ทดลองอ่าน เทพน้อยแห่งหายนะ

จย่าเอ้อร์หลางรินสุราให้เขาพลางเอ่ยถาม “หลงจู๊เกา ท่านอยู่ในตำบลฝูเต๋อเราพูดได้ว่ามีเงินมีอำนาจ ยังจะมีเรื่องอะไรทำให้ท่านกลัดกลุ้มได้อีก หากท่านเจอปัญหายุ่งยากอะไรจริง ลองพูดออกมาให้ข้าฟัง ไม่แน่ข้าอาจช่วยท่านได้อีกแรง”

จย่าเอ้อร์หลางชาวนายากจนผู้นี้นับว่ารู้จักพูดจา หลงจู๊เกาจึงไม่เบื่อหน่ายรำคาญ เขายกจอกสุราขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมดจอกก่อนจะบอกด้วยเสียงไม่ดังนัก “เรื่องนี้เจ้าช่วยไม่ได้หรอก เจ้ามีน้ำใจเช่นนี้ข้าก็ดีใจมากแล้ว”

“หลงจู๊เกา ที่แท้แล้วเป็นเรื่องอะไรกันแน่ ถึงได้ทำให้ท่านลำบากใจเช่นนี้” จย่าเอ้อร์หลางรีบเติมสุราให้เขา “ถ้าท่านไว้ใจข้าก็ลองเล่าให้ข้าฟังเถิด ไม่แน่ข้าอาจช่วยได้จริงๆ”

หลงจู๊เกานึกถึงเรื่องนั้นก็ทอดถอนใจอีก “เฮ้อ เจ้าไม่รู้อะไร นายท่านผู้เฒ่าของเราแต่ไรมาร่างกายแข็งแรง ทว่าไม่กี่วันก่อนจู่ๆ ก็ล้มป่วยลง การล้มป่วยครั้งนี้เกือบจะเอาชีวิตของเขาไปครึ่งหนึ่ง กระทั่งบัดนี้ก็ยังไม่หาย ยังคงนอนอยู่บนเตียง บุตรสาวของนายท่านผู้เฒ่าไปถามเทพที่อารามเต๋า ได้ความว่าบุญวาสนาของนายน้อยรุ่งเรืองเฟื่องฟูเกินไป ปะทะถึงนายท่านผู้เฒ่า จึงต้องจัดงานมงคลเพื่อแก้ดวง

ความจริงจัดงานมงคลเพื่อแก้ดวงไม่ใช่เรื่องยากอะไร ที่ยากก็คือจะให้นายน้อยแต่งภรรยาที่ดวงแข็งและดวงชะตาต่ำต้อย จะดีที่สุดถ้าดวงชะตาเป็นภัยต่อบิดา เป็นภัยต่อมารดาอีกด้วย เพื่อจะได้ลดทอนบุญวาสนาของนายน้อย เช่นนี้นายท่านผู้เฒ่าจึงจะหายเป็นปกติได้”

“อา แต่งภรรยาที่ดวงแข็งและดวงชะตาต่ำต้อย ทั้งยังเป็นภัยต่อบิดา เป็นภัยต่อมารดา ไม่ว่าใครก็อยากแต่งภรรยาที่วาสนาดี ครอบครัวนายท่านผู้เฒ่าของท่านกลับจะแต่งกับคนที่ไม่มีใครต้องการ” จย่าเอ้อร์หลางย่นหัวคิ้ว

“นั่นสิ เรื่องนี้ก็จนปัญญา นายน้อยบุญวาสนาสูงเทียมฟ้าต้านไม่ไหวย่อมส่งผลกระทบถึงคนในครอบครัว ถึงได้คิดจะใช้วิธีนี้มาลดทอน” หลงจู๊เกาส่ายหน้าอย่างอับจนปัญญา “หญิงสาวบ้านใดยินดียอมรับว่าตนดวงแข็งและดวงชะตาต่ำต้อยกันเล่า คู่แต่งงานที่จะมาแต่งด้วยย่อมหาไม่ง่าย เบื้องบนจึงมีคำสั่งลงมา ให้ทุกคนช่วยกัน”

“เรื่องนี้หายากจริง…”

“หรือมิใช่เล่า มีหรือจะง่ายดายเช่นนั้น บุตรสาวของนายท่านผู้เฒ่านั่งอยู่ข้างเตียงนายท่านผู้เฒ่าใช้น้ำตาล้างหน้าทุกวัน ร้อนใจจนแทบกินข้าวไม่ลงแล้ว” หลงจู๊เกาทอดถอนใจด้วยความเศร้าอาดูร “วันนี้ข้าพาหมอดูไปที่ว่าการอำเภอด้วยกัน ใช้เงินขอให้นายอำเภอเอาสมุดทะเบียนราษฎร์ให้พวกเราดู หมอดูตรวจสอบไปทีละคน คำนวณไปทีละคน ลำบากไม่น้อยกว่าจะพบหญิงสาวที่ดวงแข็งและดวงชะตาต่ำต้อยคนหนึ่ง จึงรีบไปที่บ้านนางทันที”

“เป็นอย่างไร อีกฝ่ายตกลงหรือไม่”

หลงจู๊เกาบอกด้วยสีหน้าหม่นหมอง “ตกลงหรือ ข้ากับหมอดูแทบจะถูกคนบ้านนั้นตีตาย ต้องหนีออกมาอย่างทุลักทุเล”

“เรื่องนี้ลำบากแล้ว”

“นั่นสิ การแต่งงานครั้งนี้ถ้าสามารถเจรจาให้สำเร็จได้ เบื้องบนย่อมมีรางวัลแน่นอน เห็นเงินลอยไปมาอยู่ตรงหน้า กลับไม่อาจคว้าไว้ได้”

พอได้ยินคำว่า ‘เงิน’ จย่าเอ้อร์หลางนัยน์ตาสาดประกายวาวขึ้นมาทันที “หลงจู๊เกา ท่านบอกมา หญิงสาวผู้นี้ต้องมีชะตาแปดอักษร* เช่นไร”

“ดีที่สุดต้องเกิดวันเดียวกันกับนายน้อยของเรา คนละปีไม่เป็นไร หรือไม่ก็ต้องเป็นวันกับเวลาตามนี้…”

“ท่านไม่ใช่บอกว่านายน้อยของพวกท่านบุญวาสนาเทียมฟ้า เหตุใดคนเกิดวันเดียวกันกลับดวงแข็งและดวงชะตาต่ำต้อยเล่า”

“การประกอบกันของวันและเวลาที่นายน้อยของเราถือกำเนิดนั้นเป็นสิ่งที่ยากจะพานพบในรอบร้อยปี หากเป็นชายก็จะมีบุญวาสนาเทียมฟ้า หากเป็นหญิงก็จะกลับตาลปัตรตรงข้ามกัน”

จย่าเอ้อร์หลางพยักหน้าอย่างตระหนักรู้ขึ้นมาในฉับพลัน “เรื่องนี้ช่างน่าปวดเศียรเวียนเกล้าจริงๆ”

“หรือมิใช่เล่า ดวงแข็ง ดวงชะตาต่ำต้อย ยังเป็นภัยต่อบิดามารดา จะไปหาที่ใดได้ หญิงสาวที่มีดวงชะตาเช่นนี้พอเกิดมาก็ถูกโยนลงถังปัสสาวะจมน้ำตายไปแล้วกระมัง”