ทดลองอ่าน เจ้าสาวสโลว์ไลฟ์ บทที่ 4

“ฉันแก่กว่าเธอก็จริง แต่ก็ไม่ถึงสิบปี ตอนนี้ฉันโสด ไม่มีกิ๊ก ไม่ได้คุยกับผู้หญิงคนไหนเลย จะไม่มีใครตราหน้าเธอว่าเธอเป็นเมียน้อย แย่งฉันมาจากผู้หญิงคนอื่น”

สายตาหวาดระแวงของอิศยาทำให้ปาลต้องชักแม่น้ำเพิ่ม

“เธอคงรู้ว่าชีวิตหมอของฉันมันยุ่งมาก ฉันเข้าเวรผลัดกับหมออีกสองคน เรื่องไม่ค่อยได้นอนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ฉันคงไม่มีเวลามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตเธอนักหรอก”

“หมายถึงแต่งงานแล้วเราจะอยู่กันคนละบ้านเหรอคะ”

“ไม่ใช่ เราต้องอยู่บ้านเดียวกันไม่งั้นคนจะสงสัย เพียงแต่…ฉันจะไม่ฝืนใจเธอ”

“หมอปาลจะไม่แตะต้องเอ๋ยแม้แต่ปลายก้อย ถ้าเอ๋ยไม่ยินยอมใช่ไหมคะ”

“อืม”

“แล้วถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นระหว่างเราล่ะคะ แบบว่าถ้าเราเผลอมีเซ็กซ์กันล่ะ เอ๋ยยี่สิบแล้ว ไม่ได้เด็กจนไม่รู้เรื่องพวกนี้หรอกนะคะ ถึงยังไงหมอปาลก็เป็นผู้ชาย”

คำถามแสนตรงไปตรงมาทำให้พวงแก้มของหมอขี้อายร้อนเห่อ

“ฉันก็จะรับผิดชอบเธอในฐานะภรรยา เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันหากเธอต้องการเช่นนั้น”

คำตอบนั้นทำให้อิศยารู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง การใกล้ชิดผู้ชายหน้าขรึม ตัวหอม ทำให้เธอใจสั่นเป็นบางครั้ง แต่เธอกับหมอปาล…จะไปกันรอดจริงๆ เหรอ

เขาเป็นหมอฝีมือดี ใครๆ ในโคกเสือเผ่นก็ยกย่องเทิดทูน แต่เธอเรียนจบแค่มัธยมปลาย ในสายตาชาวบ้านเธอคือเด็กใจแตก ขี้เกียจตัวเป็นขน ใช้ชีวิตไร้แก่นสารไปวันๆ เขาคิดดีแล้วเหรอถึงอยากแต่งงานกับเธอ

“ฉันสัญญาว่าจะคุ้มครองเธอแทนลุงถมยา ป้าของเธอจะแตะต้องเธอไม่ได้อีกเพราะเธอเป็นภรรยาของฉันแล้ว หลังจากฉันใช้ทุนจบ ฉันจะหย่าให้ หรือถ้าเธออยากจะตามฉันเข้ากรุงเทพฯ ไปเรียนหนังสือต่อ ฉันจะช่วยเป็นธุระจัดแจงให้”

“แล้วถ้าหมอปาลใช้ทุนเสร็จ เอ๋ยเกิดไม่อยากหย่าขึ้นมาล่ะคะ”

หัวคิ้วของปาลย่นเข้าหากัน ประกายความหวังจุดวาบขึ้นราวกับดอกไม้ไฟสีสวยบนท้องฟ้าสีดำ

“ถ้าเธอไม่อยากหย่า เราก็ใช้ชีวิตคู่กันต่อไป”

“ง่ายๆ แค่นี้เหรอคะ”

“อืม ง่ายๆ แค่นี้แหละ”

“ถามตรงๆ นะคะ หมอปาลยอมแต่งงาน ยอมใช้หนี้ให้เอ๋ย แต่หมอปาลกลับได้ชื่อว่าแต่งงานแล้ว พอหย่ากันก็ได้ชื่อว่าเป็นพ่อม่าย หมอปาลทำแบบนี้แล้วจะได้อะไรคะ หมอปาลมีแต่ขาดทุนนะคะ”

ความรู้สึกมันตีค่าเป็นกำไรขาดทุนได้เสียที่ไหนกัน แต่ปาลก็ไม่ได้พูดออกไปให้หญิงสาวรู้ถึงความในใจ เพราะกลัวเธอหวาดระแวงจนไม่ยอมใกล้ชิดเขาอีก