ทดลองอ่าน เจ้าบ่าวขบวนสุดท้าย บทที่ 3

“ผมถามหน่อยสิครับเมื่อก่อนพ่อกับแม่ใครจีบใครก่อนครับ”

“ก็ต้องเป็นพ่อน่ะสิ สมัยสาวๆ แม่เราน่ะคนจีบเยอะแยะ พ่อต้องบินข้ามน้ำข้ามทะเลไปหาเขาทุกอาทิตย์กว่าจะยอมใจอ่อนแต่งงานด้วย พ่อนี่ใจหายใจคว่ำอยู่หลายที ชื่อสุมาลีพ่อก็ตั้งให้หลังจากลียอมแต่งงานด้วย แม่เรารักพ่อไม่เท่าครึ่งที่พ่อรักเขาหรอก”

“ถ้ารักกันแบบนี้ ทำไมถึงเลิกกันล่ะครับพ่อ”

พ่อนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วถอนหายใจกลับมา

“เป็นความผิดของพ่อเอง”

ฉายรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหองระแหงของพ่อแม่ตอนเขาอายุสิบสาม มือที่สามคนนั้นเป็นเลขานุการส่วนตัวของพ่อ เป็นลูกสาวของหนึ่งในผู้บริหารแห่งวีโฮลดิ้งกรุ๊ปและเป็นม่ายสาวเนื้อหอม ความใกล้ชิดของหนุ่มสาวและความทะเยอทะยานของผู้บริหารคนนั้นผลักดันให้อมาวสีกล้าทุ่มสุดตัวเพื่อแย่งชิงสามีคนอื่น

แม่เริ่มระแคะระคายและจับผิดพ่อทุกครั้งที่กลับบ้าน ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ย่ำแย่ลงทุกวัน แม้แต่คุณปู่ก็พูดไม่ออก ได้แต่ปลอบโยนหลานชายด้วยความสงสารและปล่อยให้พ่อกับแม่ตัดสินใจกันเอง

“แล้วทำไมฉายไม่ไปช่วยแม่เราหิ้วของล่ะ” ผู้เป็นพ่อตัดบทเมื่อเห็นฉายเงียบไป “เห็นแม่เราแข็งแรงแบบนั้น แต่เขาป่วยบ่อยนะ ส่งบิลมาเบิกค่าหมอหลายทีแล้ว บอกให้กลับมาอยู่เมืองไทยก็ไม่เอา พ่อรู้ว่าลีเหม็นหน้าพ่อแค่ไหน พ่อก็ไม่ได้จะกวนเขาให้กลับมาอยู่บ้านด้วยกัน ลีเขาชอบบ้านแบบไหนก็ไปเลือกเอา แต่นี่กลับปฏิเสธท่าเดียว รั้นไม่เข้าเรื่อง”

พ่อบ่นยืดยาวถึงแม่อีกครู่หนึ่งก็ย้ำให้เขาโทรตามแม่ แต่ฉายกลับแสร้งปฏิเสธ

“ผมไม่กล้าโทรหรอกครับ กลัวไปเป็นก้างขวางคอแม่กับแฟนใหม่ รายนี้หล่อยังกับเดินลงมาจากแคตวอล์กเลยนะครับ ขนาดผมยังหล่อสู้ไม่ได้”

“หึ! แก่ตัวก็เหี่ยวเหมือนกันหมดนั่นแหละ เงินที่พ่อส่งให้ทุกเดือนคงไม่พ้นเอาไปเลี้ยงเด็กพวกนี้ล่ะสิ”

พ่อแค่นเสียงหยัน แต่ฉายกลับกลั้นหัวเราะแทบไม่อยู่

“ที่จริงพ่อไม่ต้องโอนเงินให้แม่ก็ได้ครับ ผมจัดการเอง พ่อจะได้ไม่ลำบากใจ”

“ไม่ต้อง…มันหน้าที่พ่อ”

ฉายเลิกคิ้วพลางหวนนึกถึงคำพูดของแม่เมื่อนานมาแล้วตอนเขาบอกว่าจะโอนเงินให้แทนพ่อ

‘ให้พ่อเราโอนน่ะดีแล้ว เหลือเงินเยอะนักก็ส่งมาให้แม่ใช้’ ฉายมองแม่ด้วยสีหน้ากังวล ‘ไม่ต้องห่วงหรอกฉาย แม่รู้ว่าจะรับมือพ่อเรายังไง แค่บอกว่าป่วยหน่อยก็กุลีกุจอส่งเงินมาเพิ่มแล้ว’

ตอนนั้นฉายยังไม่เข้าใจนัก มาคิดได้ทีหลังว่าบางทีการที่พ่อยืนกรานจะโอนเงินให้แม่ด้วยตนเองทุกเดือนนั่นอาจเป็นข้ออ้างเดียวที่พ่อไว้ใช้ติดต่อแม่

“ไว้แม่มาถึงเมื่อไรผมจะให้แม่โทรกลับนะครับ”

“บอกลีว่าโทรมาได้ตลอด พ่อไม่เคยไม่รับสายแม่เราสักครั้ง”

หัวคิ้วเรียวย่นเข้าหากัน เหตุใดพ่อพูดเช่นนั้น ฉายจำได้ว่าเมื่อก่อนแม่มักร้องไห้คร่ำครวญว่าพ่อชอบตัดสายแม่ทิ้ง หรือว่าคนตัดสายจะเป็นนังงูพิษอมาวสี?

“ไว้ผมจะโทรไปเช็กกับพ่อก่อนแล้วกันครับ เผื่ออมาวสีอยู่ จะได้ไม่รบกวนเวลาของพ่อ”

“คิดมากไม่เข้าเรื่อง วสีอยู่ในโอวาท เขาไม่กล้าพูดอะไรหรอก ยังไงลีก็มาก่อนเขา”

ฉายแสยะยิ้มเหี้ยมหลังจากวางสาย

เมื่อก่อนพ่อคงไม่รู้ว่าลับหลังพ่อนังงูพิษโทรมายั่วประสาทแม่ ส่งรูปและข้าวของของพ่อมาป่วนจนแม่สติแตก วีนใส่พ่อบ่อยๆ นำมาสู่การหย่าร้างในที่สุด ตอนนั้นเขายังเด็ก ยังปกป้องแม่ไม่ได้

แต่…ไม่ใช่ตอนนี้!

‘พวกมัน’ ทำร้ายหัวใจแม่ พังครอบครัวเขาจนราบเป็นหน้ากลอง แล้วเหตุใดฉายจะเอาคืนบ้างไม่ได้

เขี้ยวลับที่เขาตะไบจนแหลมคมตลอดหลายปีมานี้จะกรุยทางให้แม่หวนกลับคืนมาเป็นคุณนายลีแห่งวีโฮลดิ้งกรุ๊ปอย่างสง่างามแน่นอน

โปรดติดตามตอนต่อไป