลอยไปลอยมาหาสาวทุกวันไม่ซ้ำหน้า”

“อ้าว…พ่อ ไหงมาลงที่ผมได้ล่ะ” คนที่ยัง ‘ลอยไปลอยมา’ โวย

“เห็นล้อน้องอยู่ทุกวัน แต่พอเจอใครแทงใจดำล่ะก็โวยทุกที เมื่อไหร่จะโตเป็นผู้ใหญ่สักทีล่ะเนี่ยเรียอาร์ท” อาเดย์ขัดขึ้นพร้อมกับส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ

“แหม…ก็ผมยังไม่เจอสาวที่แสนดี ทั้งสวย ทั้งหวาน ทั้งเรียบร้อย เป็นกุลสตรีเหมือนพี่สะใภ้ผมนี่ เลยยังไม่ต้องเป็นผู้ใหญ่มากก็ได้ เดี๋ยวจิน่าจะน้อยใจที่ไม่มีใครในบ้านเป็นเด็กเหมือนเธอ” ชายหนุ่มผู้น้องตอบกลับอย่างไม่เป็นเดือดเป็นร้อน

ชารีฟเพียงแต่มองภาพตรงหน้าด้วยสายตาอบอุ่น…ครอบครัวของเขา แม้จะอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาแต่ก็ไม่เคยมานั่งคุยเล่นเรื่องส่วนตัวของกันและกันอย่างนี้ ด้วยความที่เป็นลูกชายคนเดียวจึงไม่เคยมีพี่น้องสนิทสนมเช่นนี้ จะมีก็แต่การีมลูกผู้น้องนั่นแหละที่ใกล้เคียงกับคำว่าน้องชายมากที่สุด แม้ว่าในวัยเด็กจะสนิทสนมกันมากพอสมควร แต่เพราะการีมชอบเอาแต่เล่นซน ส่วนเขาเป็นเด็กเรียบร้อยจึงไม่ค่อยได้ร่วมกิจกรรมด้วยกันบ่อยมากนัก มาใกล้ชิดกันมากขึ้นก็เมื่อต่างฝ่ายต่างโตเข้าวัยรุ่นกันแล้ว…ชายหนุ่มจึงนั่งมองการโต้แย้งเล็กๆ น้อยๆ ระหว่างพี่น้องเสียเพลิน

“พอ…พอได้เลยทั้งสองคน ไม่เกรงใจชารีฟบ้าง” คุณประฮิมเป็นคนห้ามทัพ ลืมไปเสียแล้วว่าใครเป็นคนเริ่มพูดเรื่องนี้ขึ้นก่อน “ลุงต้องขอโทษด้วย เชิญมาคุยเรื่องงานก็มาเป็นแบบนี้”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ” ชารีฟยิ้มออกมาบางๆ

“เอาๆ อาเดย์ เรียอาร์ท มานั่งแล้วก็คุยเรื่องงานกันเสียที” บอกกับลูกชายแล้วก็หันไปพยักหน้าให้อาลิที่ยืนอยู่ไปหยิบเอกสารในตู้ออกมา

ชารีฟจึงเปิดเอกสารที่เตรียมมา เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วทั้งหมดก็เริ่มต้นปรึกษากันเรื่องงานที่เกี่ยวกับการเข้าหุ้นเปิดโรงแรมกึ่งรีสอร์ตขึ้นอีกหลายสาขาระหว่างสองบริษัทกันอย่างจริงจัง

ติดตามตอนต่อไปวันพรุ่งนี้ เวลา 12.00 น.