ทดลองอ่าน เชลยรักกักใจ

บทที่สาม

 วันต่อมา ตอนที่ฉู่เหลียนเฉิงมาถึงวังจื่อจี๋ เฮยทั่วเทียนกำลังปรึกษากับเหล่าขุนนางที่ตำหนักเหวินเฟิ่งจึงให้ซย่าหล่างพานางไปห้องทรงพระอักษรแล้วจัดการคัดลอกคำสั่งของเขาไปก่อน

นางนั่งอยู่หน้าโต๊ะยาวพลันเข้าใจแล้วว่าเหตุใดเขาจึงได้ยอมให้นางรับหน้าที่นี้ ฮ่องเต้ใหม่ขึ้นครองราชย์ ทุกฝ่ายอำนาจไม่มีการโยงใยกัน นางซึ่งเป็นตัวประกันจากต่างแคว้นก็ไม่ได้สนิทสนมกับใครทั้งสิ้น ยิ่งไปกว่านั้นนางยังถูกจับตาและตรวจสอบอย่างเข้มงวดจากเฮยทั่วเทียนมาแล้ว ยากที่จะหนีรอดจากเงื้อมมือของเขาได้

หากไม่ใช้ข้าทำงานแล้วจะเป็นใครไปได้อีกเล่า…

เวลาผ่านไปหนึ่งเดือน ฉู่เหลียนเฉิงได้มีโอกาสพบฮ่องเต้เพียงบางครั้งบางคราเท่านั้น แต่ส่วนใหญ่นางจะเจอกับซย่าหล่างมากกว่า ทั้งสองคนมักปรึกษาหารือเกี่ยวกับเรื่องอาหาร นางพูดถึงอาหารอร่อย รวมไปถึงว่าเคยติดตามหมอเทวดาชื่อดังของหนานฉู่มาหลายปีจึงค่อนข้างรู้เรื่องเกี่ยวกับอาหารที่บำรุงร่างกาย ทุกครั้งที่พูดถึงหน้าตาของอาหาร ซย่าหล่างมักจะนำไปบอกต่อให้พ่อครัวในวังทำ ซึ่งหน้าตาของอาหารก็ออกมาได้ค่อนข้างคล้ายคลึง ทำให้นางอยากกินอาหารและของหวานที่ทั้งให้ความอร่อยและบำรุงร่างกายทีเดียวพร้อมกันนี้เสมอ เพียงเท่านี้นางก็พอใจกับชีวิตมากแล้ว

ซย่าหล่างลอบบอกฉู่เหลียนเฉิงว่าเมื่อวันก่อนพ่อครัวในวังได้นำของหวานที่นางบอกทุกอย่างขึ้นถวายฮ่องเต้ ฝ่าบาทที่ปกติไม่ได้ใส่ใจเรื่องอาหารการกินไม่เพียงถามหลายครั้งว่าทำมาจากอะไรบ้าง ยังสั่งให้คนนำของหวานหลายอย่างไปส่งยังตำหนักองค์ชายสองที่ล่วงลับไปแล้วเพื่อประทานให้แก่ ‘เฮยหลิงหลง’ ลูกสาววัยห้าขวบขององค์ชายสอง แน่นอนว่าฮ่องเต้ก็ประทานรางวัลให้แก่พ่อครัวในวังเช่นกัน เหตุนี้พ่อครัวจึงมักมาถามนางเกี่ยวกับอาหารใหม่ๆ อยู่เสมอ

เรื่องที่เป็นประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่นเช่นนี้ แม้ฉู่เหลียนเฉิงจะเหนื่อยกายเพียงใดนางก็ยินดีที่จะร่วมมือด้วย ถึงแม้ความจำในสมองนางจะจำได้เพียงจำกัด แต่ปัญญาของบรรพบุรุษนั้นมีไม่จำกัดสักนิด อาหารที่ปรากฏอยู่ภายในหนังสือเก่าแก่เหล่านั้นก็ได้แต่รอให้นางไปศึกษาดูแล้ว

และแม้นางจะยังไม่รู้ว่าเฮยทั่วเทียนคิดอย่างไรเกี่ยวกับการขุดคลองทดน้ำที่นางได้พูดไป แต่กระนั้นนางก็ยังมีงานอื่นมากมายที่ต้องทำ ทั้งรู้สึกว่าตนเองยังมีประโยชน์ต่อฮ่องเต้ผู้เก่งกาจ จึงตั้งอกตั้งใจในตอนที่เขียนสาส์นไปโดยปริยาย รวมไปถึงเรื่องอาหารการกินในวังหลวงที่ดีมาก จนสุดท้ายทำให้นางที่แต่เดิมผอมบางเริ่มมีแก้มกลมขึ้นมาบ้างแล้ว ตอนนี้นอกจากเป็นห่วงท่านลุงและครอบครัวซึ่งอยู่ระหว่างทางจากหนานฉู่มาที่เป่ยโม่แล้ว นางก็หาได้มีเรื่องให้กังวลใจอีกจริงๆ

บางทีอาจยังมีอีกหนึ่งเรื่องที่ต้องเป็นห่วงคือเมื่อใกล้ช่วงชิงหมิง พิษในตัวของนางมักจะแสดงอาการกำเริบออกมา อีกทั้งเมื่อวานฝนก็ตกตลอดทั้งวัน พอนางออกจากวังเดินขึ้นสะพานไม่ทันได้ระวังจึงทำให้ทั้งรองเท้าและถุงเท้าเปียกชุ่มน้ำฝนที่ตกค้างบนพื้นเข้า ไอเย็นในตอนนั้นเริ่มแผ่ลามจากฝ่าเท้ากระจายขึ้นไปทั่วตัว ระหว่างทางกลับบ้านนางก็รู้สึกเย็นยะเยือกไปทั้งกาย เซวียนเอ๋อร์รีบเตรียมน้ำอุ่นให้นางได้ลงไปแช่ แล้วยังต้มน้ำขิงไว้ให้ดื่ม แต่เช้าวันรุ่งขึ้นนางก็ยังคงรู้สึกเวียนหัว แขนขารู้สึกเย็นจนแข็งไปหมดอยู่ดี

นางกินยาต้านหนาวหลังจากนั้นก็พักผ่อนให้มาก เพียงแต่นางได้เป็นขุนนางกินเงินเดือน หลังพักผ่อนไปชั่วครู่จึงยังคงต้องเข้าวังไปจัดการภาระงาน อย่างไรก็ตามปกติแล้วหากเมื่อเลยเวลาบ่ายไปแล้วฮ่องเต้ยังไม่ได้เสด็จมาที่วังจื่อจี๋ ก็หมายความว่าพระองค์จะไม่เข้ามาอีกแล้ว ยามนี้นางจึงกลับจวนได้เร็วขึ้นจากเดิมนิดหน่อย

ฉู่เหลียนเฉิงหยิบยาบำรุงออกมาจากอกเสื้อแล้วกลืนเข้าไปหนึ่งเม็ด หลังจากที่นางได้ฝืนควบคุมขาที่กำลังสั่นและปวดเล็กน้อยอยู่ภายในกายตลอดเวลาที่ทำงาน

นางยกมือขึ้นนวดเปลือกตาและตัดสินใจว่าจะคัดลอกหน้าสุดท้ายที่ใกล้เสร็จแล้วนี้ให้เรียบร้อย นางจะได้รีบกลับไปพักผ่อนที่จวนก่อนพิษจะกำเริบขึ้นมา

สภาพร่างกายในวันนี้คงทนได้อีกไม่นานแล้ว…