ทดลองอ่าน เชฟคนนี้มีรักมาเสิร์ฟ! บทนำ-บทที่ 1

บทที่ 1 ทัวร์ชิมร้านบะหมี่โหย่วเจียน

1

โทรศัพท์มือถือดัง ‘ติ๊ง’ ขึ้นมา เจียงเหมยอิ่งยื่นแขนออกมาจากผ้าห่ม คลำหาโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนตู้ข้างหัวเตียง เธอหยิบมันมาแล้วลืมตาดูขณะสะลึมสะลือ แต่แล้วก็พลันตื่นเต็มตา

‘คุณหานต้งที่เคารพ ฉันเอาทรัพย์สินที่มีอยู่เป็นกองมาทำเป็นแป้ง เอากิจการที่ประสบความสำเร็จ ความสุข และความยินดีมาเป็นเนยและน้ำตาล เอาใจบริการที่ซื่อสัตย์ของเรามาอบเป็นเค้กวันเกิดที่แสนหวาน สุขสันต์วันเกิดนะคะ! จากธนาคารแห่งประเทศจีน’

ความหงุดหงิดพลุ่งพล่านขึ้นมาในใจ เจียงเหมยอิ่งกลอกตา ปิดเสียงโทรศัพท์แล้วโยนไปที่ข้างหมอน อย่างที่คาด วันนี้มีข้อความอวยพรวันเกิดจากธนาคารต่างๆ และจากบริษัทหลักทรัพย์อีกประมาณเจ็ดแปดข้อความ

หานต้ง!

ชื่อเชยๆ นี่เป็นเหมือนวิญญาณที่ตามติดเจียงเหมยอิ่งมาตลอดสามปี คอยเตือนเธออยู่ตลอดเวลาว่าบนโลกนี้มีคนคนนี้อยู่

ช่วงเวลานอนอันแสนสุขถูกทำลายลง ทำให้เจียงเหมยอิ่งนอนไม่หลับ เธอลุกขึ้นมาพร้อมกับหัวที่ยุ่งเป็นรังนก พ่นลมหายใจออกมาอย่างแรงเฮือกหนึ่ง แล้วก็ลากสลิปเปอร์เข้าห้องน้ำไป

เจียงเหมยอิ่งในกระจกมีรอยคล้ำใต้ตาทั้งสองข้างเข้มชัด บ่งบอกว่าเหตุการณ์เมื่อคืนทำให้เธอหัวเสียจนหลับไม่ลง ใบหน้าของเธอเล็ก ใหญ่ไม่ถึงฝ่ามือ คางแหลม ตาโต เจียงเหมยอิ่งเป็นคนหน้าตาดี ทว่าในตอนนี้ผมตรงสีน้ำตาลสั้นเท่าติ่งหูนั่นดูยุ่งเหยิง

เจียงเหมยอิ่งในวันนี้หุ่นผอมบางมาก

เธอขยิบตาและยิ้มกว้างให้กับตัวเองในกระจก ดวงตาทั้งคู่พลันโค้งเป็นจันทร์เสี้ยวสองดวง เจียงเหมยอิ่งตบแก้มตัวเอง ค่อยๆ พรูลมหายใจ กระตุ้นตัวเองให้ตื่น แล้วล้างหน้าแปรงฟัน

เจียงเหมยอิ่งผูกผมเป็นเปียเล็กๆ เปลี่ยนเป็นชุดออกกำลังกาย เธอมักจะออกไปวิ่งช่วงเช้าตรู่ประมาณครึ่งชั่วโมงในสวนสาธารณะเล็กๆ

รุ่งเช้าของเดือนมีนาคมอากาศบริสุทธิ์สดชื่นที่สุด ในอากาศยังมีไอเย็นเจืออยู่ ทว่าฤดูใบไม้ผลิมาเยือนแล้ว พืชพรรณในสวนสาธารณะค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีเขียวชอุ่ม เจียงเหมยอิ่งมองแล้วรู้สึกสบายตาสบายใจ

เธอเปิดเพลงของ ONE OK ROCK วงดนตรีร็อกแอนด์โรลสัญชาติญี่ปุ่น นี่เป็นซิงเกิลที่เจียงเหมยอิ่งเจอมาเมื่อไม่นานนี้ และมันเหมาะกับการวิ่งที่สุด

“We’ll fight fight till there’s nothing left to say…ติ๊ง…”

เพลงดำเนินไปจนถึงท่อนพีค เลือดร้อนของเจียงเหมยอิ่งกำลังพลุ่งพล่าน ทว่าดนตรีที่กำลังเล่นในหูฟังกลับถูกเสียงแจ้งเตือนข้อความดังขัดจังหวะ

การวิ่งของเจียงเหมยอิ่งถูกทำให้เสียจังหวะ ลมหายใจสะดุด เธอหยุดฝีเท้าลง ผ่อนลมหายใจยาว ก่อนจะเปิดโทรศัพท์ดู

‘คุณหานต้งที่เคารพ วันนี้เป็นวันเกิดของคุณ เนื่องในโอกาสอันดีนี้ ธนาคารการเกษตรแห่งประเทศจีนขออวยพรให้ชีวิตคุณประสบแต่ความสุข สุขสันต์วันเกิดนะคะ’

แค่เห็นข้อความเจียงเหมยอิ่งก็โมโห ทีวันเกิดของเธอล่ะ ธนาคารไม่เห็นจะส่งข้อความมา! แต่กลับมีข้อความอวยพรวันเกิดของคนที่ชื่อหานต้งส่งมาที่มือถือของเธอเต็มไปหมด!

