ทดลองอ่าน เจ้าชายฉบับมือสอง บทที่ 3

“งั้นจะให้ไปไหนดีล่ะ ผมคิดไม่ออกเลย” ปฐวีตัดสินใจหันไปขอความคิดเห็นจากน้ำหนึ่ง

“ไป…” น้ำหนึ่งหยุดคิดนิดเดียวก็โพล่งออกมาทันทีว่า “ไปบ้านคุณย่า พี่วียังจำทางได้ไหม”

จริงสิ นี่เขาลืมที่พึ่งอย่างคุณย่าบุษยาไปได้อย่างไร

“ได้สิ ผมเพิ่งไปเยี่ยมคุณย่าเมื่อไม่ถึงเดือนที่ผ่านมานี่เอง”

พอตัดสินใจได้ดังนั้น ปฐวีก็รีบพารถมุ่งหน้าไปเชียงใหม่ทันที ทั้งสองต่างนั่งเงียบกันในรถไปกว่าครึ่งชั่วโมงก่อนจะได้ยินเสียงของชายหนุ่มดังขึ้นอีกครั้งว่า “เอาล่ะสิ น้ำมันจะหมด…”

“อะไรนะ! น้ำมันจะหมด ทำไมพี่ไม่รู้จักเติมไว้ให้เยอะๆ หน่อยล่ะ”

“ก็ใครมันจะไปรู้ว่าจะต้องขับรถไปถึงเชียงใหม่ล่ะครับ” ปฐวีโต้กลับไปทันทีตามประสาคนปากไว แต่ครั้นหันไปเห็นสีหน้าซีดเซียวของหญิงสาวจึงยกมือขึ้นโบกไปมาแล้วเอ่ยเสียงอ่อนลงว่า “ช่างเถอะ เดี๋ยวหาปั๊มเติมก็หมดปัญหา ดีนะที่ผมเอากระเป๋าตังค์ติดมาด้วย”

“ไม่ต้องห่วง ถึงบ้านคุณย่าเมื่อไหร่หนึ่งจะจ่ายค่าน้ำมันคืนให้ทุกบาทแน่นอน”

“เงินเติมน้ำมันแค่นี้ผมไม่ห่วงหรอก ที่น่าห่วงก็คือใครมันมาเล่นปาหี่อยู่หน้าบ้านผมต่างหาก แล้วมันเรื่องอะไรถึงต้องมาหนีหัวซุกหัวซุนกันอย่างนี้ด้วย”

พอกลับมาตั้งสติได้ คำถามมากมายก็พรั่งพรูขึ้นมาในใจจนปฐวีแทบจะเลือกไม่ถูกว่าจะถามคำถามไหนก่อนดี

น้ำหนึ่งฟังแล้วก็เอาแต่เม้มริมฝีปากแน่นไม่ยอมเปิดปากพูดออกมาสักคำ ทำให้ปฐวียิ่งหงุดหงิดใจ แต่ครั้นจะไปคาดคั้นเอาคำตอบจากหญิงสาวก็เห็นใจว่าเพิ่งจะขวัญเสียมา

หญิงสาวนั่งคอแข็งจนกระทั่งปฐวีเลี้ยวรถแวะปั๊มน้ำมัน เขาตั้งใจเลือกปั๊มใหญ่เข้าไว้ เพราะจะได้หาซื้อของกินแล้วก็ของใช้อีกนิดหน่อย หรือเผื่อว่าน้ำหนึ่งจะอยากเข้าห้องน้ำด้วย

“จะลงไหมคุณหนึ่ง เผื่ออยากเข้าห้องน้ำ”

น้ำหนึ่งชะเง้อชะแง้ดูนอกรถอย่างประเมิน ด้วยไม่อยากลงไปพบคนพลุกพล่านข้างนอก

“ก็ได้ ว่าแต่รถพี่มีแว่นตาดำไหม”

ตอนแรกปฐวีก็งงว่าหญิงสาวอยากจะได้แว่นตาดำไปทำไม แต่พอนึกอะไรได้ก็ต้องร้องอ๋อขึ้นมาในทันใด

น้ำหนึ่งคงจะอยากได้เอาไปพรางตัวนี่เอง

“ไม่มีหรอก ผมไม่มีแว่นทุกชนิดเลย”

ดูเหมือนตอนนี้ความสวยของน้ำหนึ่งเริ่มจะเป็นปัญหาขึ้นมาเสียแล้ว เพราะผู้หญิงสวยๆ หุ่นดีไปไหนคนก็ชอบมอง แล้วไหนจะส่วนสูงพอๆ กับนางงามนั่นอีก

“เอาหมวกผมไปใส่แทนดีไหม มันน่าจะช่วยได้เยอะกว่าแว่นตาดำนะผมว่า”

“หมวก…หมวกอะไร”

“มันไม่ใช่ของแบรนด์เนมราคาแพงอะไรหรอก คุณหนึ่งทนใส่ไปก่อนได้ไหมล่ะ”

ปฐวีเอื้อมมือมาเปิดเก๊ะหน้ารถแล้วหยิบหมวกแก๊ปสีดำให้

น้ำหนึ่งมองอยู่ครู่หนึ่งก็เอื้อมมือไปรับมา แต่ก่อนสวมก็ไม่ลืมดมดูก่อนเหมือนตอนที่เขายื่นผ้าห่มให้ “โอเค ไม่มีกลิ่นอะไร”

