ทดลองอ่าน เจ้าบ่าวขบวนสุดท้าย บทที่ 4

บทที่ 4

แกว่งเท้าหาเสี้ยน

“รู้จักเหรอครับคุณฉาย”

“ใคร”

“ก็ผู้หญิงผมยาวหน้าสวยคนนั้น ผมเห็นคุณฉายมองผู้หญิงคนนั้นหลายทีแล้ว”

วิทยาชี้มือไปยังหญิงสาวซึ่งถูกวัยรุ่นชายเกาหลีราวสามสี่คนห้อมล้อมและคะยั้นคะยอให้ดื่มไม่หยุด

“ใครจะไปอยากรู้จักล่ะ”

วิทยาเลิกคิ้วแปลกใจ ผู้หญิงคนนั้นมีใบหน้าสวยซึ้ง รูปร่างบอบบางแต่มีส่วนเว้าส่วนโค้ง แม้ไม่เซ็กซี่เหมือนคู่ควงที่ผ่านมาของเจ้านาย แต่ก็จัดว่าเป็นผู้หญิงสวยน่ามองคนหนึ่งเลยทีเดียว แล้วมีหรือคาสโนว่าฉายจะมองไม่เห็น

“ไม่เหมือนคนเกาหลีเลย ลุคนี้น่าจะคนไทย แต่ดูท่าคืนนี้คงไม่รอดพวกหนุ่มๆ นั่น”

ฉายปรายตามองชายหนุ่มวัยกลัดมันพวกนั้นด้วยความหงุดหงิดใจพลางสะบัดเสียงขุ่น

“ไปเถอะ!”

เขาเดินขึ้นบันไดไปยังห้องวีไอพีซึ่งตั้งอยู่บนชั้นสองของผับหรูย่านคังนัม บริเวณชั้นสองของผับนี้ถูกออกแบบเป็นห้องส่วนตัวสำหรับลูกค้ากระเป๋าหนักที่ต้องการความเป็นส่วนตัว ภายในห้องสี่เหลี่ยมตกแต่งด้วยโทนสีดำเหลือบทอง มีโซฟารูปตัวยูตั้งอยู่ริมผนัง

ไม่นานสาวๆ ตัวท็อปของร้านก็ก้าวเข้ามาปรนนิบัติเจ้านาย วิทยาจึงออกมาสูบบุหรี่ที่ระเบียงแต่ไม่ถึงสิบนาทีเจ้านายก็ตามออกมาสมทบ

“ทำไมออกมาเร็วจังล่ะครับ”

“ไม่มีอารมณ์!”

วิทยาเลิกคิ้วสูง ไม่เคยได้ยินคาสโนว่าหน้าหวานเอ่ยประโยคนี้มาก่อน หญิงสาวแต่ละคนที่คัดเลือกมาบริการเจ้านายล้วนสวยเซ็กซี่ไม่แพ้นางแบบชุดชั้นในวิคตอเรีย’ส ซีเคร็ท แล้วอาการอัดควันเข้าปอดไม่หยุดแบบนี้คืออะไร

“ให้ทางร้านส่งสาวอื่นมาให้เลือกไหมครับ”

“ไม่ต้องหรอก แกเข้าไปแทนแล้วกัน”

เลือดในกายของวิทยาเดือดพล่าน ขนาดกลัวภรรยาจนหัวหดแต่ชายหนุ่มก็ยังใจสั่นอยากลองของใหม่อยู่ดี

“ไหนๆ ก็จ่ายเงินไปแล้ว ไปสิ ฉันยกให้ ถือเสียว่าเป็นโบนัสพิเศษ”

“แล้วท่านรองจะไปไหนครับ”

“ฉันว่าจะยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงนี้แหละ มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย”

“แล้วคุณลิซล่ะครับ เห็นว่าเธอจะแวะมาหาท่านรองที่ผับด้วย”