คงเป็นเพราะว่าเธอใช้เบอร์เก่าของคนอื่นที่ไม่ใช้แล้วสินะ!

หลังจากสอบเข้ามหาวิทยาลัย ครอบครัวของเจียงเหมยอิ่งก็ย้ายมาที่ปักกิ่ง และเธอก็เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยสื่อสารมวลชนปักกิ่ง

เจียงเหมยอิ่งจำได้ว่าวันนั้นเป็นเช้าก่อนวันสอบปลายภาคปีสาม เธอมือลื่น ทำโทรศัพท์มือถือตกลงไปในท่อน้ำโดยไม่ทันระวัง นอกจากเจียงเหมยอิ่งจะสอบตกวิชานั้นแล้ว เธอยังเสียไปทั้งไอโฟนและซิมโทรศัพท์อีกด้วย นั่นเป็นวันที่แย่สุดๆ ไปเลย

สุดท้ายเธอก็ไปห้างเพื่อเลือกซื้อโทรศัพท์อย่างพิถีพิถัน แถมยังจ่ายเงินซื้อเบอร์สวยๆ ที่ตรงกับวันเกิดไอดอลของตัวเอง ช่างมีความสุขเหลือเกิน

ผลคือวันที่สองหลังเปลี่ยนซิมมือถือ เธอก็รู้สึกเสียใจซะแล้ว เจียงเหมยอิ่งต้องรับสายที่เอาแต่โทรมา รบกวน แต่เพราะจ่ายค่าโทรล่วงหน้าไปแล้วห้าร้อยหยวน ทำให้ไม่สามารถทำการโอนย้ายได้ เธอจึงเปลี่ยนเบอร์ไม่ได้ชั่วคราว! ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการที่ตัวเองยอมจ่ายเงินเพื่อซื้อเบอร์สวยๆ แถมยังเป็นเบอร์ซึ่งตรงกับวันเกิดไอดอลของตัวเองที่หายากด้วย

เธอคิดว่าตัวเองถูกหลอกแล้วล่ะ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ แถมยังตัดใจเปลี่ยนไม่ลงด้วย ทำได้แค่พยายามกดปฏิเสธสายที่น่ารำคาญเหล่านั้น แล้วแบล็กลิสต์พวกเขาซะ

หลังจากนั้นเธอก็ใช้เบอร์นี้มาเป็นเวลาสามปีแล้ว

ปัจจุบันเจียงเหมยอิ่งย้ายกลับมาทำงานที่เมืองฝูเฉิง และเพราะเธอใช้โทรศัพท์เครื่องนี้จนชินแล้วก็เลยขี้เกียจจะเปลี่ยน

“…” เจียงเหมยอิ่งอ่านข้อความจบก็เก็บโทรศัพท์อย่างเงียบๆ แล้วเตะก้อนหินที่อยู่ข้างเท้า

เธอไม่วิ่งแล้ว! หงุดหงิด!

กลับถึงอพาร์ตเมนต์ของตัวเองแล้วเจียงเหมยอิ่งก็อาบน้ำ หยิบสลัดผักที่เหลือจากเมื่อคืนวานออกมาจากตู้เย็น บีบน้ำมะนาวใส่นิดหน่อย เป็นสลัดมังสวิรัติที่ไม่ใส่แม้แต่น้ำสลัด กินไปไม่กี่คำ พอเจียงเหมยอิ่งดูเวลาปุ๊บ ก็เริ่มแต่งตัวอย่างเร่งรีบ

ลงรองพื้น ตบแป้ง ปัดอายแชโดว์ กรีดตาเป็นเส้นบางๆ นิดหน่อย เจียงเหมยอิ่งมองกระจกอีกครั้ง ผู้หญิงใบหน้ารูปไข่ คางแหลม งดงามละเมียดละไมก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า

เจียงเหมยอิ่งพอใจกับตัวเองที่เหมือนนางฟ้าในกระจก ราวกับเรื่องฉลองพระองค์ชุดใหม่ของพระราชาที่ปรากฏแก่สายตาชาวโลก ทำให้เธอมั่นใจขึ้นเป็นร้อยเท่าในทันที ความหงุดหงิดจากการถูกวันเกิดหานต้งรบกวนก็มลายหายสิ้น