“เวลาใครให้ของคุณหนึ่งต้องดมก่อนทุกครั้งเลยเหรอ แปลกพิลึก”

“เฉพาะกับพี่วีคนเดียวเท่านั้นแหละ ก็พี่มันซกมกนี่นา”

“อืม…ท่าทางพวกหนุ่มๆ ลูกคนรวยที่มารุมจีบคุณหนึ่งอยู่นี่คงอาบน้ำหอมมากันหมดทุกคนเลยสิ แล้วก็คงไม่เอาของถูกๆ อย่างนี้มาให้คุณหนึ่งใช้ด้วย”

“มันก็ต้องแน่นอนอยู่แล้ว”

น้ำหนึ่งดึงที่บังแดดหน้ารถลงมาเพื่อจะดูกระจก ระหว่างนั้นก็พยายามจับผมรวบไว้เพื่อที่จะใส่หมวก แต่ดูเหมือนจัดอย่างไรก็ไม่ถูกใจเสียที

“จะใส่หมวกเสร็จไหมครับวันนี้ นี่ผมปวดเยี่ยวจนจะราดอยู่แล้ว หรือคุณหนึ่งจะอยู่เฝ้ารถ ผมจะได้ลงไปก่อน”

เนื่องจากไม่เคยมีสุภาพบุรุษคนใดมาพูดจากับเธอแบบนี้มาก่อน น้ำหนึ่งจึงชะงักมือแล้วหันไปมองอย่างไม่อยากจะเชื่อหู

“พี่วีนี่! พูดกับผู้หญิงอย่างนี้ได้ยังไง ห่ามเกินไปละ”

“อ้าว แล้วจะให้ผมบอกว่าไงล่ะ ก็คนมันปวดฉี่นี่ แค่นี้ก็ต้องว่าห่ามด้วยเหรอ เว่อร์ไปละ”

ปฐวีเห็นว่าขืนมัวแต่โอ้เอ้กันอยู่ ฟ้าคงมืดก่อนไปถึงเชียงใหม่แน่ จึงเอื้อมมือไปดึงหมวกมาจากมือของหญิงสาว รวบผมดัดเป็นลอนเงางามที่ตกลงมาปรกหน้าออกแล้วสวมหมวกลงไปให้เสร็จสรรพ

“ทำอะไรเนี่ย”

“เอ้า ก็ใส่หมวกให้ไง เสร็จแล้ว ลงได้แล้ว”

คราวนี้ปฐวีไม่รอเอาคำตอบอีก เขาก้าวลงรถไปก่อนเพื่อเป็นการบังคับหญิงสาวให้รีบตามไปกลายๆ

“เสร็จแล้วก็โทรหาผมแล้วกัน เผื่อผมไปซื้อของ ยังไม่กลับมาที่รถ”

“หนึ่งไม่มีมือถือแล้ว”

“หา…อะไรนะ”

“ไม่มีไง ไม่มีอะไรติดตัวมาเลยตอนนี้”

“โอเคๆ งั้นมารอผมที่รถ จำรถผมได้ใช่ไหม ถ้าไม่ได้ก็จำทะเบียนไปเลยแล้วกัน”

“รู้แล้วน่ะ ทำอย่างกับหนึ่งเป็นเด็กสามขวบไปได้”

ถึงจะมีหมวกแล้วแต่น้ำหนึ่งก็ยังคงพยายามเดินแอบอยู่ข้างหลังปฐวีไปจนถึงหน้าห้องน้ำ โชคดีว่าเขาเป็นผู้ชายตัวสูงแล้วยังไหล่กว้างจึงบังตัวเธอได้แทบมิด

ทำไมกันนะ…ทั้งที่ไม่ได้เจอหน้าเขามาเป็นปีๆ แล้ว แต่ความรู้สึกคุ้นเคยเมื่อได้มองแผ่นหลังของเขาถึงแทบไม่จืดจางไป ทั้งยังเรียกความอุ่นใจเหมือนในวันวานให้หวนคืนมาได้อีกต่างหาก

มันเป็นความอบอุ่นเหมือนกับตอนที่เขาโผล่หน้ามาเรียกเธอเมื่อเช้านี้ไม่มีผิด และก็ไม่เคยมีผู้ชายคนไหนทำให้เธอรู้สึกอย่างนี้ได้เลย ไม่…แม้แต่จะใกล้เคียง

“คุณหนึ่ง…”

เสียงเรียกจากปฐวีที่กำลังเอี้ยวตัวมามองทำให้น้ำหนึ่งรู้สึกตัว หญิงสาวกัดริมฝีปากตัวเองเล็กน้อยกับสิ่งที่แวบผ่านเข้ามาในใจเมื่อครู่ ก่อนจะบอกกับอีกฝ่ายที่ยังทำหน้างงๆ ว่า

“เสร็จแล้วก็รอหนึ่งอยู่นี่แหละ หนึ่งลืมแล้วว่ารถพี่วีคันไหน!”

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 15 ก.ย. 65  เวลา 12.00 น.