ทดลองอ่าน เทพน้อยแห่งหายนะ

บทที่สี่

 เกิดอะไรขึ้น เหตุใดนางจึงรู้สึกคล้ายนอนคว่ำอยู่บนอะไรสักอย่าง ทั้งยังโคลงเคลงไปมา

ดวงวิญญาณของเหมยหรูเซียนเพิ่งออกจากพื้นที่ลับในกำไล ในเวลาอันสั้นยังไม่อาจปรับตัวกับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างฉับพลันกะทันหันได้ นางย่นหัวคิ้วลืมตามองไปข้างหน้า เหตุใดจึงเป็นมวยผมของอิสตรี ด้านข้างมีเสียงร้องไห้ของหยวนเอ๋อร์ อีกทั้งพวกนางก็อยู่นอกกระท่อมและกำลังเดินไปข้างหน้า…

นี่มันเกิดอะไรขึ้น!

นางอดใจไม่ไหวสะกิดไปที่หัวไหล่ของจย่าอิ๋งชุนพลางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงค่อนข้างแหบแห้ง “ท่านแม่ ท่านจะแบกข้าไปที่ใดหรือ”

เสียงที่ดังขึ้นมาข้างหูทำให้จย่าอิ๋งชุนชะงักเท้า นางเบิกตากว้างด้วยความตื่นตระหนกตกใจ รู้สึกไม่อยากจะเชื่อ

เหมยหรูเซียนที่ยังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในบ้านสกุลจย่าเมื่อครู่ก่อน ถามด้วยความงงงวยขึ้นอีกครั้ง “ท่านแม่ ท่านเป็นอะไรไป”

“ท่านแม่ พี่สาวยังไม่ตาย ฟื้นขึ้นมาอีกแล้ว!” เหมยชิงหยวนที่อยู่ด้านข้างหันกลับมามองนางแล้วเอ่ยด้วยความตื่นเต้นดีใจ

จย่าอิ๋งชุนรีบหยุดฝีเท้า ก่อนจะค่อยๆ วางร่างบุตรสาวลงที่ใต้ต้นไม้ข้างทาง ลูบไล้ใบหน้าของเหมยหรูเซียนด้วยน้ำตาคลอเบ้าพลางพูดสะอึกสะอื้น “หรูเอ๋อร์ เจ้ายังไม่ตาย เจ้ายังไม่ตายจริงๆ ดียิ่งนัก!” สุดท้ายก็ทนไม่ไหวเอามือโอบรอบคอนางแล้วส่งเสียงร้องไห้ออกมาดังๆ

“ท่านแม่ ท่านอย่าร้องไห้ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ เพราะอะไรท่านจึงแบกข้ามาถึงที่นี่”

ตอนอยู่ในพื้นที่ลับในกำไล นางได้อ่าน ‘วิธีทอผ้าฉบับสมบูรณ์’ แล้ว พบว่าวิธีทำผ้าไหมและผ้าห่มใยไหมง่ายมาก และตัดสินใจเริ่มลงมือทำในทันที คิดไม่ถึงว่านางเพิ่งจะเอาใยไหมใส่เข้าไปในหูกทอผ้า หูกทอผ้าเครื่องนั้นก็เริ่มทอผ้าเอง ช่างมหัศจรรย์เกินไปแล้วจริงๆ

ผ้าไหมทอเสร็จในเวลาไม่นาน นางตรวจสอบดูแล้ว รู้สึกว่าคุณภาพดีเยี่ยมก็อดดีใจไม่ได้ จากนั้นก็เปลี่ยนมาทำผ้าห่มใยไหม

พี่สาวเทพธิดาทอผ้าถึงกับมอบของล้ำค่าเช่นนี้ให้เทพแห่งความสุข นางเลื่อมใสศรัทธาเทพแห่งความสุข หรือมีเรื่องขอร้องเทพแห่งความสุขก็ไม่รู้ได้ แต่พี่สาวเทพธิดาทอผ้ามอบให้ผิดคนแล้ว ของสิ่งนี้อยู่ในมือเทพแห่งความสุขย่อมกลายเป็นของไร้ประโยชน์ แต่เมื่ออยู่ในมือนางก็นับเป็นของล้ำค่ายิ่ง

ทว่านางเพิ่งเข้าไปในพื้นที่ลับได้ไม่นาน เหตุใดจึงเกิดเรื่องขึ้นอีกแล้ว

“พี่สาว เมื่อครู่ตอนที่ท่านตายไปอีก ป้าสะใภ้รองทะเลาะตบตีกับท่านแม่ คิดจะขายท่านให้คนอื่น…ท่านตาก็จะขายท่านให้ไปแต่งงานกับคนตาย พี่สาว อะไรคือแต่งงานกับคนตาย” เหมยชิงหยวนที่เพิ่งอายุห้าขวบยังไม่รู้ประสา ไม่อาจบอกเล่าได้อย่างถูกต้องครบถ้วน

เหมยหรูเซียนหัวคิ้วขมวดมุ่น “ท่านแม่ เมื่อครู่เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ท่านอย่าร้องไห้ ค่อยๆ บอกข้ามาทีละเรื่อง”

“เรื่องเป็นเช่นนี้…” จย่าอิ๋งชุนใช้แขนเสื้อที่เต็มไปด้วยรอยเย็บปะเช็ดน้ำตาจนแห้งพลางเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้บุตรสาวฟัง

เหมยหรูเซียนฟังจบก็โกรธจนแทบอยากจะพุ่งกลับไปบ้านสกุลจย่าเดี๋ยวนั้น สับร่างเฮ่อซื่อและจย่าเอ้อร์หลางให้เป็นแปดชิ้น สามีภรรยาคู่นี้น่าชิงชังเกินไปแล้ว นึกถึงว่าดีชั่วนางก็เป็นเซียนน้อยผู้หนึ่ง ถึงกับถูกมนุษย์ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวข่มเหงรังแกเช่นนี้ ความแค้นนี้ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่อาจกล้ำกลืนไว้ได้

จย่าเอ้อร์หลางผู้นี้ทางที่ดีอย่ากลับมา หากกลับมาเมื่อใด นางจะให้เขารู้ว่านางเทพน้อยแห่งหายนะผู้นี้ไม่ใช่จะตอแยได้ง่ายๆ!

ยังมีเฮ่อซื่อ รอให้นางจัดหาที่พักอาศัยให้มารดากับน้องชายเรียบร้อยก่อนก็จะไปคิดบัญชีกับอีกฝ่ายให้จงได้

ส่วนคนอื่นๆ ในบ้านสกุลจย่า นอกจากครอบครัวท่านลุงใหญ่กับท่านยายแล้ว นางจะไม่ปล่อยไปแม้แต่คนเดียว!