ทดลองอ่าน เจ้าบ่าวขบวนสุดท้าย บทนำ-บทที่ 1

เราคบหากันอย่างราบรื่นมาหกปีจนตัดสินใจแต่งงานกัน เธอถูกใจความสุภาพเรียบร้อยและซื่อสัตย์ของเขา ทว่าความจริงที่อัสนีซุกซ่อนไว้ค่อยๆ เผยออกมาตั้งแต่ช่วงวางแผนแต่งงานแต่เธอทำเป็นมองข้าม กระทั่งทุกอย่างมาปะทุในวันงาน หลังจากวันนั้นความเลวทรามต่ำช้าของอัสนีก็ลอยเข้าหูมาไม่หยุด

‘ก่อนหน้านี้ทินกับฝนไม่กล้าบอกพี่กั้งว่าพี่อั๋นเจ้าชู้คั่วไปทั่วเพราะกลัวพี่กั้งไม่เชื่อ’ สุรทิน พนักงานรุ่นน้องในแผนกฟร้อนต์เอ่ยโดยมีลัคนา พนักงานแผนกเดียวกันพยักหน้าคล้อยตาม

‘ฝนเห็นพี่กั้งตัดสินใจแต่งงานแล้วก็เลยไม่กล้าพูดเหมือนกันค่ะ’

‘แต่พี่กลับโล่งใจที่ปิ๋มบุกมาที่งานด้วยซ้ำ ไม่งั้นพี่คงหูหนวกตาบอดอยู่อย่างนั้น’

ใช่แล้ว เธอรู้สึกโล่งอกที่ไม่ตกหลุมพรางแฟนเก่า บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าความรู้สึกที่มีต่อเขายังเรียกว่า ‘ความรัก’ รึเปล่า เพราะความวูบวาบหวั่นไหวไม่หลงเหลืออยู่เลยแม้แต่น้อย

เราพูดคุยกันเรื่องงานและหน้าที่ความรับผิดชอบมากกว่าเรื่องส่วนตัว พออัสนีขอแต่งงานเธอก็รับปากเพราะเห็นว่าตนอายุสามสิบสามแล้ว เป็นช่วงอายุที่ควรเป็นฝั่งเป็นฝาเสียที…แค่นั้นเอง!

หลังจากงานแต่งงานล่มเธอก็กลับมาทำงานตามปกติ แสร้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่อัสนีกลับไม่คิดเช่นนั้น

‘ฟังพี่ก่อนนะกั้ง พี่อธิบายเรื่องทั้งหมดได้นะ’

เขาแก้ตัวรอบที่เท่าไรเธอก็คร้านจะนับ รู้สึกแต่ว่ารำคาญและเสียเวลา

‘พอเถอะพี่อั๋น กั้งไม่อยากฟังอีกแล้ว’

‘พี่รักกั้งนะ เรารักกันมาตั้งหกปี กั้งจะไม่ให้โอกาสพี่แก้ตัวเลยเหรอ’

เสียงในใจกรีดร้องคร่ำครวญว่า…ไม่!

‘คนรักกันไม่ทรยศกันแบบนี้หรอกค่ะพี่อั๋น’

‘แล้วกั้งจะลาออกรึเปล่า’

กังสดาลเลิกคิ้วมองอีกฝ่ายอย่างงุนงง

‘ทำไมกั้งต้องลาออก กั้งไม่ใช่คนผิดเสียหน่อย’

อัสนียืนหน้าเสีย กังสดาลลองไล่เรียงความคิดไม่นานก็เริ่มเดาทางออก

ตำแหน่งผู้จัดการแผนกบริการส่วนหน้าหรือฟร้อนต์ออฟฟิศเมเนเจอร์เป็นตำแหน่งสูงสุดของแผนกนี้ รองลงมาคือดิวตี้เมเนเจอร์ บางโรงแรมที่มีขนาดเล็กดิวตี้เมเนเจอร์กับฟร้อนต์ออฟฟิศเมเนเจอร์อาจเป็นคนเดียวกัน แต่ยมุนาเป็นโรงแรมขนาดใหญ่ จึงมีตำแหน่งดิวตี้เมเนเจอร์รับผิดชอบลูกค้าตามแต่ละช่วงเวลาและคอยช่วยงานผู้จัดการแผนกบริการส่วนหน้าอีกที ดังนั้นหากเธอลาออกไปก็เท่ากับว่าตัดคู่แข่งไปได้อีกหนึ่งคน

‘พี่อั๋นกลัวว่ากั้งจะแย่งตำแหน่งที่พี่อั๋นอยากได้เหรอคะ’

‘มะ…ไม่ใช่อย่างนั้นนะกั้ง พี่แค่…’

ท่าทางอึกอักและแววตาหลุกหลิกตอกย้ำว่าเธอเดาถูก มิน่าล่ะอัสนีถึงกำชับให้เธอลาออกมาอยู่บ้านเลี้ยงลูกหลังจากเราแต่งงานกันแล้วแทนที่จะช่วยกันทำงานหาเงินเข้าบ้าน เบื้องหลังเป็นอย่างนี้นี่เอง

‘รู้ไหมคะยิ่งพี่อั๋นอยากได้ตำแหน่งของพี่ยุพินเท่าไร กั้งก็ยิ่งอยากชิงตำแหน่งนี้มาให้ได้’

อัสนีหน้าเหวอ ไม่คิดว่าอดีตแฟนสาวที่ ‘ยังไงก็ได้’ จะลุกขึ้นมาแผลงฤทธิ์ใส่เขา

เพราะความรักทำให้กังสดาลเก็บงำเขี้ยวเล็บของตนและเปิดโอกาสให้แฟนหนุ่มได้แสดงผลงาน เธอเติบโตมากับความคิดที่ว่าผู้หญิงควรเป็นช้างเท้าหลังเหมือนที่หม่าม้าเป็นหลังบ้านสนับสนุนครอบครัวมาตลอด

การถูกหักหลังเปลี่ยนความคิดของเธอโดยสิ้นเชิง ต่อแต่นี้ไปเธอจะแต่งกับงาน เข็ดแล้วความรักที่ลงเอยด้วยน้ำตา พอกันทีความรักจอมปลอม…พอกันที!

โปรดติดตามตอนต่อไป